Δεν έχουμε την πολυτέλεια να διχαστούμε ξανά

Τα ψέματα σιγά σιγά τελειώνουν, γιατί η έκταση της πανδημίας είναι μεγάλη και οι συνάνθρωποί μας που φεύγουν από κοντά μας έχουν αρχίσει και πληθαίνουν κάθε ημέρα.

Δυστυχώς, αυτά που συμβαίνουν στο εξωτερικό, δεν μπορούν να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για κανέναν.

Η Βρετανία, η Ιταλία και οι ΗΠΑ είναι τρεις χώρες στις οποίες καθημερινά καταρρίπτεται το ένα αρνητικό ρεκόρ μετά το άλλο.

Στις ΗΠΑ τα κρούσματα ξεπερνούν τις 200.000 ημερησίως, ενώ τα θύματα έφτασαν τις 2.900 σε ένα 24ωρο.

Η χώρα είναι όμηρος της μεταβατικής περιόδου μέχρι την αλλαγή ηγεσίας και δέσμια μίας ανεύθυνης πολιτικής.

Στη Βρετανία η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη. Η πολιτική ηγεσία ενέκρινε άρον άρον το εμβόλιο και ξεκινά τη χρήση του στους πολίτες, μόνο και μόνο για να αποδείξει ότι με το Brexit η χώρα γλίτωσε από τη γραφειοκρατία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με άλλα λόγια, ο Τζόνσον θέλει να αποδείξει πως η απόφασή του να αποχωρήσει από την Ε.Ε., μόνο θετικά αποφέρει στη χώρα.

Υποτιμά για μία ακόμη φορά τον κορωνοϊό και ανοίγει τα πάντα, από εστιατόρια μέχρι εμπορικά κέντρα κ.λπ., προκειμένου οι Βρετανοί να χαρούν και να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα. Το μόνο που δεν φαίνεται να υπολογίζει είναι τι θα σημάνει για τη χώρα του αυτή η χαλάρωση των μέτρων όσον αφορά την εξάπλωση της πανδημίας.

Στην Ιταλία τα τελευταία 24ωρα οι νεκροί ξεπέρασαν τα νούμερα της άνοιξης. Τότε, στο πρώτο κύμα, η Ιταλία ήταν η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που είχε γονατίσει, με χιλιάδες νεκρούς και τα νοσοκομεία της υπό κατάρρευση.

Αυτές τις ημέρες, κάτι ανάλογο συμβαίνει πάλι στη γειτονική μας χώρα και κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει το γιατί. Πώς σε μία τόσο ισχυρή χώρα το μάθημα του περασμένου Μάρτιου δεν της έγινε μάθημα;

Εδώ, στην Ελλάδα, την άνοιξη πετύχαμε πολλά στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Και αντί να πάμε βήμα βήμα και να το ακολουθήσουμε, ώστε να ξεπεράσουμε και το δεύτερο κύμα, προτιμάμε να πειραματιζόμαστε, με αποτέλεσμα να φεύγουν από κοντά μας 100 άνθρωποι μέσα σε ένα 24ωρο.

Η σκληρότητα με την οποία χτυπά ο κορωνοϊός όλους ανεξαιρέτως (και αυτούς που πιστεύουν στην ύπαρξή του και σε αυτούς που δεν πιστεύουν) δεν αφήνει κανένα περιθώριο για δεύτερες σκέψεις.

Όταν χρειάστηκε να διαλέξουμε για το αν θα κάνουμε ή όχι, το εμβόλιο για την απλή γρίπη και τον Η1Ν1 είχαμε επιλογές, γιατί τα περιστατικά θανάτων ήταν περιορισμένα και πολλοί ήταν αυτοί που διάλεξαν να μην το κάνουν.

Τώρα, με τον κορωνοϊό τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Μέσα σε λίγες ώρες ολόκληρες πόλεις και περιοχές «κοκκινίζουν» και οι άνθρωποι διασωληνώνονται χωρίς καλά καλά να το καταλαβαίνουν.

Δυστυχώς, δεν έχουμε την πολυτέλεια να διχαστούμε ξανά ως κοινωνία, αυτή τη φορά, για το αν πρέπει να κάνουμε ή όχι, το εμβόλιο. Όσο γρηγορότερα το καταλάβουμε αυτό, τόσο το καλύτερο.