Βέλγιο: Στρυχνίνη περιείχε ο φάκελος που εστάλη στο γραφείο του πρωθυπουργού Ντε Κρο

Οι βελγικές Αρχές ανακοίνωσαν πως η ουσία που περιείχε φάκελος που είχε σταλεί στον πρωθυπουργό της χώρας Αλεξάντερ Ντε Κρο περιείχε το δηλητήριο στρυχνίνη που μπορεί να προκαλέσει και θάνατο.

Η εισαγγελία των Βρυξελλών ανακοίνωσε πως η ουσία που εστάλη τον περασμένο Νοέμβριο ήταν στρυχνίνη. Ένας υπάλληλος του γραφείου του Ντε Κρο που είχε ανοίξει τον φάκελο έλαβε νοσοκομειακή φροντίδα για τραύματα στα χέρια του μετά το άνοιγμα της επιστολής.

Το περιστατικό είχε γίνει στις 22 Νοεμβρίου, δύο ημέρες μετά την ανεύρεση παρόμοιων δεμάτων στο γραφείο της υπουργού Εσωτερικών, Ανέλις Βερλίντεν, και στα κεντρικά γραφεία της κρατικής υπηρεσίας ασφαλείας. Ένα άλλο άτομο τέθηκε σε καραντίνα ως προληπτικό μέτρο, σύμφωνα με τον Guardian.

Ο Ντε Κρό δήλωσε ότι αισθάνεται ανακούφιση που κανείς δεν τραυματίστηκε και ότι «σε συνεργασία με την αστυνομία, παρακολουθούμε στενά την κατάσταση».

Την Πέμπτη, ο εκπρόσωπος του Ντε Κρο ανέφερε ότι οι επιστολές με δηλητήριο είχαν προφανώς σοκάρει τον πρωθυπουργό και το προσωπικό του. «Ο συνάδελφός μας ευτυχώς είναι πλέον καλά και εκείνη τη στιγμή ακολουθήθηκαν αυστηρά όλες οι διαδικασίες για την αποφυγή περαιτέρω ζημιών», δήλωσε ο εκπρόσωπος. «Αυτό, όμως, δεν μπορεί να γίνει η νέα κανονικότητα», συμπλήρωσε.

Η στρυχνίνη

Η στρυχνίνη είναι μια κρυσταλλική, άοσμη και εξαιρετικά τοξική και πικρή λευκή ουσία. Θεωρείται ως μία από τις πιο πικρές ουσίες και η πικρή της γεύση είναι αντιληπτή ακόμη και σε διαλύματά της με συγκέντρωση 1 ppm (1 mg/L). Από χημική άποψη, ανήκει στα αλκαλοειδή και ειδικότερα στα αλκαλοειδή του ινδολίου. Πρόκειται για μια φυσική ουσία που βρίσκεται στα σπέρματα του δέντρου Strychnos nux vomica (στρύχνος ο εμετικός) που στα Ελληνικά είναι γνωστά ως: “εμετικά κάρυα”, όπως και στα σπέρματα ενός είδους θάμνου του Strychnos ignatii .

Το δένδρο Strychnos nux-vomica (οικογένεια Loganiaceae ή Strychnaceae, μια οικογένεια 190 ειδών ενδημικών των τροπικών χωρών), το οποίο καταλογογραφήθηκε και ονομάστηκε από τον Λιναίο το 1753. Είναι ενδημικό δέντρο της Νοτιοανατολικής Ασίας και της Ινδονησίας και φτάνει σε ύψος 12 μέτρα. Ο καρπός του δέντρου είναι πράσινος έως πορτοκαλόχρωμος και έχει το μέγεθος ενός μεγάλου μήλου, με σκληρό περικάρπιο και πέντε σπέρματα (σπόροι), που περιέχουν 1,1-1,4% στρυχνίνη. Τα ώριμα σπέρματα μοιάζουν με πεπλατυσμένους δίσκους με βαθούλωμα στο κέντρο και είναι πολύ σκληρά. Οι καρποί του φυτού Strychnos ignatii, ενός αναρριχώμενου θάμνου που ενδημεί κυρίως στις Φιλιππίνες, γνωστοί και ως Saint Ignatius’ beans, περιέχουν 25 σπέρματα με ακόμη μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε στρυχνίνη (2-3%).

Τα σπέρματα αυτά αποτελούν την πηγή της εμπορικής στρυχνίνης και ήταν γνωστά στην Ευρώπη ήδη από τον μεσαίωνα και τα χρησιμοποιούσαν ως δηλητηριώδης ουσίες για αδέσποτα ζώα, πτηνά και ποντίκια.

Η στρυχνίνη είναι εξαιρετικά δηλητηριώδης ουσία. Θανατηφόρα δόση της για τους ενήλικες μπορεί να κυμαίνεται από 30 έως 100 mg (συχνότερα αναφέρεται η ποσότητα των 50 mg). Πρόκειται για μια νευροτοξική ουσία, προκαλεί εντονότατες μυικές συσπάσεις, ενώ σε μη τοξικές ποσότητες αυξάνει την πίεση του αίματος, προκαλεί υπερδιέγερση και αυξημένη πνευματική διαύγεια.

Σε μικρές ποσότητες η στρυχνίνη διεγείρει την αναπνευστική λειτουργία σε περιπτώσεις όπου καταρρέει ο οργανισμός, παρουσιάζει κάποια καρδιοτονωτική δράση, αλλά λόγω της υψηλής τοξικότητάς της δεν χρησιμοποιείται πλέον στην ιατρική. Ωστόσο, τα σπέρματα της nux-vomica και ειδικότερα αραιά εκχυλίσματά τους χρησιμοποιούνται σήμερα ως ομοιοπαθητικά φάρμακα.

Εξαιτίας της εξαιρετικά πικρής της γεύσης προκαλεί έντονη σιελόρροια και αυξάνει την όρεξη. H χρήση της στρυχνίνης ως διεγερτικής ουσίας σε πολύ μικρές ποσότητες ήταν γνωστή σε πολλούς λαούς.