Η Δύση στον… ψυχιατρικό καναπέ

Αναδημοσίευση από τη «Βραδυνή της Κυριακής»

Η διαρροή των διαβαθμισμένων αμερικανικών εγγράφων που σκιαγραφούν μία λεπτομερή και σκοτεινή εικόνα του πολέμου στην Ουκρανία, έχει οδηγήσει τη Δύση στον καναπέ του… ψυχιάτρου για βρει απαντήσεις στα εξής δύο ερωτήματα:
1. Αν ακολούθησε τη σωστή στάση απέναντι στη Ρωσία τα τελευταία χρόνια.
2. Μήπως έχει υποσχεθεί πολλά στην Ουκρανία και, τελικά, δεν καταφέρει να της τα δώσει.

Τα έγγραφα αυτά, που έχουν χαρακτηριστεί άκρως απόρρητα και αναφέρονται στις απώλειες τόσο της Ουκρανίας όσο και της Ρωσίας, τις στρατιωτικές αδυναμίες τους και, το πιο σημαντικό όλων, στο ποια θα αποκαλυφθεί ότι είναι τα δυνατά τους σημεία όταν το Κίεβο αποφασίσει να προχωρήσει στην πολυσυζητημένη αντεπίθεσή του εναντίον της Μόσχας πριν από το τέλος της άνοιξης.

Όπως ήταν φυσικό και επόμενο, παρότι η αυθεντικότητα τους δεν έχει επιβεβαιωθεί από ανεξάρτητη πηγή, τα σχετικά στρατιωτικά σχέδια τροποποιήθηκαν δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στο ερώτημα που έθεσε αυτές τις ημέρες άρθρο του «Politico», δηλαδή αν οι ΗΠΑ χαρίστηκαν στον Βλαντιμίρ Πούτιν μετά την Κριμαία, δεν τον στρίμωξαν με κυρώσεις όταν έπρεπε, με αποτέλεσμα αυτός να έχει την ευκαιρία να προχωρήσει στην εισβολή στην Ουκρανία το 2022.

Το αμερικανικό περιοδικό ενισχύοντας τη θέση όσων πιστεύουν ότι η Ουάσινγκτον και η Δύση στο σύνολό της, ότι ήταν πολύ επιεικείς απέναντι στη Μόσχα για μεγάλο διάστημα, επικαλείται τον Βρετανό οικονομολόγο Μπιλ Μπάουντερ, ο οποίος εξηγεί ότι «υπήρχε μία ολόκληρη ψυχολογία κατευνασμού για πολύ καιρό».

«Είναι φανερό για όσους έχουν γνώση της κατάστασης ότι ο Πούτιν είναι ίσως κατά 95% υπεύθυνος για την εισβολή στην Ουκρανία, αλλά το 5% της ευθύνης ανήκει σε εμάς που δεν κάναμε κάτι νωρίτερα», καταλήγει ο ίδιος.

Αυτή η άτυπη ανάληψη ευθυνών οδηγεί στο δεύτερο ερώτημα που απασχολεί τα μέγιστα σήμερα τον Λευκό Οίκο, τις Βρυξέλλες και τη Δύση ολόκληρη, αν υποσχέθηκαν πολλά στην Ουκρανία υπό τον αυξανόμενο φόβο ότι ίσως διαψεύσουν τις προσδοκίες της. Για του λόγου το αληθές, αυτή τη στιγμή, λόγω της διαρροής των προαναφερόμενων εγγράφων, έγινε γνωστό ότι η ουκρανική αεράμυνα κινδυνεύει να ξεμείνει από πυραύλους και πυρομαχικά εντός των επόμενων εβδομάδων.

Η Ευρώπη όμως, έχει υποσχεθεί 1 εκατ. βλήματα στην Ουκρανία, και παρότι τα 11 εργοστάσιά της δουλεύουν νυχθημερόν, σχετικό άρθρο των «New York Times» πιστοποιεί ότι η παραγωγή της εξακολουθεί να υπολείπεται της κάλυψης των ουκρανικών αναγκών.

Υπενθυμίζεται ότι τον περασμένο μήνα, η Ε.Ε. συμφώνησε να δαπανήσει έως και 2,14 δισ. δολάρια για να βοηθήσει στην παράδοση 1 εκατ. βλημάτων των 155 χιλιοστών στην Ουκρανία εντός 12 μηνών, ένα σημείο αναφοράς που ναι μεν οι ΗΠΑ πέτυχαν ήδη, η Ευρώπη όμως δεν φαίνεται να έχει το ίδιο καλό αποτέλεσμα. Και μπορεί ο στόχος της αποστολής Δυτικών όπλων στα ουκρανικά εδάφη να μην είναι η στρατιωτική νίκη της Ουκρανίας, αλλά η ισχυροποίηση της θέσης της στο μελλοντικό τραπέζι των διαπραγματεύσεων, όπως έχει πει πολλές φορές ο Τζο Μπάιντεν, το γεγονός ότι ο πόλεμος φθοράς εκεί συνεχίζεται ακατάπαυστα, δεν φέρνει η ευρωπαϊκή αδυναμία, και κατ’ επέκταση η Δυτική οπλική βοήθεια, το εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα;