Κοσμάς Ζαχάρωφ στη «ΒτΚ»: «Τα ξενύχτια με την Αλίκη ήταν μυθικά»

Αναδημοσίευση από τη «Βραδυνή της Κυριακής»

Ο Κοσμάς Ζαχάρωφ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ). Έχει παίξει σε 105 παραστάσεις, σε 40 τηλεοπτικές σειρές, σε 6 ταινίες μεγάλου μήκους και έχει γράψει 4 σίριαλ για την ιδιωτική και δημόσια τηλεόραση. Από το 1982 παραμένει ο δημοφιλέστερος Άμλετ (στο ΚΘΒΕ) όλων των εποχών στη χώρα μας. Στις «Άγριες Μέλισσες» και στο «Σασμό» έχασε δύο ρόλους που του είχαν προτείνει, γιατί έπαιζε στη «Βαβυλωνία» στο ΚΘΒΕ στη Θεσσαλονίκη. «Ο Κύκλος με την κιμωλία» είναι ένα ωραίο δραματικό παραμύθι, με πλήθος από κωμικά περιστατικά και αίσιο τέλος. Κάθε στιγμή του έργου και ένα σχόλιο, κάθε σκηνή και μία σκέψη, μία πρόταση διαλεκτικής, μία πορεία συνειδητοποίησης. Ένας πρόσφυγας είναι η Γκρούσα. Ένας κυνηγημένος πρόσφυγας με ένα παιδί στην αγκαλιά.

Κύριε Ζαχάρωφ, αυτή τη σεζόν στο θέατρο «Μοντέρνοι Καιροί», επανήλθατε με το έργο του Μπρεχτ «Ο κύκλος με την κιμωλία», που γνώρισε επιτυχία πέρσι. Θέλετε να μας θυμίσετε την υπόθεση και ποιο πρόσωπο υποδύεστε;

«Η υπόθεση του έργου είναι στην ουσία ο πόλεμος και οι συνέπειες στους απλούς ανθρώπους και πώς αντιδρά ο καθένας μέσα σε συνθήκες τρόμου και ανέχειας. Ο ρόλος μου είναι του δικαστή Ατζντάκ, ενός ανορθόδοξου και υπέρ των αδύναμων δικαστή, που καλείται να δώσει λύση στο βασικό πρόβλημα του έργου, το οποίο έχει να κάνει με ένα μικρό παιδάκι και το πού ανήκει. Στη βιολογική μάνα που το παράτησε ή στη θετή που το μεγάλωσε;»

Η καλοσύνη της πρωταγωνίστριας, της Γκρούσα, που παλεύει να σώσει ένα μωρό, υπάρχει ανάμεσα στους ανθρώπους, ή στο βωμό του συμφέροντος και του χρήματος έχουν καταλυθεί πολλές αξίες;

«Υπάρχουν και σήμερα τέτοιοι άνθρωποι, αλλά όλο και πιο σπάνια, καθώς η κοινή πίστη, οι ιδεολογίες, τα ιδανικά, έχουν σχετικοποιηθεί και έχει επικρατήσει ένας άκρατος ατομισμός του τύπου “ο σώζων εαυτόν σωθήτω”».

Ποιο είναι το νόημα του έργου και ποιο το νόημα που ο σκηνοθέτης Κώστας Νταλιάνης, ο οποίος έκανε και τη μετάφραση, θέλει να περάσει;

«Το νόημα είναι η δικαιοσύνη, που στο έργο αυτό ταυτίζεται με την καλοσύνη και το νοιάξιμο για τον άλλον άνθρωπο, κάτι που προσπάθησε να αναδείξει ο Κώστας Νταλιάνης, και νομίζω ότι βγαίνει πολύ καθαρά στην παράστασή μας. Ο Κώστας είναι ευφάνταστος, προσέχει τις λεπτομέρειες, είναι δάσκαλος ηθοποιών και φοβερός στις σκηνές συνόλου».

Είναι επίκαιρο αν και γράφτηκε το 1945; Έχει απήχηση στα σημερινά δρώμενα, όπως αυτά έχουν διαμορφωθεί στις σύγχρονες κοινωνίες;

«Θα είναι πάντα επίκαιρο, καθώς διαπραγματεύεται μεγέθη όπως ο πόλεμος, οι ίντριγκες στους χώρους εξουσίας, η ανθρωπιά, ο έρωτας, η δικαιοσύνη, η προσφυγιά, η πείνα, ο θάνατος και η τύχη».

