Χρήστος Ζαμπούνης: Ένας χρόνος από το πρώτο κρούσμα

Η στιγμή μοιάζει μακρινή, βγαλμένη από το απώτερο παρελθόν. Και όμως, έχουν περάσει μόλις 375 ημέρες από τότε που ένας άγνωστος στο ευρύ κοινό ιατρός, ο καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας, με μορφή βγαλμένη από εικονογράφηση εκκλησίας, ανεκοίνωνε, από τηλοψίας, ότι «επιβεβαιώθηκε η πρώτη περίπτωσις της νόσου στην Ελλάδα». Ελάχιστοι ενθυμούνται την 38χρονη γυναίκα από την Θεσσαλονίκη, η οποία είχε ταξιδέψει στο Μιλάνο και είχε προσβληθεί από τον κορωνοϊό. Ελάχιστοι, επίσης, ανέμεναν ότι η νόσος Covid-19, όπως είναι η επιστημονική της ονομασία, θα στοιχείωνε τις ζωές μας επί τόσο μακρύ διάστημα.

Την ιχνηλάτηση των επαφών του πρώτου κρούσματος ακολούθησε η απομόνωσίς τους και μία σειρά άλλων οδυνηρών, στο σύνολό τους, μέτρων, όπως το αυστηρό lockdown του Μαρτίου του 2020. Έναν χρόνο αργότερα, με περίπου 200.000 κρούσματα και σχεδόν 7.000 θανάτους, ο ιός είναι ακόμη εδώ. Η πλειονότητα των κατοίκων της χώρας έχει αποδεχθεί την ύπαρξή του, παρ’ ότι οι αρνητές του συνεχίζουν να επιμένουν σε διάφορες συνωμοσιολογικές θεωρίες, επηρεάζοντας, κυρίως, όσους σκέπτονται να εμβολιασθούν.

Η αποδοχή της καταστάσεως –φευ!– δεν δύναται να θεραπεύσει από μόνη της τα αρνητικά συναισθήματα που έχει προκαλέσει στους περισσοτέρους από εμάς, η πανδημία. Ο θυμός και η θλίψη είναι τα δύο κορυφαία. Θυμός, γιατί δεν μπορούμε να ζήσουμε όπως θέλουμε, γιατί δεν μας επιτρέπεται να δούμε τους ηλικιωμένους γονείς μας, για τις θέσεις εργασίας που χάνονται. Θλίψη, για τις ανθρώπινες απώλειες, για τις σχέσεις μας, που εξαϋλώνονται, για τα μαγαζιά που παραμένουν κλειστά.

Ο φόβος έχει κατακλύσει τις ψυχές μας, με τις εκπτώσεις στην ψυχική υγεία να είναι ανυπολόγιστες. Η κατάθλιψις, η μοναξιά, η ένδεια επιλογών, η έλλειψις ενέργειας, η απουσία των φίλων, είναι ορισμένες από αυτές.

Θα ήταν κρίμα να τελειώσει αυτό το σημείωμα άνευ μίας νότας αισιοδοξίας. Η αύξησις καθημερινώς του αριθμού των εμβολιαζομένων οδηγεί ανεπιφυλάκτως στην δημιουργία ενός ισχυρού τείχους προστασίας έναντι του κορωνοϊού. Το τέλος της απειλής είναι κοντά.

Από την έντυπη έκδοση της «Βραδυνής της Κυριακής»