Ποιον θα ψηφίσουν οι Αμερικανίδες στις εκλογές του Νοεμβρίου;
Με δεδομένο ότι οι γυναίκες αποτελούν το 40% του εθνικού εκλογικού σώματος μπορούν να κρίνουν το αποτέλεσμα της κάλπης
Από τη στιγμή που μια γυναίκα διεκδικεί να γίνει η πρώτη πρόεδρος των ΗΠΑ, ένα από τα σημαντικότερα ερωτήματα των εκλογών του Νοεμβρίου είναι αν οι Αμερικανίδες θα την στηρίξουν σύσσωμες την ώρα της κάλπης.
Οι λευκές γυναίκες ψηφοφόροι αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος εδώ και δεκαετίες, αλλά οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η υποστήριξή τους προς το κόμμα μπορεί να μειωθεί αυτόν τον Νοέμβριο, λόγω των νεότερων γυναικών ανάμεσα τους που στρέφονται προς την προοδευτική δημοκρατική παράταξη γοργό ρυθμό.
Τις εβδομάδες μετά τις προεδρικές εκλογές του 2016, όταν ο Ντόναλντ Τραμπ εξέπληξε τον κόσμο κερδίζοντας τη Χίλαρι Κλίντον, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης εστίασαν στις λευκές γυναίκες για να εξηγήσουν την αναπάντεχη νίκη του. Σύμφωνα με ανάλυση των επικυρωμένων εκλογικών αρχείων από το Pew Research Center, το 47% των λευκών γυναικών ψήφισε τότε τον Τραμπ, ενώ το 45% υποστήριξε την Κλίντον.
Αυτή η επιτυχία του πρώην προέδρου με τις λευκές γυναίκες ανέδειξε μια μακροχρόνια αλήθεια, ότι η συγκεκριμένη πληθυσμιακή ομάδα ψηφίζει Ρεπουμπλικάνους. Για του λόγου το ασφαλές τα τελευταία 72 χρόνια, η πλειοψηφία των λευκών γυναικών ψήφισε τον υποψήφιο του Δημοκρατικού κόμματος μόνο σε δύο προεδρικές αναμετρήσεις, το 1964 όταν ο Λίντον Τζόνσον κέρδισε 44 πολιτείες, και το 1996 όταν ο Μπιλ Κλίντον συμμετείχε σε τριμερή εκλογικό αγώνα. Όπως σημειώνει ο Guardian η υπεροχή του Τραμπ στις λευκές γυναίκες αυξήθηκε το 2020, οπότε και τον υποστήριξε το 53%. Αντίθετα, το 95% των μαύρων γυναικών ψήφισε τον Τζο Μπάιντεν το 2020, μαζί με το 61% των Ισπανόφωνων γυναικών, σύμφωνα και πάλι με έρευνα του Pew.
Έκτοτε πολλά έχουν αλλάξει στις ΗΠΑ και ιδιαίτερα για τις γυναίκες. Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ ανέτρεψε την απόφαση Roe v. Wade το 2022, μετατρέποντας το δικαίωμα στην άμβλωση σε ένα σημαντικό ζήτημα στις εκλογικές αναμετρήσεις. Η Καμάλα Χάρις ανέλαβε ως υποψήφια των Δημοκρατικών μετά την αποχώρηση κακήν κακώς του Μπάιντεν, αποτελώντας την πρώτη γυναίκα Αφροαμερικανικής καταγωγής που εξασφάλισε το χρίσμα ενός μεγάλου κόμματος για την προεδρία. Όλα αυτά εγείρουν μοιραία το ερώτημα, αν το 2024 θα είναι το έτος στη διάρκεια του οποίου οι λευκές γυναίκες, που αποτελούν σχεδόν το 40% του εθνικού εκλογικού σώματος, θα ενωθούν επιτέλους με τις μαύρες γυναίκες στην υποστήριξη των Δημοκρατικών.
