Τέλος οι παρέες…

Η ανυπολόγιστη δύναμη της επικαιρότητας βγάζει πάντοτε μπροστά αποτελέσματα με δύο όψεις. Στη λογική των αποκαλύψεων, προφανώ,ς από τη μία, την ίδια ώρα, ωστόσο, από την άλλη, «καίγονται» πολλές φορές τα θέματα που υιοθετεί όταν επαναλαμβάνονται άνευ ορίων. Ακόμη και τα απολύτως υπαρκτά και τεκμηριωμένα.

Η ιστορία του Παπαγγελόπουλου, όπως εξελίσσεται στην Προανακριτική της Βουλής, λογικά έπαιξε πολιτικό ρόλο πριν τις εκλογές της 7ης Ιουλίου. Πολύ σωστά, επίσης, πέρασε στην πρώτη γραμμή της ενημέρωσης πολύ καιρό. Το θέμα είναι τεράστιο, δεν έχει προηγούμενο στα χρονικά παλαιότερων κυβερνήσεων και αφορά πολύ κόσμο (δυστυχώς γι’ αυτούς που αφορά).

Ανεξαρτήτως της επικοινωνιακής διάστασής του ωστόσο, μετά την εξέταση της πρώτης σειράς μαρτύρων προκύπτει πως υπήρχε κύκλωμα το οποίο λειτουργούσε εκτός θεσμικών διαδικασιών. Το υπηρετούσαν δικαστικοί, δικηγόροι, δημοσιογράφοι και κάποιοι παρατρεχάμενοι ακόμα…

Το κύκλωμα χρησιμοποιούσε τη Δικαιοσύνη για να στέλνει στον… αγύριστο κυρίως πολιτικούς, αλλά και κανονικούς ανθρώπους και όποιους γενικά ήθελαν κάποιοι να ξεκαθαρίσουν τους προσωπικούς λογαριασμούς που είχαν μαζί τους.

Με την κατάθεση Ράικου τα γεγονότα απέκτησαν και «υπογραφή». Αυτή είναι πλέον, μία εντελώς διαφορετική ιστορία την ώρα που εξελίσσεται η υπόθεση. Τα στοιχεία δηλαδή να υποστηρίζονται και οι ανατριχιαστικές λεπτομέρειες να τεκμηριώνονται με ονοματεπώνυμο. Θα ακολουθήσουν και άλλοι –πολλοί- μάρτυρες, και το σίγουρο είναι ότι η ιστορία θα φτάσει έως το τέλος. Κανείς δεν θα μπορέσει να αποφύγει τις συνέπειες, εφόσον επιβεβαιωθεί πως είναι εμπλεκόμενος. Διότι δεν υπάρχει, πλέον, καμία πρόθεση να προστατευθεί οιοσδήποτε παραβίασε το νόμο, σε μία νέα –ευτυχώς- λογική για την Ελλάδα. Μας φαίνεται, το 2020, εντελώς «νέα» αυτή η λογική της κυβέρνησης Μητσοτάκη να ρίξει φως σε όλα, καταδικάζοντας όλους όσοι είχαν είτε μικρή είτε μεγάλη συμμετοχή. Μας μοιάζει καινούργιο η έρευνα να φτάσει έως τον τελευταίο, εκτός των πρωταγωνιστών του κυκλώματος. Δεν τα κάναμε αυτά στο χωριό μας. Ψήφους μαζεύαμε, όχι λωποδύτες...

Σε κάθε περίπτωση λοιπόν, είναι απαραίτητο αυτοί που συμμετείχαν στο κύκλωμα «Ρασπούτιν» να υποστούν τις προβλεπόμενες συνέπειες. Να βιώσουν το προσωπικό κόστος για όσα επέλεξαν να κάνουν, λες και η Ελλάδα είναι καφενείο, όπως αυτοί θεώρησαν. Κάποτε μπορεί να ήταν βέβαια, καμιά σαρανταριά χρόνια πίσω δηλαδή, τότε που έκλεβες το κράτος και αυτό σε επαινούσε με επίδομα! Ζήλεψε ο Αλέξης εκείνη την πολιτική ηγεσία και είπε να μας φέρει ξανά μπροστά μας τη δεκαετία του ΄80. Η αντίφαση η οποία προκύπτει, ωστόσο, μπροστά στα μάτια όλων των πολιτών είναι ότι ο ακριβώς επόμενος, μετά τον Αλέξη, θέλει την Ελλάδα της διαφάνειας. Όχι της παρέας…