Ιστορική δικαίωση η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων

Το 1908, το επιτυχημένο κίνημα των Νεότουρκων έκανε όλους τους σκλαβωμένους λαούς, με πρώτους τους Έλληνες, να πιστέψουν πως όλα αλλάζουν, πως σύντομα θα έρθει η ώρα της ανεξαρτησίας, της αυτονομίας, της λευτεριάς.

Πόσο διαψεύσθηκαν… Η επικράτηση των Νεότουρκων ήταν η αρχή του τέλους του Ελληνισμού στην Ανατολή, και όχι μόνο. Οι Αρμένιοι πλήρωσαν εξίσου υψηλό φόρο αίματος. Γενοκτονία. Οι Νεότουρκοι με την ανοχή – αδράνεια των Μεγάλων Δυνάμεων ξεκίνησαν την ομογενοποίηση της πολυεθνικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Εξορίες, καταναγκαστικά έργα, βιαιοπραγίες, δολοφονίες, ήταν στην ημερήσια διάταξη. Οι Έλληνες του Πόντου αντέδρασαν. Αντιστάθηκαν ηρωικά, νικηφόρα. Απέτρεψαν πολλές καταστροφές.

Η σκληρότερη φάση της Γενοκτονίας των Ποντίων άρχισε στις 19 Μαΐου του 1919, ενώ είχε προηγηθεί η γενοκτονία των Αρμενίων. Εκατοντάδες χιλιάδες σφαγιάσθηκαν. Μέχρι το 1923, 1,5 εκατ. Έλληνες ξεριζώθηκαν από την Ανατολή. Πρόσφυγες στη μητέρα Ελλάδα.

Έσωσαν τη Μακεδονία, έχασαν όμως την πατρογονική τους γη. Ορφάνια, φτώχεια, ξεριζωμός, δυστυχία. Κάθε οικογένεια έχασε παιδιά, γονείς, αδέλφια, συγγενείς.

353.000 ψυχές Ελλήνων σφαγιάσθηκαν από τους Τσέτες Τούρκους.

Τα λόγια μνήμης και τιμής δεν αρκούν. Οι συνθήκες σήμερα το ευνοούν.

Το αποδεικνύει η γενναία απόφαση του Μπάιντεν να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων, αλλά, το ορθότερο, η αναγνώριση της Ελληνικής Γενοκτονίας στον Πόντο, στη Μικρά Ασία, στη Θράκη, η σφαγή της Σμύρνης, θα αποτελούσε ιστορική δικαίωση των εκατοντάδων χιλιάδων αθώων θυμάτων Ελλήνων της Ανατολής. Θα είναι νίκη των Ανθρώπινων Αξιών, της Αλληλεγγύης και της Δημοκρατίας.

Σκεφτείτε πως και στον Πρώτο και το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, διαχρονικά η Ελλάδα ήταν στο πλευρό των νικητών. Και όμως… ούτε την Κύπρο ούτε τη Βόρεια Ήπειρο κερδίσαμε, ενώ μας το υποσχέθηκαν οι Μεγάλοι…