Η απάντηση για την ώρα δεν είναι σαφής, σύμφωνα με την βρετανική εφημερίδα, που εκτιμά ωστόσο ότι το χάσμα μεταξύ τους σε κάθε περίπτωση θα μειωθεί. Συγκεκριμένα υπάρχουν ενδείξεις ότι οι νεότερες λευκές γυναίκες απομακρύνονται από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, μια τάση που συνδέεται με τη σταθερή στροφή όλων των νέων γυναικών προς την προοδευτική παράταξη της χώρας. «Οι νέες έγχρωμες γυναίκες και οι νέες λευκές γυναίκες, σύμφωνα με την έρευνά μου, είναι σχεδόν ομοιόμορφα φιλελεύθερες και φεμινίστριες», δηλώνει η Μέλισσα Ντέκμαν, CEO του Public Religion Research Institute και συγγραφέας του πρόσφατου βιβλίου «The Politics of Gen Z: How the Youngest Voters Will Shape Our Democracy». «Πιστεύω ότι η επιλογή της Χάρις ως υποψήφιας – αντί του Μπάιντεν – τις έχει ενθουσιάσει ακόμη περισσότερο για την ψηφοφορία. Οπότε έχω την ισχυρή υποψία ότι οι νέες λευκές γυναίκες ψηφοφόροι θα αψηφήσουν την μακροχρόνια τάση των λευκών γυναικών να ψηφίζουν Ρεπουμπλικάνους».
Οι νέες γυναίκες είναι όλο και περισσότερο queer, όλο και λιγότερο θρησκευόμενες και παντρεύονται αργότερα στη ζωή τους, όλα τους χαρακτηριστικά που συνδέονται με μια προοδευτική αντίληψη των πραγμάτων και την υποστήριξη προς τους Δημοκρατικούς. Μεταξύ 2011 και 2024, η ταύτιση με τον προοδευτισμό μεταξύ των λευκών γυναικών αυξήθηκε κατά 6%, σύμφωνα με ανάλυση της Gallup που επικαλείται ο Guardian. Η ίδια αύξηση παρατηρήθηκε και μεταξύ των μαύρων γυναικών, αλλά η ταύτιση με τον φιλελευθερισμό μειώθηκε κατά 2% μεταξύ των ισπανόφωνων γυναικών. Η Generation Z είναι η πιο πολυπολιτισμική γενιά Αμερικανών μέχρι σήμερα, αλλά η έρευνα της Gallup υποδηλώνει ότι αυτό δεν εξηγεί τη στροφή των νέων γυναικών προς τα αριστερά. Μεταξύ 2017 και 2024, το 41% των λευκών γυναικών ηλικίας 18 έως 29 ετών ταυτίστηκαν ως προοδευτικές, 2 ποσοστιαίες μονάδες περισσότερο από τις συνομήλικές τους έγχρωμες γυναίκες.
Οι νέες γυναίκες ασχολούνται επίσης ασυνήθιστα με την πολιτική. Κι ενώ οι γυναίκες ψηφίζουν εδώ και καιρό περισσότερο από τους άνδρες, το 2020 ήταν η πρώτη χρονιά που το 60% των λευκών γυναικών ηλικίας 18 έως 29 ετών ψήφισαν περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ομάδα νέων ψηφοφόρων, σύμφωνα με ανάλυση αρχείων ψηφοφόρων και δεδομένων πληθυσμού από το American Community Survey του Center for Information & Research on Civic Learning and Engagement. Επίσης, το 55% ψήφισε υπέρ του Μπάιντεν.
Η νίκη του Τραμπ το 2016 εκτιμάται ότι μπορεί να έχει κάποια σχέση με αυτές τις τάσεις. Η Κλόι Φάουλερ, η οποία μεγάλωσε από ανεξάρτητους γονείς με κλίση προς τους Δημοκρατικούς, είπε ότι η εκλογή του Τραμπ ήταν το κρίσιμο σημείο καμπής στην πολιτική της εξέλιξη. Ήταν στο δεύτερο έτος του λυκείου όταν κέρδισε ο Τραμπ και την επόμενη μέρα, κάποιος στους διαδρόμους του σχολείου φώναξε με ενθουσιασμό: «Πιάστε τις από το μ@@νί!»
