Τι θα σημάνει για την ΕΕ μια Γαλλία παραδομένη στην ακροδεξιά

Μια εβδομάδα περίπου μετά την ολοκλήρωση των ευρωεκλογών τα σαφή συμπεράσματα είναι ότι το κέντρο άντεξε και η ακροδεξιά βγήκε μπροστά.

Η άνοδος των κομμάτων της τελευταίας έχει ήδη οδηγήσει τη Γαλλία σε πρόωρες εκλογές και σύμφωνα με τους αναλυτές η Γερμανία σύντομα θα υποχρεωθεί να ακολουθήσει τα βήματα της. Στο εσωτερικό της Γαλλίας ο Εμανουέλ Μακρόν στήνει παγίδα στη Μαρίν Λεπέν που ορέγεται τον προεδρικό θώκο ο οποίος θα βγει στο σφυρί στις εκλογές του 2027 διακινδυνεύοντας με αυτές τις εκλογές εξπρές μια συγκατοίκηση στην πρωθυπουργία με τον εκλεκτό της Ζορντάν Μπαρντελά. Πως θα είναι όμως μια Γαλλία με την ακροδεξιά στην κυβέρνηση της και τι θα σημάνει αυτό για ολόκληρη την ΕΕ;

Λαμβάνοντας υπόψη ότι η Γαλλία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της ΕΕ, ένα από τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, η χώρα με τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ στον κόσμο έπειτα από τις ΗΠΑ αλλά και με τις περισσότερες έδρες (81) στην Ευρωβουλή έπειτα από εκείνες (96) της Γερμανίας και η χώρα με τον μεγαλύτερο μουσουλμανικό πληθυσμό στην Ευρώπη αλλά και με τον μεγαλύτερο εβραϊκό συνάμα δεν εκπλήσσει η δήλωση του Μπερνάρ Γκουετά στην Le Figaro ότι ο αντίκτυπος της ακροδεξιάς στα γαλλικά εδάφη θα ήταν «γιγάντιος και τραγικός».

Με δεδομένο πως εξαιτίας όσων αναφέρθηκαν παραπάνω ότι συμβαίνει πολιτικά στη Γαλλία εκ των πραγμάτων δεν περιορίζεται γεωπολιτικά εντός των γαλλικών συνόρων, αλλά διαχέεται διεθνώς υπό μορφή επιρροών, τάσεων και λοιπών «επιπλοκών» ανησυχία προκαλεί η δήλωση του διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων Τομά Γκομάρ, «αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να χαρεί από τα τρέχοντα γεγονότα, αυτός είναι ο Πούτιν λόγω της δυναμικής του στη Γαλλία – και της αναταραχής που προκαλείται από την απόφαση διάλυσης της Εθνοσυνέλευσης, η οποία συνιστά παραδοχή μπλοκαρίσματος στο γαλλικό πολιτικό σύστημα» Κατά τον ίδιον, άλλωστε η απόφαση του Γάλλου προέδρου, «κινδυνεύει να έχει ισχυρό αντίκτυπο στην εικόνα της Γαλλίας, περίπου σαν την επιλογή του πρώην πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον για τους Βρετανούς να διοργανωθεί δημοψήφισμα για το Brexit, το οποίο στη συνέχεια έχασε» με τα γνωστά δυσάρεστα αποτελέσματα.

Βρίσκεται όμως πραγματικά η Γαλλία σήμερα στο σημείο μηδέν που θα επιτρέψει στην ακροδεξιά να αναλάβει το τιμόνι της σπέρνοντας το χάος εντός και εκτός των συνόρων της; Σύμφωνα με κάποιους αναλυτές η τρέχουσα προεκλογική περίοδο στη Γαλλία μοιάζει αρκετά με αυτήν της Βρετανίας πριν το Brexit, καθώς σήμερα όπως και τότε η ακροδεξιά και τα μέσα της καλλιεργούν ένα κλίμα με βάση το επιχείρημα ότι η ευημερία κρύβεται στην απελευθέρωση από το ευρωπαϊκό δίκαιο.

Να σημειωθεί ότι δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ο Μπαρντελά που φιλοδοξεί να καταλάβει την πρωθυπουργία ης Γαλλίας σε περίπτωση επικράτησης της ακροδεξιάς στις εκλογές στις 30 Ιουνίου ζητούσε την αντικατάσταση της βασισμένης στο νόμο, υπερεθνικής ΕΕ, με κάτι τελείως διαφορετικό, δηλαδή μία συμφωνημένη συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών, σύμφωνα με τα συμφέροντα και τα συγκριτικά τους πλεονεκτήματα.

Ουσιαστικά πρόκειται για την αναβίωση της παλιάς ιδέας μιας χαλαρής ένωσης κρατών, η οποία απορρίφθηκε από τα έξι ιδρυτικά μέλη, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, τη δεκαετία του 1950. Ομοίως η Λεπέν έχει μιλήσει στο παρελθόν για αναβίωση των συνόρων μεταξύ των χωρών της ΕΕ για όλους τους πολίτες των «χωρών εκτός Σένγκεν», από τους τουρίστες μέχρι τους μετανάστες χωρίς χαρτιά. Με απλά λόγια αν ο Μπαρντελά κερδίσει την πρωθυπουργία ανοίγοντας το δρόμο για τη Λεπέν να διεκδικήσει την προεδρία το 2027 η Γαλλια θα βρεθεί σε μια εμπρηστική κατάσταση ακριβώς όπως η Βρετανία πριν το Brexit που δεν θα πλήξει μόνο τη χώρα της ελευθερίας, της ισότητα και της αδελφοσύνης (liberté, egalité, fraternité) αλλά θα γονατίσει ολόκληρη την ΕΕ.