ΗΠΑ: 5 τρόποι για να κλειδώσει η Χάρις το προβάδισμά της από τον Τράμπ στο ντιμπέιτ

Στην ερώτηση πόσο σημαντικά είναι τα ντιμπέιτ για τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, την απάντηση δίνει το τελευταίο ανάμεσα τον Τζο Μπάιντεν και τον Ντόναλντ Τραμπ που έστειλε τον πρώτο γραμμή στο σπίτι του και ανέδειξε τον δεύτερο σε πρώην πρόεδρο μεγάλης επικινδυνότητας με σοβαρές πιθανότητες επανεκλογής στον Λευκό Οίκο.

Σήμερα η Κάμαλα Χάρις, ως η διάδοχος του Μπάιντεν απέναντι στον Τραμπ, έχει αρκετές πιθανότητες να γίνει η πρώτη γυναίκα πρόεδρος των ΗΠΑ και όχι γιατί το προέβλεψε ο Άλαν Λίχτμαν, ο ιστορικός που μαντέψει σωστά τους νικητές όλων των εκλογών από το 1984 μέχρι σήμερα.

Έχει σοβαρές πιθανότητες να το καταφέρει, γιατί οι δημοσκοπήσεις της δίνουν από την ημέρα που ανέλαβε υποψήφια των Δημοκρατικών σταθερό προβάδισμα δύο ποσοστιαίων μονάδων έναντι του τρεις φορές χρεωκοπημένου μεγιστάνα και υποψηφίου των Ρεπουμπλικάνων.

Το γεγονός μάλιστα ότι η Χάρις κλειδώνει τις περισσότερες κρίσιμες, δηλαδή αμφίρροπες, πολιτείες, δημιουργεί μεγαλύτερη αισιοδοξία όσον αφορά την τελική ετυμηγορία της κάλπης.

Ωστόσο οι δύο ποσοστιαίες μονάδες εμπίπτουν στα όρια του στατιστικού λάθους, κι αν δοθεί περισσότερη βάση στην πιο πρόσφατη δημοσκόπηση των Sienna College/New York Times, που φέρνει τους μονομάχους πρακτικούς ισόπαλους με μόλις μία ποσοστιαία μονάδα διαφορά, γίνεται απόλυτα κατανοητό γιατί όλοι οι αναλυτές κάνουν λόγο για το πιο σημαντικό ντιμπέιτ των τελευταίων ετών.

Η αλήθεια είναι ότι από τον νάρκισσο Τραμπ δεν περιμένει κανείς τίποτα περισσότερο από φωνές, κινήσεις εντυπωσιασμού και κατηγορίες χωρίς υπόσταση που μοιάζουν με θέαμα κακού χιούμορ, που όμως κερδίζει τα χειροκροτήματα αυτών που δεν μένουν στην ουσία την πραγμάτων, δεν νοιάζονται για εφικτές λύσεις, αλλά αρκούνται σε μεγαλεπήβολες υποσχέσεις χωρίς καμιά περίπτωση πραγμάτωσης τους.

Η βάση των υποστηρικτών του Τραμπ είναι οι πολίτες της άλλης Αμερικής, όπως συνήθως αποκαλούνται, αυτοί της Αϊόβα, του Οχάιο, της Πενσυλβάνια με το χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο και τις μεγαλύτερες απαιτήσεις που πρόσφατα σε προεκλογική συγκέντρωση του τον χειροκροτούσαν για αρκετή ώρα απλά και μόνο γιατί φώναζε «Καμάλα, απολύεσαι, φύγε, φύγε, φύγε, είσαι μια απολυμένη».

Τι κι αν το προεκλογικό του επιτελείο τον συμβουλεύει να σταματήσει τις προσωπικές επιθέσεις στην αντίπαλο του καθοδόν προς τις εκλογές του Νοεμβρίου, εκείνος παρουσιάζεται κάθε φορά ανεξέλεγκτος (ιδιαίτερα σε αυτές τις κρίσιμες αμφίρροπες πολιτείες) και ολοένα και πιο προσβλητικός νιώθοντας σαν το παιδί που το πήραν το παιχνίδι μέσα από τα χέρια.