«Αυτά τα πράγματα μένουν στο μυαλό μας», θυμάται η Φάουλερ, η οποία είναι λευκή. Λίγους μήνες αργότερα, η μητέρα της την πήρε μαζί της στην Πορεία των Γυναικών στην Ομάχα της Νεμπράσκα. «Εκείνη ήταν μια πολύ καθοριστική στιγμή για μένα, ειλικρινά, εκεί φωνάζοντας συνθήματα μαζί της και φορώντας τα ροζ καπέλα με τα αυτιά γάτας».
Η Φάουλερ είναι τώρα αντιπρόεδρος των Νέων Δημοκρατικών της Νεμπράσκα. Η 23χρονη εργάζεται ακατάπαυστα τηλεφωνώντας στην περιφέρειά της, τη δεύτερη εκλογική περιφέρεια της Νεμπράσκα, που μπορεί να καθορίσει εάν ο Τραμπ ή η Χάρις θα γίνει πρόεδρος. Για την ώρα παρότι η αντιπρόεδρος έχει σταθερό προβάδισμα έναντι του πρώην προέδρου, οι περισσότεροι αναλυτές εκτιμούν ότι πρόκειται για μια εκλογική μάχη που θα κριθεί στο νήμα. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι μια δημοσκόπηση του 19th News/SurveyMonkey τον Σεπτέμβριο βρήκε ότι οι λευκές γυναίκες προτιμούν τη Χάρις από τον Τραμπ με διαφορά 42% έναντι 40%. (Η δημοσκόπηση έχει περιθώριο σφάλματος συν ή πλην 1%.) Το υπόλοιπο 18% μπορεί φυσικά να καθορίσει το αποτέλεσμα των εκλογών. Το χάσμα μεταξύ λευκών γυναικών και λευκών ανδρών είναι μεγαλύτερο. Το 50% των λευκών ανδρών προτιμούν τον Τραμπ, με μόλις το 36% να υποστηρίζει τη Χάρις.
Να σημειωθεί ότι η πλειοψηφία των μαύρων γυναικών υποστηρίζει τη Χάρις όπως και οι μεγαλύτερες ομάδες Ισπανόφωνων και Ασιατοαμερικανίδων γυναικών. Δημοσκόπηση από την οργάνωση Galvanize Action, η οποία επιδιώκει να κινητοποιήσει μετριοπαθείς γυναίκες, ιδιαίτερα στις κρίσιμες «μπλε πολιτείες» της Πενσυλβανίας, του Ουισκόνσιν και του Μίσιγκαν, διαπίστωσε ότι ο αγώνας είναι σε ισοπαλία μεταξύ των μετριοπαθών λευκών γυναικών, οι οποίες είναι διχασμένες με ποσοστά 43% υπέρ του Τραμπ και 44% υπέρ του πρώην προέδρου. Αυτές οι γυναίκες, τις οποίες η Galvanize Action ορίζει ως μη ιδεολογικά εδραιωμένες ως Δημοκρατικές ή Ρεπουμπλικανές, αντιπροσωπεύουν περισσότερους από 5 εκατομμύρια ψηφοφόρους σε αυτές τις τρεις πολιτείες και μπορούν να κρίνουν την ετυμηγορία της κάλπης.
Ο Τραμπ έχει το προβάδισμα στα βασικά θέματα αυτών των γυναικών, που είναι η οικονομία και η μετανάστευση, αλλά οι γυναίκες που συμμετείχαν στη δημοσκόπηση της Galvanize Action εμπιστεύονται περισσότερο τη Χάρις σε θέματα δημοκρατίας και αναπαραγωγικών ελευθεριών.
«Ακόμη και μεταξύ των γυναικών που λένε ότι η οικονομία ή η δημοκρατία είναι το κύριο ζήτημά τους, ένα σημαντικό μέρος από αυτές λέει επίσης: “Δεν θα ψηφίσω κανέναν που δεν προστατεύει το δικαίωμα στην άμβλωση”», σημειώνει η Τζάκι Πέιν, εκτελεστική διευθύντρια και ιδρύτρια της Galvanize Action. «Όλα θα κριθούν από την προσέλευση. Αυτές οι εκλογές θα είναι πολύ, πολύ αμφίρροπες», καταλήγει η Ντέμπι Γουόλς, διευθύντρια του Κέντρου για τις Γυναίκες και την Πολιτική στο Rutgers.