Θανάσης Βοϊδήλος «Ηθοποιία σημαίνει για μένα η συνάντηση που θα μιλήσουμε μαζί προσωπικά»
«Που και που μου περνάει από το μυαλό να φύγω για το εξωτερικό. Δεν μπορώ, όμως, ακόμα να το στηρίξω οικονομικά. Το σκέφτομαι πάντως.»
Θανάση, πείτε μας, από πότε άρχισε η αγάπη σας για την Yποκριτική;
«Απ’ όταν ήμουν ακόμα φοιτητής στην Πάτρα. Ξεκίνησα τυχαία να βλέπω παραστάσεις στο “Απόλλων”, στο “act”, στο “Λιθογραφείον”. Αυτό με οδήγησε σε σεμινάρια, τα οποία εν συνεχεία με οδήγησαν πίσω στην Αθήνα, όπου και μπήκα σε δραματική σχολή. Ούτε εγώ κατάλαβα πώς έγινε».
Πώς τα καταφέρατε να παίζετε συγχρόνως σε τρεις παραστάσεις το χειμώνα αυτό;
«Δεν ξέρω, κι εγώ δεν το περίμενα. Μπήκα αυτόματα σε πρόγραμμα, οργάνωσα και πειθάρχησα τον εαυτό μου, χωρίς καν να το καταλάβω. Ωστόσο, το… κατάλαβε το σώμα μου, το πίεσα αρκετά, αλλά το κατα-ευχαριστήθηκα!».
Πάντως, ο ταλαντούχος ηθοποιός φαίνεται ακόμη και σ’ ένα καλημέρα. Σαν «Τσαλαπετεινός» στο παιδικό «Όρνιθες - Η Πολιτεία των Πουλιών» του Αριστοφάνη, σε διασκευή - σκηνοθεσία Δημήτρη Αδάμη, στο θέατρο «Αθηνά», από τις «μαγικές σβούρες», είστε εκπληκτικός! Οι κινήσεις του σώματος, οι μορφασμοί, τι να πω… Δύσκολος ο ρόλος ενός… πουλιού;
«Σας ευχαριστώ! Είναι δύσκολος γιατί χτίζεται τεχνικά μέσα από τη γλώσσα του σώματος και την κινησιολογική ακρίβεια, και σε αυτά με βοήθησε πολύ η Φωτεινή Σταματελοπούλου, η κινησιολόγος της παράστασης».
-Στο τέλος, πώς αντιδρούν τα παιδιά, τι σας λένε;
«Μένουν θαμπωμένα μπροστά στη θέα των πουλιών. Μας βλέπουν ως κάτι αλλόκοτο. Τα μικρότερα φαίνονται χαρούμενα, με τα χρώματα, το χορό, τα τραγούδια τη μουσική, στα οποία η παράστασή μας μόνο φειδωλή δεν είναι. Τα μεγαλύτερα συγκινούνται. Μάλιστα, θυμάμαι μετά από μια παράσταση, ήρθε ένα κοριτσάκι κλαίγοντας και μας αγκάλιασε. Μην έχοντας ξαναπαίξει σε παιδική παράσταση, ομολογώ δεν το περίμενα».
Τα παιδιά είναι δύσκολο κοινό;
«Οπωσδήποτε. Επειδή δεν έχουν το παραμικρό ίχνος καθωσπρεπισμού, είτε επιδοκιμάζουν είτε αποδοκιμάζουν αυτό που βλέπουν, θα το κάνουν με τον πιο θορυβώδη και εξόφθαλμο τρόπο. Επίσης, θεωρώ τα παιδιά δύσκολο κοινό, γιατί την ώρα που παίζω, διερωτώμαι στην άκρη του μυαλού μου, τι ερέθισμα αποτελώ γι' αυτά τη στιγμή που με βλέπουν και με ακούνε. Έχουμε ευθύνη μπροστά στα παιδιά ως κοινό με έναν πιο εύθραυστο τρόπο».
Τι σημαίνει η Ηθοποιία για εσάς;
«Η συνάντηση με ανθρώπους που θα μιλήσουμε μαζί. Θα μιλήσουμε μαζί προσωπικά, ερωτικά, πολιτικά, υπαρξιακά, κωμικά, σιωπηλά. Αλλά μαζί. Δε γίνεται αλλιώς. Μέχρι στιγμής, σε αυτό το ελάχιστό μου διάστημα ως ηθοποιό, έχω συναντήσει ανθρώπους υπέροχους».
Τα συναισθήματά σας πάνω στη σκηνή και τι θέλετε το κοινό να πάρει από την ερμηνεία σας;
«Χαρά, υπερένταση, άγχος. Το κοινό δε θέλω να πάρει κάτι από τη δική μου ερμηνεία ξεχωριστά. Θέλω, αν πάρει κάτι, να είναι είτε από το σύνολο της παράστασης είτε από σημεία που στοχευμένα φωτίζονται. Με την ερμηνεία μου εγώ, απλά, συνεισφέρω στο να γίνει κάτι τέτοιο».
Ως νέος της εποχής μας πώς βλέπετε την κατάσταση και τι μήνυμα θα στέλνατε στους συνομηλίκους σας…
«Είμαστε η γενιά (ή ίσως ακόμα μία) της ανασφάλειας, της ανεργίας, του φόβου, της μοναξιάς, των νευρώσεων. Δεν ξέρω τι μήνυμα μπορώ να δώσω. Να πω κουράγιο; Δεν ξέρω. Θα πω “παιδιά, μην αφήνουμε τη θλίψη να μας αδρανοποιεί. Ας θυμώσουμε. Δημιουργικά ή και διεκδικητικά. Και ας διαβάσουμε… Χρόνη Μίσσιο”».
Στο χώρο σας έχει μεγάλο ανταγωνισμό. Πολλές Σχολές, πολλοί απόφοιτοι κάθε χρόνο. Δύσκολο να βρεις δουλειά;
«Αλήθεια είναι. Αυτό, βέβαια, συμβαίνει επειδή στην Ελλάδα, κάθε χρόνο δικαιούνται δωρεάν δημόσια Εκπαίδευση λίγα άτομα που ξεκινούν ως πρωτοετείς στις σχολές του Εθνικού και του Κρατικού Θεάτρου. Και να μη συνέβαινε αυτό, πάλι θα υπήρχε πρόβλημα, καθώς πολλά μέρη της Ελλάδας δεν έχουν θέατρα να απορροφήσουν ηθοποιούς. Συν τοις άλλοις, οι περισσότεροι νέοι ηθοποιοί προσκολλώνται σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Άρα, ναι, ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος όχι όμως λόγω του επαγγέλματος, οι συνθήκες είναι παθολογικές. Και σαν φυσικός θα δυσκολευόμουν να βρω εργασία. Ίσως και περισσότερο. Δουλειά στο θέατρο, βρίσκεις. Εύκολα. Με πενιχρό μισθό, με απλήρωτες πρόβες, χωρίς ασφάλιση. Με δεύτερη και τρίτη δουλειά για τους πιο ηρωικούς. Θέλει γερό στομάχι. Στο τέλος όλα γίνονται. Αρκεί να συναντήσεις τους ανθρώπους που θα συμπλέετε μέσα σε όλο αυτό».
Τα δύο έργα στα οποία συμμετείχατε, τέλειωσαν, μένει το παιδικό. Τι ακολουθεί;
«Αυτή η περίοδος που έρχεται είναι ερευνητική. Τελείωσε “Το ημέρωμα της στρίγλλας - μια αντίστροφη ανάγνωση” στο θέατρο “Φούρνος”, η “Ιστορία του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας”, στον Τεχνοχώρο “Φάμπρικα” η παράσταση που ανεβάσαμε με την ομάδα μου, τους “Toutsenpleman”, και ψάχνουμε κείμενα για την επόμενη δουλειά μας. Ανυπομονώ».
«Πού και πού μου περνάει από το μυαλό να φύγω για το εξωτερικό. Δεν μπορώ, όμως, ακόμα να το στηρίξω οικονομικά. Το σκέφτομαι πάντως».
Βιογραφικό
Ο Θανάσης Βοϊδήλος είναι ένας νέος, ραγδαία ανερχόμενος και πολύ-πολύ ταλαντούχος ηθοποιός. Στο Θέατρο έχει πει πως βρίσκει την έννοια της συλλογικότητας, που δυστυχώς δεν μπορεί να βρει εκτός Θεάτρου. Από την αρχή του φθινοπώρου μέχρι προ ολίγου, πρωταγωνίστησε σε δύο θεατρικά που τέλειωσαν, αλλά συνεχίζει με επιτυχία μέχρι των Βαΐων στο θέατρο «Αθηνά» την υπέροχη παράσταση για παιδιά του Αριστοφάνη «Όρνιθες – Η πολιτεία των πουλιών». Του αρέσει να κάνει βόλτες στα Πετράλωνα, τα γιουβαρλάκια της μαμάς του, και κάποια στιγμή θα ήθελε να υποδυθεί τον «Κοριολανό» από το ομώνυμο έργο του Σαίξπηρ, που θεωρεί πολιτικά ευφυέστατο. Όμως, είναι νέος ηλικιακά ακόμη, γι’ αυτό το ρόλο. Μότο για να ξεπερνά τις δυσκολίες του δεν έχει, έχει όμως καλούς φίλους.
Της Εσμεράλδας Αγαπητού
Από την Έντυπη Έκδοση