Θόδωρος Βλάχος: Όνειρο όλων μας το Ολυμπιακό μετάλλιο…

Είναι αυτό που λέμε «παλιά καραβάνα». Ο ορισμός της, διότι έχει ζήσει τα πάντα στην υδατοσφαίριση! Από τότε, όμως, που έπαιζε με το σκουφάκι του Ολυμπιακού, ως ένα απολύτως αποτελεσματικό «εργαλείο» για όλους τους προπονητές του, ο Θοδωρής Βλάχος ήξερε πως ο κρυφός και φανερός, ταυτόχρονα, πόθος της ελληνικής υδατοσφαίρισης ήταν η κατάκτηση ενός μεταλλίου σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Είπε, λοιπόν, να βάλει μπροστά την υλοποίηση του ανεκπλήρωτου στόχου, καθήμενος στο τιμόνι της εθνικής ομάδας. Η μέχρι τώρα πορεία του δείχνει πως δεν είμαστε τόσο μακριά…

Σε αυτή τη συνέντευξη που μας παραχώρησε μετά την πρόκριση της Ελλάδας, ξανά σε Ολυμπιακούς Αγώνες, την πρώτη του σε εφημερίδα μετά τη νέα μεγάλη επιτυχία, μίλησε ελεύθερα για όλους και όλα. Απολαύστε τον…

Το γεγονός ότι από το 1980 και μετά, η Εθνική δεν έχει χάσει καμία διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων, σας προσέθεσε μεγαλύτερη πίεση στην προσπάθειά σας στο Προολυμπιακό; 

«Αυτός ήταν ο κυριότερος λόγος που ήμασταν όλοι πιεσμένοι και με πολύ έντονο το αίσθημα της ευθύνης. Ευθύνη, του να συνεχίσουμε την παράδοση που υπάρχει και θέλει το άθλημά μας να μην λείπει ποτέ από το μεγάλο αθλητικό γεγονός κάθε 4ετίας. Η συμμετοχή μας στους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά και οι ενδιάμεσες επιτυχίες σε μεγάλες διοργανώσεις μέσα στην κάθε 4ετία, Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, είναι ό,τι καλύτερο μπορούμε να πετύχουμε σαν άθλημα για να κλέψουμε λίγο από την προσοχή και την προτίμηση όλων των Ελλήνων στα κορυφαία αθλήματα, ποδόσφαιρο και μπάσκετ». 

Σε ποια συστατικά βασίζεται διαχρονικά το περίφημο «μέταλλο» της ομάδας, χάρη στο οποίο είναι η πιο συνεπής στα ραντεβού της με τους Ολυμπιακούς Αγώνες Εθνική της χώρας μας;

«Όταν κάτι γίνεται κατ’ επανάληψη δεν θέλει κανείς να σπάσει αυτή την αλυσίδα. Αυτό το ξεκίνησαν οι προηγούμενες γενιές των αθλητών, και οι παίκτες μου νιώθουν υποχρέωση να το συνεχίσουν. Δεν είναι μόνο η παράδοση το θέμα. Οι πολίστες είναι ερασιτέχνες αθλητές χωρίς μεγάλες αμοιβές, και αυτό που εισπράττουν στο τέλος της καριέρας τους είναι μόνο δόξα και υστεροφημία, και αν καταφέρουν να συμμετέχουν σε Ολυμπιακούς Αγώνες νιώθουν ολοκληρωμένοι αθλητές. Για τους διεθνείς πολίστες είναι όνειρο και προτεραιότητα στην καριέρα τους η συμμετοχή τους σε Ολυμπιακούς Αγώνες και είναι μεγάλη η τιμή να έχουν τον τίτλο του Ολυμπιονίκη».

Πώς καταφέρνει αυτή η ομάδα να αντιπαρέρχεται τις δεδομένες οικονομικές δυσκολίες στον ελληνικό αθλητισμό, και όχι απλά στέκεται στα πόδια της, αλλά και διαφημίζει την Ελλάδα σε κάθε μεγάλη διοργάνωση;

«Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα υπάρχουν μία-δύο ομάδες-club που μπορούν και έχουν τους κορυφαίους παίκτες τους, τους διεθνείς δηλαδή, με ικανοποιητικές αμοιβές, σε σχέση πάντα με τους υπόλοιπους αθλητές της χώρας μας και όχι με τους ξένους που αγωνίζονται στη χώρα μας ή στο εξωτερικό. Κάποιο κορυφαίοι πολίστες μας αγωνίζονται στο εξωτερικό σε κορυφαία club, με καλύτερες αμοιβές. Έτσι, λοιπόν, οι διεθνείς μας απερίσπαστοι προπονούνται πολλές ώρες και αφιερώνουν τα πιο παραγωγικά τους χρόνια στο άθλημα που αγαπάνε, αφήνοντας άλλα πολλά πίσω στην προσωπική τους ζωή. Και λέω για τις αμοιβές τους από τα club, γιατί η Κολυμβητική Ομοσπονδία, αν και τους παρέχει τα πάντα και οτιδήποτε χρειάζονται, δεν έχει τη δυνατότητα να τους παρέχει ούτε τα καθημερινά τους έξοδα. Τα τελευταία χρόνια ο προϋπολογισμός στις ομοσπονδίες έχει συρρικνωθεί, και ευτυχώς μπορούν ακόμη να συμμετέχουν όλες οι εθνικές μας ομάδες, όλων των ηλικιών, σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις. Την τελευταία 10ετία έχει πληγεί όλη η Οικονομία της Ελλάδας, δεν θα απέφευγαν τις οικονομικές συνέπειες το πόλο και ο ερασιτεχνικός αθλητισμός».

Έχουμε δικαίωμα αυτή τη φορά να ισχυριστούμε ότι οι πιθανότητες να κατακτήσουμε μετάλλιο είναι με το μέρος μας;

«Είναι μεγάλη κουβέντα να πούμε για μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η ομάδα αυτή, ό,τι έχει κάνει μέχρι σήμερα, το έχει πετύχει με ταπεινότητα και σταθερά βήματα. Είναι όνειρο όλων μας το Ολυμπιακό μετάλλιο, αλλά θα ταξιδέψουμε στο Τόκιο να απολαύσουμε τη συμμετοχή μας, πηγαίνοντας βήμα βήμα, παιχνίδι με παιχνίδι, και προσπαθώντας να διαχειριστούμε σωστά ό,τι συναντήσουμε εκεί, αγωνιστικά αλλά και εξωαγωνιστικά».

Ο Κώστας Μουρίκης σε συνέντευξή του δήλωσε: «Οι εγκαταστάσεις στην Ελλάδα δεν είναι αντάξιες με τις επιτυχίες που έχει φέρει το άθλημα». Πώς εξηγούνται, λοιπόν, οι επιτυχίες μας;

«Η αναφορά στις εγκαταστάσεις είναι σύνηθες φαινόμενο τα τελευταία χρόνια. Δυστυχώς, δεν έχουν γίνει βήματα ώστε να έχει η ελληνική υδατοσφαίριση το προπονητικό της κέντρο, κάτι σαν το Ζάππειο που είχαμε μέχρι το 2015, ή και κάτι πιο μεγάλο, καινούριο και πιο σύγχρονο, αλλά ούτε έγιναν βήματα έστω να βελτιωθούν οι συνθήκες που προπονούμαστε. Καταλαβαίνουμε τις οικονομικές δυσκολίες που έχουμε στη χώρα μας τα 10 τελευταία χρόνια, και γι’ αυτό δεν δίνουμε μεγάλη σημασία πλέον... Οι αθλητές δουλεύουν κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, με ιδιαίτερο ζήλο, κάνοντας όνειρα και βάζοντας πάντα το εθνόσημο σε προτεραιότητα. Έτσι εξηγούνται οι διακρίσεις που φέρνουν στο άθλημά μας».

Η αβεβαιότητα για τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στο Τόκιο, λόγω της πανδημίας, μπορεί να αποσυντονίσει την προετοιμασία της ομάδας; 

«Τώρα που πήραμε την πρόκριση δεν σκεφτόμαστε ότι δεν μπορεί να γίνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Τόκιο. Η πρόκριση αυτή, αλλά και η καλή εικόνα της ομάδας, μας δίνει ιδιαίτερο κίνητρο, ώστε να δουλέψουμε σκληρά για να εμφανιστούμε έτοιμοι από όλες τις απόψεις».

Θεωρείτε πως είναι εφικτό να διεξαχθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες με ασφάλεια; 

«Πιστεύω πως η Ιαπωνία είναι μία χώρα έτοιμη να διοργανώσει τους Αγώνες, πολύ οργανωμένη, και νομίζω ότι τα πρωτόκολλα και οι οδηγίες που θα μας δοθούν από τους ειδικούς, κυρίως λόγω της πανδημίας, θα μας κάνουν να νιώσουμε ασφάλεια και να απολαύσουμε τη συμμετοχή μας».

«Δεν έχω αντιληφθεί παρόμοια περιστατικά»