«Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια»! Γιατί δεν είναι πολιτική ιδεολογία
Σε μία ελεύθερη χώρα, όπως είναι η Ελλάδα, κάθε άνθρωπος έχει το δημοκρατικό δικαίωμα να διατυπώνει ελεύθερα τις απόψεις του και να διαθέτει τον εαυτό του όπως επιθυμεί, εφόσον δεν παραβιάζει το Σύνταγμα και τους νόμους της χώρας
Τον κ. Γ. Πρίντεζη δεν τον γνωρίζω προσωπικά. Ξέρω πως είναι ένας πολύ πετυχημένος αθλητής του μπάσκετ, του Ολυμπιακού και της εθνικής ομάδας. Τον βλέπω να πρωταγωνιστεί σε διαφήμιση γνωστού σαμπουάν. Ενώ το σώμα του είναι καλυμμένο με τατουάζ. Δικαίωμά του. Δεν με αφορά. Όπως δικαίωμά του αναφαίρετο οι πολιτικές ή άλλες απόψεις του. Δεν με αφορούν. Όπως δεν αφορούν κανένα. Σε μία ελεύθερη χώρα, όπως είναι η Ελλάδα, κάθε άνθρωπος έχει το δημοκρατικό δικαίωμα να διατυπώνει ελεύθερα τις απόψεις του και να διαθέτει τον εαυτό του όπως επιθυμεί, εφόσον δεν παραβιάζει το Σύνταγμα και τους νόμους της χώρας.
Μου έκανε, όμως, εντύπωση ότι κάποιες απόψεις του κ. Πρίντεζη, ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο, τη μεγαλύτερη θρησκευτική αλλά και παραδοσιακή γιορτή του καλοκαιριού, σε ανάρτηση του στα σόσιαλ μίντια, ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων, κυρίως από το χώρο της Αριστεράς. Και τούτο, καθώς ο κ. Πρίντεζης αναφέρθηκε στο τρίπτυχο «Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», που κάποιοι, με προφανές ιδεολογικοπολιτικό μένος, έσπευσαν να το χαρακτηρίσουν ως δήθεν «ακροδεξιό» και «φασιστικό». Δεν γνωρίζω ποια είναι η ιδεολογία ή οι πολιτικές απόψεις του κ. Πρίντεζη. Και δεν με αφορούν. Η αναφορά, όμως, στην πατρίδα, τη θρησκεία ή την οικογένεια οποιουδήποτε εξ ημών δεν την καθιστά ούτε αριστερή, ούτε δεξιά, ούτε αριστερή, ούτε φασιστική, ούτε κομμουνιστική, ούτε τίποτα.
Η αλήθεια είναι ότι η δικτατορία των Συνταγματαρχών την περίοδο 1967-1974 επεχείρησε να καλύψει το τεράστιο ιδεολογικό - πολιτικό κενό της, και για να δικαιολογήσει τις αποτρόπαιες πράξεις της εις βάρος του πολιτεύματος, της Δημοκρατίας, της ελευθερίας, των ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών, επιχείρησε να το καλύψει με διαρκή αναφορά στο «Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». Αυτό, όμως, δεν αμαυρώνει από μόνο του τις κορυφαίες έννοιες της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας, που εμπνέουν την κοινωνική και καθημερινή συμπεριφορά των ανθρώπων απανταχού της Γης. Δεν εκχωρούμε τις σπουδαίες αυτές έννοιες σε καμία χούντα, σε κανένα δικτάτορα, σε κανένα δυνάστη!
Δεν καταλαβαίνω το θόρυβο που γίνεται σχετικά. Υπάρχει κανονικός άνθρωπος, ανεξαρτήτως κομματικής, ιδεολογικής ή πολιτικής τοποθέτησης, που να είναι εναντίον της πατρίδας του, της θρησκείας του, της οικογένειάς του; Το τρίπτυχο αυτό δεν είναι πολιτική ιδεολογία. Είναι αυτονόητη κατάσταση να αγαπάς τη θρησκεία σου (όποια και αν είναι αυτή, για τους περισσότερους των Ελλήνων είναι η Ορθοδοξία), την πατρίδα σου, τους συνανθρώπους σου, την κοινωνία μέσα στην οποίαν ζεις και δημιουργείς, και την οικογένειά σου, τα παιδιά σου, το σύντροφό σου! Παντού παγκοσμίως συμβαίνει το ίδιο.
