Η 20χρονη Καρολάιν και ο φαύλος κύκλος της ατιμωρησίας

Ο κόσμος τρόμαξε μετά τη δολοφονία της άτυχης 20χρονης Καρολάιν μέσα στο σπίτι της από τρεις στυγερούς εγκληματίες.

Καιρό είχε να συμβεί αυτό. Ξαφνικά οι πόρτες άρχισαν να διπλοκλειδώνονται, να μπαίνουν διπλοί συναγερμοί και ο φόβος να κυριαρχεί στις γειτονιές.

Η σκέψη που κάνουν όλοι είναι απλή και ενστικτώδης. Όπως μπήκαν στο σπίτι των δύο παιδιών στα Γλυκά Νερά, έτσι μπορεί να μπουν σε οποιαδήποτε κατοικία για να κλέψουν και να σκοτώσουν χωρίς αιτία.

Και δεν είναι λίγοι εκείνοι που όλες αυτές τις ημέρες του θυμού και της οργής σκέφτονται δυνατά και υποστηρίζουν πως για τέτοιου είδους εγκληματίες, μόνο πολύ βαριές ποινές πρέπει να προβλέπονται, ενώ ορισμένοι θυμούνται τα παλιά χρόνια και αναπολούν ακόμη και τη θανατική ποινή.

Άλλοι, πάλι, δεν διστάζουν να προτρέψουν τους πολίτες να οπλιστούν, για να μπορούν να αντιμετωπίσουν τους κακοποιούς όταν μπαίνουν στα σπίτια τους.

Ίσως θα ήταν καλό να θυμηθούμε και έναν πρώην υπουργό Δημόσιας Τάξης, ο οποίος σε μία ανάλογη περίπτωση στο παρελθόν, είχε πει πως όταν μπουν οι κλέφτες μέσα στο σπίτι σας το καλύτερο είναι να κάνετε πως κοιμάστε.

Όλα αυτά λέγονται και ξαναλέγονται μόλις συμβεί ένα βίαιο περιστατικό. Όμως, το πρόβλημα της εγκληματικότητας στις συνοικίες, όσο πάει γίνεται και μεγαλύτερο.

Στις πιο αραιοκατοικημένες περιοχές της Αττικής και της Θεσ/νίκης τα σπίτια θυμίζουν φρούρια και κανείς, πλέον, δεν κοιμάται με ανοιχτά παράθυρα.

Όταν νυχτώνει ο φόβος ξανάρχεται και πολύ δύσκολα κυκλοφορούν οι άνθρωποι ξέγνοιαστοι στις γειτονιές.

Θα πει κάποιος ότι αυτό το πρόβλημα δεν είναι τωρινό φαινόμενο και ούτε η λύση είναι εύκολη.

Τα τελευταία χρόνια η εγκληματικότητα στις γειτονιές φούντωσε όταν αποφυλακίστηκαν εκατοντάδες έγκλειστοι με μεγάλες ποινές στην πλάτη τους για βαριά αδικήματα.

Ήταν κοινό μυστικό ότι κάποιος όταν έτρωγε ισόβια στο δικαστήριο, θα έβγαινε έξω σε δέκα με δώδεκα χρόνια.

Η Πολιτεία είχε δώσει το μήνυμα στους κακοποιούς ότι στην Ελλάδα υπάρχουν ελαφριές ποινές για τους εγκληματίες.

Επίσης ένα ακόμη μήνυμα που ξέρουν πολύ καλά οι ποινικοί είναι πως στις ελληνικές φυλακές ο κάθε ένας κάνει ό,τι θέλει, γιατί δεν υπάρχει, ουσιαστικά, σωφρονιστικό σύστημα. Οι φυλακές διοικούνται από κυκλώματα και φατρίες.

Άρα, λοιπόν, όλα ξεκινούν από εκεί. Όταν κάποιος ξέρει ότι δεν θα υπάρξει παραδειγματική τιμωρία για ένα έγκλημα ή για ένα αδίκημα, δεν υπολογίζει ούτε τον αστυνομικό, ούτε τον δικαστή, ούτε τη φυλακή.

Ας ξεκινήσουν, λοιπόν, οι υπεύθυνοι από τα απλά. Για να αλλάξει το κλίμα στην κοινωνία και να περιοριστεί η εγκληματικότητα θα πρέπει οι εγκληματίες να μην αποφυλακίζονται εύκολα και η τιμωρία τους να είναι υποδειγματική.

Σήμερα, στην Ελλάδα, αυτό που συμβαίνει είναι κωμικοτραγικό.

Οι αστυνομικοί παραπονιούνται ότι συλλαμβάνουν τους κακοποιούς και οι δικαστές τούς αφήνουν ελεύθερους.

Οι δικαστές, με τη σειρά τους, παραπονιούνται πως οι νόμοι που έχουν ψηφίσει οι πολιτικοί έχουν τόσα πολλά «παραθυράκια», που εύκολα μπορεί ένας κακοποιός με βαρύ ποινικό μητρώο να αφεθεί ελεύθερος.

Και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται.