Η ανευθυνότητα της Αριστεράς

Μέσα σε μόλις λίγες εβδομάδες, η Αριστερά διοργάνωσε, με διάφορες προφάσεις, δεκάδες συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα, είτε διαμαρτυρόμενη για την αστυνομική βία, είτε για το φιάσκο με την απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα, είτε για τον εκπαιδευτικό νόμο της κυβέρνησης που αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν τα πανεπιστήμιά μας.

Η συμπεριφορά αυτή θεωρώ ότι κατέδειξε, για μία ακόμη φορά, τη μεγάλη ασυνέπεια λόγων και έργων της Αριστεράς και την ανευθυνότητά της έναντι των Ελλήνων πολιτών. Οι ίδιοι άνθρωποι, πολιτικοί από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, που κατηγορούν την κυβέρνηση για τα μέτρα που παίρνει για την αντιμετώπιση της πρωτοφανούς πανδημίας, τώρα την επικρίνουν γιατί δεν επιτρέπει τα μεγάλα συλλαλητήρια που διοργανώνει η Αριστερά εναντίον της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που σκοπό έχει να προστατέψει τα πανεπιστήμιά μας από τους «μπαχαλάκηδες» και αυτούς που βιαιοπραγούν εναντίον των φοιτητών. Είναι οι ίδιοι πολιτικοί που παροτρύνουν τους διαδηλωτές να κατέβουν στους δρόμους της Αθήνας εναντίον, δήθεν, της υπερβολικής αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας σε μία εποχή που είναι προφανές ότι οποιοσδήποτε συνωστισμός θα οδηγήσει μοιραία σε αύξηση των θυμάτων της πανδημίας. Και είναι οι ίδιοι πολιτικοί που, ταυτόχρονα, κατηγορούν την κυβέρνηση γιατί δεν μπόρεσε να περιορίσει τα πολλά κρούσματα που πλήττουν και τη χώρα μας.

Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι μόνο ανεύθυνη, αλλά και επικίνδυνη. Στην αντιμετώπιση αυτής της πρωτοφανούς πανδημίας, που δεν στρέφεται μόνο κατά συγκεκριμένων τάξεων του ελληνικού λαού αλλά και εναντίον του συνόλου, δεν χωρούν ούτε ο λαϊκισμός αλλά ούτε και η δημαγωγία, όπως αυτή στην οποία καταφεύγουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Επιτέλους, ένα χρόνο μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, που έχει προκαλέσει πάνω από 2 εκατομμύρια νεκρούς παγκοσμίως και περίπου 7.000 στη χώρα μας, πρέπει να ανακαλύψουμε και πάλι το αυτονόητο. Ότι ο ιός κολλάει παντού. Παντού όπου δεν εφαρμόζονται τα μέτρα. Παντού όπου υπάρχει συνωστισμός και δε φοράμε μάσκες και δεν κρατάμε αποστάσεις. Και στις εκκλησίες, και στη Βουλή, και στα μαγαζιά, και στα μέσα μεταφοράς, και στα συλλαλητήρια, ακόμα και στα ίδια μας τα σπίτια. Και ο ιός δεν κάνει διακρίσεις. Πλήττει το ίδιο πλούσιους και φτωχούς, ισχυρούς και αδύναμους. Δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε την πανδημία ανάλογα με το πώς βολεύει τις προσωπικές ή τις κομματικές μας ιδεοληψίες.

Ποτέ δεν έχω υποστηρίξει πως η κυβέρνηση τα έχει κάνει όλα σωστά από την αρχή της εμφάνισης αυτής της πρωτοφανούς κρίσης. Του μεγαλύτερου προβλήματος που έχει αντιμετωπίσει η χώρα μας και ολόκληρος ο κόσμος μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. και του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει κάνει λάθη. Και θα κάνει καο άλλα. Γιατί δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Γιατί δεν υπάρχει εκ των προτέρων σωστό ή λάθος στην αντιμετώπιση της πρωτοφανούς πανδημίας, για την οποία δεν έχουμε καμία, μα καμία εμπειρία. Φτάνει να μαθαίνει από τα λάθη της και να προσπαθεί να τα διορθώνει με συνέπεια, φρόνηση και σκληρή δουλειά. Και αυτό νομίζω πως πράττει. Με δεδομένες τις συνθήκες και δεδομένα τα υγιειονομικά και δημοσιονομικά περιθώρια που διαθέτει.

Ας μην ξεχνάμε ότι πρώτη προτεραιότητα του κράτους είναι να προσφέρει νοσηλεία σε όσους την έχουν ανάγκη. Εάν κατέρρεε το δημόσιο Σύστημα Υγείας μαζί του θα κατέρρεε και το ίδιο το κράτος. Γι’ αυτό η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να παίρνει μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας. Για να προστατεύσει τη Δημόσια Υγεία, που αποτελεί την πρώτη προτεραιότητά της. Αυτό, βέβαια, έχει δυσμενείς, οδυνηρές συνέπειες στην κοινωνία και την Οικονομία, που δοκιμάζονται σκληρά. Αλλά, δυστυχώς, δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Γι’ αυτό και κανείς από όσους επικρίνουν την κυβερνητική πολιτική δεν έχει να της προτείνει εναλλακτική λύση.

Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη μέσα στα πλαίσια των δημοσιονομικών δυνατοτήτων της κάνει ό,τι είναι δυνατόν να βοηθήσει εκείνους τους πολίτες, που πλήττονται περισσότερο από την πανδημία. Ιδίως τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους εμπόρους, τους καταστηματάρχες, τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, που ζουν ένα πραγματικό εφιάλτη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γίνονται λάθη και αδικίες. Γίνονται. Μοιραίο είναι κάτω απ’ αυτές τις δύσκολες συνθήκες. Και γι’ αυτό είμαστε εδώ, για να επισημαίνουμε τα λάθη και τις αδικίες. Και να ζητούμε τη διόρθωσή τους.