Παντού στον κόσμο οι θρησκευόμενοι λατρεύουν το Θεό στον οποίο πιστεύουν, είτε είναι χριστιανοί, ινδουιστές, βουδιστές, Εβραίοι ή μουσουλμάνοι. Και συμμετέχουν στις διάφορες λατρευτικές τελετές με τον τρόπο που επιθυμούν. Στην Ελλάδα, η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών πιστεύει στο Χριστιανισμό και ειδικά στο Ορθόδοξο δόγμα και συμμετέχει σε αυτό με όποιον τρόπο ο κάθε πιστός επιθυμεί. Υπάρχουν, βεβαίως, και οι άθεοι, και οι άθρησκοι, που έχουν κάθε ελευθερία στην άποψή τους, απόλυτα και συνταγματικά κατοχυρωμένη. Αυτό δεν τους καθιστά λιγότερο Έλληνες ή μικρότερης σημασίας πολίτες. Όπως το ίδιο Έλληνες είναι όσοι πιστεύουν στον Καθολικό δόγμα, στον Ιουδαϊσμό, στο Ισλάμ κ.ο.κ. Απλώς, επειδή οι ορθόδοξοι είναι συντριπτικά περισσότεροι, είναι προφανές ότι οι τελετές, οι παραδόσεις τους, οι συμπεριφορές τους κ.ο.κ., έχουν μεγαλύτερη κοινωνική επίδραση. Αυτό συμβαίνει σε όλες τις χώρες όπου επικρατεί μια θρησκεία. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι το θρήσκευμα υποκαθιστά την πολιτική τοποθέτηση. Αντίθετα, γνωρίζω πολλούς αριστερούς που είναι πιστοί ορθόδοξοι. Ενώ, εσχάτως, ακόμα και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος, μέχρι πρόσφατα, ισχυριζόταν ότι είναι άθεος, δείχνει μία μεγάλη προσήλωση στην Ορθοδοξία, όπως διαπιστώνουμε και από το μήνυμα του Δεκαπενταύγουστου.
Το ίδιο, φυσικά, ισχύει και για την πατρίδα. Όλοι, ή έστω οι περισσότεροι κάτοικοι αυτής της χώρας είμαστε περήφανοι που είμαστε Έλληνες και αγαπάμε την πατρίδα μας. Είτε είμαστε αριστεροί, είτε δεξιοί, είτε κεντρώοι. Το ίδιο, φυσικά, ισχύει για τους περισσότερους κατοίκους όλων των χωρών του κόσμου.
Ακόμα περισσότερο αυτό ισχύει για την οικογένεια. Η αγάπη μας για τους συζύγους μας, για τα παιδιά μας, για τους γονείς μας, για τους συγγενείς μας είναι παραδοσιακά μεγάλη, και στην Ελλάδα αλλά και στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Η οικογένεια είναι το κύτταρο της κοινωνίας. Και αυτό όλοι το σεβόμαστε. Είτε είμαστε δεξιοί, είτε αριστεροί, είτε κεντρώοι.
Προσωπικά δεν εκχωρώ το τρίπτυχο «Πατρίς θρησκεία οικογένεια» σε κανέναν, σε κανένα κόμμα, σε κανένα δημαγωγό. Και νομίζω πως το ίδιο πρέπει να κάνουμε όλοι. Δεν αποτελεί πολιτική ιδεολογία. Έχουμε πολλές και διαφορετικές αντιλήψεις για να συγκρουστούμε. Αλλά σε άλλους τομείς. Ούτε για τη θρησκεία μας, ούτε για την πατρίδα μας, ούτε για την οικογένειά μας.