Εμπορικό ενδιαφέρον, και για την παραγωγή που η συγκεκριμένη απασχολεί και 12μελή θίασο, έχουν τέτοιες παραστάσεις, ή λόγω επιβεβλημένων συνθηκών οι θεατές στρέφονται σε κάτι πιο ανάλαφρο;

«Για άγνωστο λόγο, στη διάρκεια της πανδημίας και κυρίως μετά, ο κόσμος γέμισε τα θέατρα και προτίμησε απαιτητικές παραστάσεις περισσότερο από τα ανάλαφρα θεάματα. Ίσως η αναγκαστική ενδοσκόπηση της πανδημίας μάς έκανε πιο απαιτητικούς. Εμείς πέρσι ήμασταν συνεχώς γεμάτοι».

Ως άνθρωπος και λειτουργός του Θεάτρου, με τεράστια και πλούσια εμπειρία και πολλές επιτυχίες, πώς κρίνετε τα θεατρικά δρώμενα του σήμερα με παλαιότερες εποχές; Έχουν αλλάξει προς το καλύτερο ή όχι;

«Το Θέατρο έχασε την ιερότητα που είχε παλιότερα. Κλειστή τέχνη από τη φύση του, άνοιξε τις πόρτες στους πάντες και αυτό αποδείχθηκε καταστροφή. Ο καθένας κάνει ό,τι θέλει προσπαθώντας να φέρει τα πράγματα στα μέτρα του. Κακοποιούνται συστηματικά κλασικοί συγγραφείς στο όνομα μίας αόριστης μοντέρνας».

Η γνώμη σας για το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος;

«Είναι για μένα τόπος ιερός. Εκεί ξεκίνησα πρώτα ως θεατής, μετά ως μαθητής της δραματικής σχολής, και στη συνέχεια ως επαγγελματίας ηθοποιός. Χαίρομαι να ακούω για τις επιτυχίες του. Μου είναι αδύνατον να έχω αντικειμενική γνώμη».

Τι πιστεύετε για τις τηλεοπτικές παραγωγές;

«Μετά τις “Άγριες Μέλισσες” και τον “Σασμό”, που ανέβασαν τον πήχη ψηλά, πάνε από το καλό στο καλύτερο. Υψηλού επιπέδου σενάρια, πολύ καλοί ηθοποιοί και πολύ ενδιαφέροντα τα θέματα. Εξαιρετική εποχή για τη μυθοπλασία».

Είναι εφήμερη η προβολή ενός ηθοποιού μέσω κάποιου επιτυχημένου σίριαλ ή του ανοίγει δρόμους στη δουλειά του;

«Η φήμη από την τηλεόραση είναι σαφώς προσωρινή, αλλά, όπως έχουν γίνει τα πράγματα, ανοίγει δρόμους και για το Θέατρο, πράγμα όχι πολύ καλό για την τέχνη μας».

Τι κρατά στο προσκήνιο για χρόνια έναν ηθοποιό; Ταλέντο, γνωριμίες, εμφανίσεις σε εκδηλώσεις ή δημόσιες σχέσεις;

«Η αφοσίωση είναι αυτή που κρατάει τον ηθοποιό στο προσκήνιο. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα».

Και ο… Κοσμάς τι εκτιμά, τι απεχθάνεται, τι φοβάται;

«Εκτιμώ το ταλέντο, την ευφυΐα, τη δοτικότητα. Απεχθάνομαι το δήθεν και δεν φοβάμαι τίποτα πια».

Κάποιο μότο στις δύσκολες στιγμές;

«Αύριο είναι μια άλλη μέρα».

Έχετε συνεργαστεί με όλους τους σπουδαίους ηθοποιούς μας. Είχατε όμως και μία μακρά συνεργασία με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Τι θυμάστε περισσότερο από εκείνη, τι αναπολείτε;

«Μου λείπει η Αλίκη, το φιλαράκι μου. Οι ατελείωτες συζητήσεις, τα βράδια σε μαγαζιά ή στο σπίτι της και τα σχέδια για την επόμενη σεζόν. Τα ξενύχτια με την Αλίκη ήταν μυθικά!»