Απόψεις

Μη χάσουμε και τη δημοκρατία, μαζί με τον Σερβετάλη…

Ο Αντώνης Κατσαρός γράφει στο «Vradini.gr» για την επικίνδυνα μικρή απόσταση που χωρίζει την ελευθερία του δικαιώματος μίας απόφασης από τις συνέπειές της, αλλά και τις κατηγορίες που αυτές αποφέρουν

Να το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή του σημειώματος.

Με τον Σερβετάλη διαφωνώ. Πολύ συγκεκριμένα, καθαρά και ξάστερα.

Διότι δεν γίνεται να λες (λέει) πως είναι νοοτροπία διχαστική όταν διαχωρίζεις τους εμβολιασμένους από τους ανεμβολίαστους, την ίδια ώρα που ο θανατηφόρος ιός από μόνος του έχει «αποφασίσει» ποιους σκοτώνει.

Δεν το λέμε εμείς, ο ιός το «λέει».

Το ζήτημα ωστόσο δεν έχει να κάνει με τις απόψεις του Σερβετάλη αλλά με τη δική του συνέπεια, σε αυτές.
Διότι, εάν μία ημέρα, στα καλά καθούμενα, άνοιξε την πόρτα του θεάτρου και αποχώρησε, αφήνοντας άνεργους τόσους ανθρώπους (στον έτσι κι αλλιώς δοκιμαζόμενο χώρο του θεάτρου), τότε πράγματι είναι φάουλ.

Απαράδεκτος.

Εάν ωστόσο είχε προειδοποιήσει την παραγωγή πώς θα αντιδρούσε, εφόσον περνούσε το μέτρο για τους θεατές που θα επιτρέπονταν στις πλατείες των θεάτρων, τότε δεν φταίει.

Στις κρίσιμες περιόδους, που χαρακτηρίζονται ως τέτοιες επειδή αφορούν πάντοτε σε ζητήματα επιβίωσης, οι άνθρωποι αποκαλύπτουν το χαρακτήρα τους.

Είναι τότε που εμφανίζεται φαρδύς πλατύς ο κίνδυνος της απώλειας της ελευθερίας λόγου και πράξεων.

Εάν λοιπόν, ο κατά τα άλλα ικανότατος ηθοποιός, είχε ενημερώσει πως δεν θα συνέχιζε, η παραγωγή όφειλε να εκτιμήσει τα λεγόμενά του και να βρει τον επόμενο, προκειμένου να μη σταματήσει η δουλειά.

Στη δήλωσή του ο Σερβετάλης ενημέρωσε πως είχε μιλήσει στην παραγωγή από τον Ιούλιο για το θέμα, προτείνοντας την αντικατάστασή του.

Εξήγησε ακόμα πως θα ήταν διαθέσιμος να βοηθήσει το νέο μέλος του θιάσου να ενταχθεί.

Όταν όμως οι άνθρωποι της παραγωγής δεν πίστεψαν πως θα γίνει υποχρεωτική η επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού ή νόσησης για να εισέλθει κάποιος στο θέατρο, έπρεπε να γνωρίζουν το ρίσκο που ελάμβαναν.

Ο τρόπος σκέψης του Σερβετάλη δεν είναι συμβατός με εκείνον μεγάλου αριθμού πολιτών, ούτε και με του συντάκτη αυτού του κειμένου.

Έχει ωστόσο κάθε δικαίωμα να διαφωνεί και εφόσον ενημερώνει για τη διαφωνία του να αποχωρεί.

Όσο για τις ακαριαίες, διόλου ήπιες αντιδράσεις συναδέλφων του, είναι καλό να σκέφτεται κανείς ότι στις κρίσεις πρέπει να είμαστε μαζί, όχι απέναντι.

Ξέχασα ωστόσο, για την Ελλάδα μιλάμε.

Sorry…

Δείτε επίσης