No Duomo, Meazza!

Όλα τα γήπεδα του κόσμου έχουν…μυρωδιά! Αυτή δεν ορίζεται μόνο από την αίσθηση που αφήνει ελεύθερα να απλωθεί στην ατμόσφαιρα της εξέδρας η ιστορία των ομάδων που φιλοξενείται εκεί. Προφανώς παίζει το ρόλο της, όπως και όλα όσα τη συνοδεύουν (φανέλα, χρώμα, συνθήματα). Το σκηνικό που συνθέτουν συνολικά ωστόσο : η κουλτούρα των ντόπιων της πόλης, το ντύσιμο των φιλάθλων που αποφάσισαν να παρακολουθήσουν το παιχνίδι από κοντά, τα ατάκτως… παρκαρισμένα (και ερριμένα) στα πεζοδρόμια αυτοκίνητα την τελευταία στιγμή, η τρέχουσα πολιτική εικόνα της επικαιρότητας λίγα 24ωρα πριν τα μεγάλα παιχνίδια, η ντόπια κουζίνα, (όπως και η άλλη ντόπια, εκείνη πέριξ του γηπέδου..), οι εντός και εκτός γηπέδων εξελίξεις στο πρωτάθλημα (κυρίως το δεύτερο) και η εκάστοτε γενική ίντριγκα του ποδοσφαίρου, διαμορφώνουν το μοναδικό κλίμα που καταλαμβάνει το γήπεδο. Υπογράφει τη «μυρωδιά» του!

Δεν είναι πολλά αυτά τα γήπεδα, που αποπνέουν μία τέτοια συγκλονιστική σύνθεση, ώστε την ώρα που βιώνεις τα αποτελέσματά της να μη θέλεις να τα αποχωριστείς ποτέ, ακόμη κι αν ο αγώνας που παρακολουθείς είναι ο χειρότερος. Σε αυτά ο αγώνας δεν τελειώνει, είσαι πάντοτε εκεί!

Το θρυλικό «Τζιουζέπε Μεάτσα», συγγνώμη το «Σαν Σίρο» ήθελα να πω, όχι, όχι, το «Μεάτσα» σωστά (μάλλον...), είναι μία τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση. Εκεί όπου πριν συναντήσεις τη λογική του ποδοσφαίρου καλείσαι να συνειδητοποιήσεις καταρχήν που βρίσκεσαι και τι σου προσφέρει ο χώρος που φιλοξενείσαι. Από μόνη της η ιστορία της ονομασίας του που φιλοξενεί από το 1926 τις δύο ομάδες του Μιλάνου, την Ίντερ και τη Μίλαν (η ιεράρχηση της αναφοράς των ομάδων ασφαλώς και είναι υποκειμενική από τον υπογράφοντα…), είναι μία ιδιαίτερη ιστορία που αντιστοιχεί σε σενάριο ταινίας.

Η μία ονομασία αφορά στην περιοχή και η άλλη στον άνθρωπο, το όνομα του οποίου δόθηκε για να τιμηθεί η διαδρομή του. Κατά συνέπεια «ορθή» ονομασία δεν υπάρχει γι’ αυτό το γήπεδο. Για τους οπαδούς όμως υπάρχει και παραυπάρχει! Άρα, για να λέμε τα πράγματα όπως πρέπει, εάν βρεθείτε στο Μιλάνο ΔΕΝ θα το αποκαλέσετε «Σαν Σίρο» συζητώντας με οπαδό της Ίντερ, διότι εκείνος θα εκνευριστεί (πιθανότατα). Το ίδιο θα συμβεί (ενδεχομένως) στην αντίστοιχη περίπτωση που θα χρησιμοποιήσετε τη δεύτερη ονομασία, «Τζουζέπε Μεάτσα», σε οπαδό της Μίλαν. Για να μη λέτε πως δεν σας τα είπαμε.

Meazza ο καλλιτέχνης της ζωής..

Ο Τζουζέπε Μεάτσα ήταν καλλιτέχνης της ζωής. Γεννήθηκε στο Μιλάνο (1910) και ενώ έπαιξε για τη Μίλαν (και τη Γιουβέντους), έγινε συνώνυμο της Ίντερ, τη φανέλα της οποίας φόρεσε για 14 χρόνια. Με κάμπριο, λάτρης της πολύ καλής ζωής, ήταν ο μόνος παίκτης της εθνικής στον οποίο επιτρεπόταν το κάπνισμα! Το παιχνίδια του, ζωγραφιά!

Το γήπεδο εγκαινιάστηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 1926 με το ντέρμπι Ίντερ - Μίλαν ασφαλώς, που τελείωσε με το εντυπωσιακό 6-3. Έκτοτε έγιναν 3 ανακαινίσεις (1939, 1956, 1985) και μία ακόμη το 1990 για το Μουντιάλ.

Η απίθανη χρονική συγκυρία μάλιστα θέλει τότε τους τρεις βασικούς «μοχλούς» της Εθνικής Γερμανίας, Ματέους, Κλίνσμαν και Μπρέμε, να κατακτούν το παγκόσμιο κύπελλο και την ίδια ώρα οι δύο εξ αυτών (ο Κλίνσμαν αποκτήθηκε μετά το Μουντιάλ) να είναι ήδη πρωταθλητές με την Ίντερ (1989).

Επιτρέψτε μου να πω πως η ατμόσφαιρα, την οποία επικαλέστηκα στην αρχή αυτού κειμένου, θα υπάρχει πάντοτε γύρω από το στάδιο- σύμβολο της Ιταλικής ποδοσφαιρικής κουλτούρας. Το «Μεάτσα», όπως λέγεται επίσημα (Mi scuso..), είναι ίσως το μόνο γήπεδο της Ευρώπης που συνδυάζει- σε τέτοιο βαθμό τελειότητας- το σεβασμό της ποδοσφαιρικής αριστοκρατίας με την αμεσότητα της μπάλας, στην πιο απλή μορφή της. Την κυριαρχία των ομάδων που φιλοξενούνται σε αυτό, με την απλή λογική της ποδοσφαιρικής καθημερινότητας.

Ο Μιλανέζος ξέρει ότι η ποδοσφαιρική του ιστορία είναι σπάνια και ο οπαδός της Ίντερ το γνωρίζει ακόμη περισσότερο. Καθώς από το 1982 και έπειτα οι Nerazzurri είχαν το λιγότερο από έναν εκπρόσωπό τους σε τελικό Μουντιάλ! Το λάγνο «βλέμμα» της ποδοσφαιρικής ιστορίας παρασύρει, οπότε διαβάστε τους, για να βγούμε λίγο απο το θέμα, μένοντας: 1982 / Γκαμπριέλε Οριάλι, Τζιουζέπε Μπέργκομι (Ιταλία), 1986 / Καρλ Χάινς Ρουμενίγκε (Γερμανία), 1990 / Αντρέας Μπρέμε, Γιούργκεν Κλίνσμαν, Λόταρ Ματέους (Γερμανία), 1994 / Νίκολα Μπέρτι (Ιταλία), 1998 / Γιούρι Τζορκαέφ (Γαλλία), Ρονάλντο (Βραζιλία), 2002 / Ρονάλντο (Βραζιλία), 2006 / Μάρκο Ματεράτσι, Φάμπιο Γκρόσο (Ιταλία), 2010 / Γουέσλϊ Σνάιντερ (Ολλανδία), 2014 / Ροντρίγκο Παλάσιο (Αργεντινή) και 2018 / Ιβάν Πέρισιτς, Μαρτσέλο Μπρόζοβιτς (Κροατία).

Meazza - Trattoria ..0-1!

Κλείνοντας θέλω να μοιραστώ προσωπική εμπειρία, ιδιαίτερα χαρακτηριστική, από τις πολλές φορές που είχα την τύχη να ζήσω δουλεύοντας και σε αυτό το γήπεδο (περιγραφές αγώνων Champions League). Στην πρεμιέρα της σεζόν 2009/10 η Ίντερ φιλοξενούσε τη Μπαρσελόνα. Οι παίκτες των Καταλανών αργούσαν ν’ ανέβουν στα δωμάτια την παραμονή του αγώνα, για να κοιμηθούν στην ώρα τους, διότι ένιωθαν την αύρα της πόλης, παρά το ανθρακούχο νερό στα τραπεζάκια, στο λόμπι του ξενοδοχείου. Αφού πείστηκε λοιπόν και πιο ανυπάκουος, ο Τιερί Ανρί, εμφανίζεται ο Λουίς Φίγκο με την πανέμορφη σύζυγό του. Θα σχολίαζε τον αγώνα για την τηλεόραση της Πορτογαλίας και ο Ανρί δεν άφησε ευκαιρία να πιάσει συζήτηση μαζί του, γοητευμένος (από τη σύζυγο, όχι τον Φίγκο).

Ο Πορτογάλος προσπάθησε να βάλει τέλος στην κουβέντα και τότε εμφανίστηκε ένας ακόμη… ενοχλητικός, Έλληνας δημοσιογράφος. Τη στιγμή που κάνει προσπάθεια να μας αποφύγει, υπόσχομαι πληροφορία καλής trattoria, για μετά το ματς κοντά στο γήπεδο. «Τοπ για εκείνη την ώρα και είσαι στο Μιλάνο» είπα. Ρώτησε ακόμη και για τα συστήματα που θα επέλεγαν οι δύο προπονητές! Λες και ήξερα καλύτερα από εκείνον… (Ό,τι κι αν του έλεγα πάντως θα έπεφτα μέσα, για το άθλιο 0-0 που είδαμε την επομένη).

Νέο γήπεδο 60.000 θέσεων

Ακόμη λοιπόν και αν η αρμόδια επιτροπή πολιτιστικής κληρονομιάς της περιφέρειας της Λομβαρδίας ανακοίνωσε ότι το "Μεάτσα" δεν μπορεί να θεωρηθεί μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς, ανοίγοντας το δρόμο για την κατεδάφισή του, τα ιστορικά σημεία αναφοράς θα το συνοδεύουν για πάντα. Η Μίλαν και Ίντερ θα παίξουν σε αυτό έως το 2022 και αφού έθαψαν τα τσεκούρια του πολέμου παρουσίασαν κοινό πλάνο για νέο υπερσύγχρονο γήπεδο, χωρητικότητας 60 χιλιάδων θέσεων.

Μετά θα πάνε λίγο πιο δίπλα. (Η Μίλαν αναφέρθηκε πρώτη, στο τέλος αυτού του κειμένου/μνημείο αντικειμενικότητας…).