Η Σοφία των συναισθημάτων…

Αυτό το κείμενο δεν θα επαναλάβει όλα αυτά που χαρακτήρισαν δημόσια την απόφαση της Σοφίας Μπεκατώρου να βγάλει από μέσα της μία δυνατή ιστορία, προκειμένου να απαλλαγεί από το τεράστιο βάρος. Στην εποχή των social media, όπου βιώνουμε τα πάντα προφανώς σε πολύ μικρό διάστημα, ήδη έχουν γίνει γνωστά πολλά περισσότερα απ’ όσα θα μπορούσε και η ίδια να εκτιμήσει. Επομένως, έχει νόημα για όποιον επιλέξει να κρατήσει στα χέρια του αυτή τη σελίδα της εφημερίδας, να καταλάβει τι άνθρωπος είναι η χρυσή Ολυμπιονίκης. Η συγκεκριμένη ενημέρωση θα χρησιμεύσει προκειμένου να γίνει κατανοητή με μεγαλύτερη ακρίβεια η αποφασιστική κίνησή της. Πάμε παρακάτω.

Η Σοφία Μπεκατώρου είναι άνθρωπος εξαιρετικά ευαίσθητος, ισορροπημένος και απολύτως δίκαιος στον τρόπο που διαχειρίζεται φίλους, συνεργάτες και οποιονδήποτε ακόμη εντάσσεται στην καθημερινότητά της. Ένα από τα χαρακτηριστικά της, πάντως, που δεν ανήκει απαραίτητα στην κατηγορία των προτερημάτων που την κάνουν να νιώθει ήρεμη, είναι ότι δεν ξεχνάει. Ούτε τα καλά ούτε και τα κακά… Εάν κάποιος, λοιπόν, την έχει βοηθήσει, εκείνη περιμένει την κατάλληλη στιγμή προκειμένου να ανταποδώσει, ακόμη και αν χρειαστεί να περάσουν χρόνια για να έρθει αυτή η ώρα. Σε ό,τι έχει να κάνει με τα στραβά, που συμβαίνουν σε οποιονδήποτε, επειδή δεν είναι συγκρουσιακή τα κουβαλάει μέσα της.

Οι αθλητές και οι αθλήτριες της ιστιοπλοΐας, έτσι κι αλλιώς, είναι άνθρωποι που έχουν μάθει στην απόλυτη μοναξιά. Η φύση του αθλήματος είναι τέτοια που τους μαθαίνει να μην επικοινωνούν με ευκολία, γι’ αυτό και όταν βρίσκουν σύντροφο (κάτι όχι ιδιαιτέρως εύκολο), αυτός, συνήθως, είναι από το χώρο των αθλημάτων της θάλασσας.

Εκτός από το βάρος της ιστορίας με τον παράγοντα της ομοσπονδίας, το 1998, η Σοφία Μπεκατώρου δεν μπορεί να απαλλαγεί και από την απώλεια της αδελφής της, στην οποία αφιερώνει πάντοτε κάθε επιτυχία της. Πολύ λογικά τής στοίχισε, όσοι την ξέρουν, όμως, λένε ότι υπέφερε πάρα πολύ. Την ίδια ώρα, ταλαιπωρείται πάντοτε και από ένα ακόμη προσωπικό βάρος, καθώς δεν ξεχνά ότι τα παιδιά της δεν είχαν μία «κανονική» μητέρα, διότι τα ταξίδια για τους αγώνες και η προετοιμασία εβδομάδων στο εξωτερικό, την κρατούσαν πολύ συχνά μακριά τους.

Για έναν άνθρωπο με ιδιαίτερα έντονα συναισθήματα όπως η Σοφία Μπεκατώρου, δεν ήταν εύκολο να διαχειριστεί ούτε την ευθύνη της σημαιοφόρου, όταν της αποδόθηκε αυτή η τιμή για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Ρίο το 2016. Ψυχολογικά χρειάστηκε να δουλέψει πολύ, καθώς την πλήγωναν οι διαφωνίες από την κοινωνία του αθλητισμού. Για να αποφορτιστεί από τα προσωπικά της αφοσιώθηκε στη συνέχεια ακόμη περισσότερο στον τρόπο της ζωής της, τον αθλητισμό, βάζοντας στόχο να διεκδικεί ακόμη τις προκρίσεις σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Πέραν αυτού, είναι και από τα κεντρικά πρόσωπα που συμμετείχαν στη δημιουργία μίας δυνατής Λίγκας αγώνων ανοικτής θάλασσας, κάτι σαν ιστιοπλοϊκό Champions League! Ο κορωνοϊός μπορεί να μην επέτρεψε να εξελιχθεί η προσπάθεια, αυτή αναμένεται, ωστόσο, να προχωρήσει δυνατά στα επόμενα χρόνια, με τη Σοφία Μπεκατώρου να αναλαμβάνει το ρόλο του captain ενός πληρώματος με σπουδαία ονόματα.

Από την έντυπη έκδοση της «Βραδυνής της Κυριακής»