Και όπως σημειώνει σχετικό άρθρο του Guardian συνέβη ακριβώς αυτό, αφού όσο απέναντι του είχε τον Μπάιντεν είχε την επανεκλογή του περίπου στο τσεπάκι του, ενώ με την Χάρις, που θα την ψηφίσει μέχρι και η Ρεπουμπλικανή Λιζ Τσένει, κόρη του αντιπροέδρου στην κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους του νεότερου, η οποία μάλιστα χαρακτήρισε πρόσφατα τον Τραμπ «πραγματικά επικίνδυνο για τις ΗΠΑ» οι πιθανότητες του πλήττονται σοβαρά.

Η Χάρις από την πλευρά της σε αυτό το ντιμπέιτ δεν πρέπει απλά να δείξει όλα όσα οδήγησαν πριν από τέσσερα χρόνια τον πρώην πρόεδρο να την επιλέξει για συναγωνίστρια του, αλλά να κλειδώσει μια και καλή το προβάδισμα της απέναντι στον Τραμπ απευθυνόμενη σε όλη την υπόλοιπη Αμερική (και κυρίως τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους της) που μετρά πληγές σε εσωτερικό και εξωτερικό επίπεδο.

Πώς μπορεί να το πετύχει αυτό στο σημερινό ντιμπέιτ στη Φιλαδέλφεια;

Ο Μαρκ ΜακΚίνον, βετεράνος επικοινωνιολόγος και ο άνθρωπος που επιμελήθηκε τις προεκλογικές εκστρατείες του Τζορτζ Μπους και Τζον ΜακΚέιν, ο οποίος έχει προειδοποιήσει τους Ρεπουμπλικάνους ότι δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να επανεκλέξουν τον Τραμπ, συμβουλεύει σε άρθρο του στο Vanity Fair τη Χάρις μεταξύ άλλων τα εξής:

1) Η αυτοπεποίθηση είναι το κλειδί: Η Χάρις, κατά τον ίδιο δεν πρέπει να ανησυχεί για όσα δεν ξέρει για τον αντίπαλο της, αλλά πρέπει να επικεντρωθεί στα όσα τρομερά και φοβερά γνωρίζει για τις πολιτικές του, ώστε να τον φέρνει σε δύσκολη θέση ξανά και ξανά.

2) Το αύριο θα είναι καλύτερο από το χθες: Αυτό είναι το μήνυμα που πρέπει να κυριαρχήσει στις απαντήσεις της σε έναν λαό που είναι ολοφάνερο από τις δημοσκοπήσεις και την ανακούφιση με την οποία δέχτηκε την αποχώρηση του Μπάιντεν από την κούρσα ότι διψά για αλλαγή.

3) Η απόσταση από τον Δημοκρατικό πρώην πρόεδρο δεν είναι αγνωμοσύνη αλλά σωτηρία, αφού πρόκειται για τον πολιτικό που απέτυχε παταγωδώς να πείσει τους Αμερικανούς ότι μπορεί να τους πάει και πάλι μπροστά από όλους τους άλλους.

4) Το μήνυμα της ελευθερίας πρέπει να περάσει στο κοινό, ακριβώς όπως το έθεσε πρόσφατα ο υποψήφιος αντιπρόεδρος της, Τιμ Γουόλς όταν σε συνέντευξη του είπε ότι «για τους Ρεπουμπλικάνους αυτή μεταφράζεται στο δικαίωμα της κυβέρνησης να εισβάλει στο γραφείο του γιατρού σου, των επιχειρήσεων να μολύνουν τον αέρα σου και στις τράπεζες να εκμεταλλεύονται τους πελάτες τους. Αντίθετα για τους Δημοκρατικούς ελευθερία είναι ο κάθε Αμερικανός να λαμβάνει μόνος του τις αποφάσεις για την υγεία του και να μην ανησυχεί κάθε φορά που πηγαίνουν τα παιδιά του σχολείο ότι κινδυνεύουν να πέσουν θύματα πυροβολισμών.

5) Τέλος για τον Μακ Κίνον η Χάρις πρέπει σε αυτό το κρίσιμο ντιμπέιτ να αγνοήσει σε κάθε δυνατή ευκαιρία τον Τραμπ για να τον αναγκάσει να ξεφύγει στα λόγια και να χαμογελά συχνά, επιβεβαιώνοντας στους Αμερικανούς αυτό που θέλουν να ελπίζουν οι περισσότεροι ανάμεσα τους, δηλαδή ότι μαζί της έρχονται καλύτερες μέρες για όλη τη χώρα.