Διαδηλωτές υπέρ του θανάτου;

Στη ζωή τα πάντα είναι υποκειμενικά, δεν σκοπεύω να διαφωνήσω.

Την ίδια ώρα βρε αδελφέ, υπάρχουν ωστόσο και κάποια αυτονόητα.

Λίγα, ελάχιστα, όμως υπάρχουν.

Πρώτον : Η πανδημία του κορωνοϊού αφαιρεί με μεγάλη ευκολία τις ζωές των ανθρώπων.

Λογικά οι περισσότεροι θέλω να πιστεύω πως το έχουμε καταλάβει, όμως για κάποιους από εμάς, που δεν είμαστε και τόσο … μεγάλης αντίληψης, τα νεκροταφεία φιλοξενούν πλέον, εκτός από αναντικατάστατους και άλλους.

Αυτούς που απέκτησαν τελευταία άποψη για την επιστήμη και τη… δημοκρατία.

Δεύτερον : Αυτοί λοιπόν που ισχυρίζονται πως είναι αναφαίρετο – δημοκρατικό τους δικαίωμα να μην εμβολιάζονται μπερδεύουν τα νοήματα.

Κανείς δεν μίλησε για δημοκρατία και επιλογές.

Για τα ερευνητικά επιστημονικά αποτελέσματα συζητάμε, τα οποία μας υπαγορεύουν ότι όποιος δεν εμβολιάζεται βρίσκεται πολύ κοντά στο θάνατο.

Δεν πρόκειται για συζήτηση δικαιωμάτων, αλλά επιβίωσης.

Εκτός εάν υιοθετήσουμε το «δημοκρατία η θάνατος!».

Πάμε παρακάτω.

Δυστυχώς υπάρχουν αυτοί που εκφράζονται, συμπεριφέρονται και λειτουργούν «δημοκρατικά», όπως υποστηρίζουν, υπάρχουν ωστόσο και άλλοι. Ακόμη χειρότεροι!

Εκείνοι που όχι απλά δεν προστατεύουν τον εαυτό τους και την κοινωνία, αλλά διαδηλώνουν κιόλας!

Συγχωρείστε με αλλά δεν καταλαβαίνω, ποιος μπορεί να είναι ο εχθρός τους.

Εμείς, οι «άλλοι» που εμβολιαστήκαμε, είμαστε οι πιο επικίνδυνοι;

Όχι ο θάνατος;

Ή μήπως έγιναν ξαφνικά όλοι αυτοί φρικιά που διαδηλώνουν υπέρ του;

Στη λογική : «Ήρθε η ώρα της… επανάστασης και θα σας πάμε όλους στην κόλαση!»;

Να το … συζητήσουμε και αυτό εάν είναι έτσι, όμως επιτρέψτε μου να πω ότι μεταξύ των διαδηλωτών όχι απλά δεν βλέπω πρόσωπα που αντιστοιχούν σε τέτοιες αντιδράσεις, αλλά παρατηρώ πολίτες της διπλανής πόρτας.

Αυτούς που βλέπεις και στο σούπερ μάρκετ, παντού στη γειτονιά και στην ουρά για την κάλπη, κάθε τέσσερα χρόνια ασφαλώς…

Τέτοιοι πλακώθηκαν στο Παρίσι με τις αστυνομικές δυνάμεις.

ΥΓ : Τα μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας δεν είναι ζήτημα της (όποιας) κυβέρνησης αλλά ευθύνη όλων μας. Ανάλογα με το μυαλό του ο κάθε ένας προχωράει.