Στέλιος Πετράκης «Οι νέοι και τα όνειρά τους είναι η μόνη ελπίδα της σύγχρονης κοινωνίας»

Της Εσμεράλδας Αγαπητού

Ο Στέλιος Πετράκης σπούδασε Πληροφορική σε Τεχνικό Λύκειο Πληροφορική, και όταν τέλειωσε μπάρκαρε στα καράβια, όμως δεν τον τράβηξε η θάλασσα. Είναι αριστούχος απόφοιτος της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης Εθνικού Θεάτρου, ενώ φοίτησε και στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει βραβευθεί, έχει παίξει σε γνωστά σίριαλ , σε πολλές θεατρικές παραστάσεις δίπλα σε σπουδαίους ηθοποιούς, σε παιδικό θέατρο, στον κινηματογράφο. Ίδρυσε τη δική του θεατρική ομάδα «Akatsuki» και πρώτη παράσταση με την ομάδα του ήταν το «Techou - Το τεφτέρι» που έγραψε, σκηνοθέτησε, επιμελήθηκε τη μουσική, πρωταγωνίστησε, έκανε την παραγωγή και τις δημόσιες σχέσεις ο ίδιος. Ήθελε να γίνει αιγυπτιολόγος ή αθλητικός συντάκτης. Τώρα ανέβασε στο Θ. ΠΚ το ποιητικό έργο που έγραψε, σκηνοθέτησε και πρωταγωνιστεί, το «Kuro», κάθε Πέμπτη και Παρασκευή 21.30.

Κύριε Πετράκη, έχετε συμμετάσχει σε πολλά θεατρικά έργα, σε τηλεοπτικά σίριαλ, έχετε βραβευθεί. Δεν είναι εύκολη η δουλειά σας για κάτι σταθερό, πρέπει να βρίσκεστε σε αναζήτηση συνέχεια, αφού τελειώνουν οι παραστάσεις χειμώνα - καλοκαίρι, ή τα σίριαλ, θα ενθαρρύνατε τα νέα παιδιά να ακολουθήσουν το όνειρό τους στο χώρο σας;

«Τα νέα παιδιά πρέπει πάντα να ακολουθούν τα όνειρά τους όσο δυσοίωνο και αν διαγράφεται το τοπίο. Οι νέοι και τα όνειρά τους είναι η μόνη ελπίδα της σύγχρονης κοινωνίας».

Η πορεία που ακολουθήσατε σας προσφέρει αυτά που περιμένατε;

«Θέλω να επιτύχω ακόμα
πολλά. Αισθάνομαι πως έχω πολύ δρόμο μπροστά μου, και αυτό είναι και το κίνητρό
μου».

Από το 2009 μέχρι και το 2012 και από το 2019 μέχρι σήμερα, είστε συντονιστής του Εργαστηρίου Σωματικής Αυτοέκφρασης του επιστημονικού σωματείου ΕΨΑΜΥ (Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής-Κινητικής Αποκατάστασης και Μέριμνας Υγείας), και μέλος του Δ.Σ. Δηλαδή;

«Η Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής-Κινητικής Αποκατάστασης και Μέριμνας Υγείας είναι επιστημονικό σωματείο που δραστηριοποιείται στον τομέα της Ψυχικής Υγείας με εποπτεύοντα φορέα τη Διεύθυνση Ψυχικής Υγείας του υπουργείου Υγείας. Διατηρεί Δύο Οικοτροφεία και δύο Προστατευόμενα Διαμερίσματα όπου διαμένουν χρήστες υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας. Εκεί, έχουμε Θεατρικό Εργαστήρι αποτελούμενο από τους ενοίκους, μέλη του προσωπικού των δομών και εθελοντές-επαγγελματίες ηθοποιούς, καθώς και Εργαστήρι Σωματικής Αυτοέκφρασης αποτελούμενο αποκλειστικά από ενοίκους-χρήστες υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας. Είμαι συντονιστής και στα δύο αυτά Εργαστήρια και η δουλειά μου με αυτούς τους ανθρώπους με γεμίζει όχι μόνο συναισθηματικά, αλλά και με εξελίσσει καλλιτεχνικά με τρόπους που δεν μπορούσα να φανταστώ».

Την εποχή αυτή «κολυμπάτε» στα βαθιά με το πρωτότυπο έργο «Kuro» που γράψατε, σκηνοθετείτε και πρωταγωνιστείτε, και αποδίδεται από την ομάδα σας παραστατικών τεχνών «Akatsuki». Μου φαίνονται… γιαπωνέζικα αυτά… Και συμμετέχουν και άτομα από το σωματείο ΕΨΑΜΥ; Περιμένω πως θα έχετε να μας πείτε πολλά ενδιαφέροντα…

«H “Akatsuki” ιδρύθηκε με σκοπό να μεταφέρει την αισθητική των ιαπωνικών anime και manga στο Θέατρο, αλλά και την εγκαθίδρυση εκείνου που μας αρέσει να αποκαλούμε “Θέατρο του Φανταστικού”. Το “Κuro” είναι μια διαφορετική ανάγνωση του “Ρωμαίος και Ιουλιέτα” που πραγματεύεται τον ματαιωμένο από μια ανώτερη εξουσία έρωτα, αναδεικνύοντας την τραγικότητα της υποταγής του ανθρώπου στο πεπρωμένο, με έντονo το μεταφυσικό στοιχείο. Δεν συμμετέχουν άτομα από την ΕΨΑΜΥ, αλλά η ΕΨΑΜΥ έχει συνδράμει ουσιαστικά σε πολύ μεγάλο βαθμό για την πραγματοποίηση αυτής της παράστασης, όπως επίσης και το Tokaido Dojo αλλά και το Zen Center».

Γιατί επιλέξατε την Ιαπωνία για να πείτε την ιστορία σας, πώς την εμπνευστήκατε; Έχετε κάποια σχέση με τη χώρα;

«Αγαπώ πολύ τον ιαπωνικό πολιτισμό, ως λάτρης της φόρμας στην Τέχνη δεν θα μπορούσα παρά να εμπνέομαι από αυτόν. Από τις παραστατικές τέχνες της Ιαπωνίας, τη μουσική της, τις εικαστικές τέχνες της, την κουλτούρα των anime και manga, τη μυθολογία και τη λαογραφία της».

Και επί σκηνής οι μονομαχίες, αληθινές είναι;

«Τις μονομαχίες τις
εκτελούν ο δάσκαλος του Aikido
και του Iaido Πέτρος Μουλαγιάννης και ο
ομότεχνός του Στάθης Δημόπουλος, και
τις έχουν επιμεληθεί σε συνεργασία με το χορογράφο της Ομάδας Σταύρο Αποστολάτο,
έτσι ώστε να ταιριάζουν στο ποιητικό ύφος και ατμόσφαιρα της παράστασης».

Τι θέλετε να δώσετε στους θεατές με το «Kuro»; Τι να πάρει μαζί του φεύγοντας ο κόσμος;

«Θα ήμουν ευτυχής αν κατάφερνα ο κόσμος φεύγοντας από την παράσταση να έχει λίγο περισσότερο φως και ομορφιά μέσα του. Ο κόσμος σίγουρα θα θυμάται την υπέροχη μουσική του Αντώνη Καραθανασόπουλου, τη φόρμα σε λόγο και κίνηση, και τον τρόπο με τον οποίο έχουν ενταχθεί οι πολεμικές τέχνες στην παράσταση».

Ο… Στέλιος σαν χαρακτήρας πώς είναι, ποιες οι ανησυχίες του; Τι φοβάται, τι εκτιμά, τι απεχθάνεται, με τι χαλαρώνει στον ελεύθερο χρόνο του;

«Η πρώτη εικόνα που έχει κάποιος για εμένα είναι πως είμαι κοινωνικός, στην πραγματικότητα, όμως, είμαι μοναχικός τύπος. Μου αρέσει να αποσύρομαι, να πηγαίνω σινεμά μόνος. Εκτιμώ πολύ το χιούμορ, την ευγένεια και την ειλικρίνεια. Απεχθάνομαι το ρεαλισμό. Αγαπώ πολύ τις γάτες και τα βιβλία. Αφιερώνω όσο περισσότερο χρόνο μπορώ στην κόρη μου και ανησυχώ πολύ για το μέλλον της».

Από την Έντυπη Έκδοση