Ούτε η Ολλανδή δημοσιογράφος δεν σώζει τον ΣΥΡΙΖΑ

Επειδή όταν περνάει ο καιρός δεν σβήνονται όλα, είναι καλό να αποτυπωθούν δύο κουβέντες για την (δεν βρίσκω τη λέξη για να τη χαρακτηρίσω με ακρίβεια, επειδή δεν με ενδιαφέρει) Ολλανδή δημοσιογράφο.

Αυτήν που – παρά το ταραγμένο παρελθόν της, άγνωστο πώς- κατάφερε να βρεθεί στη συνέντευξη τύπου του Πρωθυπουργού στο Μέγαρο Μαξίμου, με τον Ολλανδό ομόλογό του.

Στη δημοκρατία τα πάντα επιτρέπονται, εφόσον δεν ξεπερνούν τα όρια της νομιμότητας.

Η δημοσιογραφία ωστόσο, που εμφανίζει ένα πρόσωπο ιδιόρρυθμο, με εκπροσώπους του επαγγέλματος της ενημέρωσης οι οποίοι χαρακτηρίζουν έναν Πρωθυπουργό «ψεύτη» και «νάρκισσο», εφόσον σωστά δεν κρίνεται ότι παρανομούν, τι ακριβώς κάνουν;

Φασαρία, είναι η πρώτη και εύκολη, όμως απόλυτα ρεαλιστική απάντηση.

Θα έχουν τους λόγους τους, δεν μας αφορά.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ορθά κατά τη γνώμη μου απάντησε στην ολλανδή επικαλούμενος το όνομα της χώρας και όχι προσωπικά.

Έδειξε βέβαια πως έχασε, για λίγο, την ηρεμία του.

Κάποιοι θα πουν ότι δεν γίνεται ο Πρωθυπουργός να εκνευρίζεται, την ίδια ώρα ωστόσο ο συγκεκριμένος εκνευρισμός είναι εκείνος που επιβεβαιώνει κιόλας την κακή πρόθεση της ερώτησης που του τέθηκε.

Καθώς οι ίδιοι επικριτές του Μητσοτάκη, εάν απαντούσε νηφάλιος, χωρίς να νευριάσει καν, θα του απέδιδαν ενοχή ως προς το νόημα της ερώτησης.

Πολύ καλά έκανε λοιπόν και νευρίασε μπροστά στο σύνολο των δημοσιογράφων και δεν θα πρέπει επιτέλους να ξεχνάμε ότι ένας που φωνάζει καταγγέλλοντας το ο,τιδήποτε και προβάλλεται από τα ΜΜΕ επειδή «πουλάει», δεν σημαίνει πως είναι μέρος της πλειοψηφίας.

Εκτός κι αν θα πρέπει να πιστέψουμε ότι η παράνομη μετανάστευση, με τις συνέπειες που αυτή επιφέρει, είναι αποδεκτή από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.

Η στάση της αντιπολίτευσης και των δημόσιων εκφραστών της, που συντάχθηκε με την επίθεση στο Μητσοτάκη δεν προκαλεί εντύπωση.

Τα κόμματα που την εκπροσωπούν εργαλειοποιούν ακόμη και την πανδημία, παρότι ξεκληρίζει οικογένειες.

Είναι πάντως λυπηρό (τουλάχιστον) να πολιτεύεται κανείς εις βάρος ακόμη και της χώρας του, προκειμένου να μαζέψει ψήφους.

Που δεν τις μαζεύει κιόλας…