Η «δεξιά πολυκατοικία», η Εκκλησία και οι Ευρωεκλογές

Αφού δεν πέτυχε το πείραμα με το κόμμα «Νίκη», που εμφανίστηκε από το πουθενά για να εκφράσει το λόγο του Θεού για όλα τα τρέχοντα θέματα της επικαιρότητας, την σκυτάλη πήρε το τελευταίο διάστημα το κόμμα της Ελληνικής Λύσης.

Αυτό είναι που εισπράττει, μέχρι στιγμής, τις ψήφους των δυσαρεστημένων συντηρητικών ψηφοφόρων από το νομοσχέδιο που αφορούσε τα ομόφυλα ζευγάρια.

Και στο όνομα αυτής της δημοσκοπικής ανόδου ο πρόεδρός του Κυριάκος Βελόπουλος ανέλαβε μόνος του ρόλο «πορτιέρη» στις εκκλησίες για τις Άγιες Ημέρες του Πάσχα.

Μάλιστα, δεν έχασε την ευκαιρία, και από το βήμα της Βουλής προειδοποίησε (ο ίδιος το είδε ως παραίνεση) όσους βουλευτές ψήφισαν το νόμο για τα ομόφυλα ζευγάρια να μην παραστούν στη Θεία Λειτουργία της Mεγάλης Eβδομάδος.

Βέβαια, δεν υπολόγισε την στροφή Ιερώνυμου λίγο πριν από την Κυριακή των Βαΐων. Δεν είναι, όμως, η πρώτη φορά που ένα πολιτικό κόμμα και ένας πολιτικός αρχηγός προσπαθούν να εκμεταλλευτούν το θρησκευτικό συναίσθημα των ψηφοφόρων και να μετατρέψουν την ενόχλησή τους σε ψήφο διαμαρτυρίας εναντίον της κυβέρνησης.

Παλιά το έκαναν και τα μεγάλα κόμματα εξουσίας (όπως έγινε στο θέμα των ταυτοτήτων, επί μακαριστού Χριστόδουλου), αλλά γρήγορα κατάλαβαν πως όταν είσαι στην αντιπολίτευση και παίζεις με τη φωτιά, μπορείς εύκολα να καείς και συ ο ίδιος όταν έρθεις στην κυβέρνηση.

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε πως ο πρωθυπουργός μπορούσε πολύ άνετα, αν ήθελε, να μην έβαζε μπελάδες στο κεφάλι του και να μην ψήφιζε το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια. Άλλωστε, κανείς από την παράταξή του δεν θα του έλεγε το παραμικρό.

Και θα περνούσε το πρώτο εξάμηνο της νέας του θητείας πιο ανέφελα και χωρίς να ξοδέψει πολιτικό κεφάλαιο. Αντί αυτού, προτίμησε τον δύσκολο δρόμο, γιατί πίστευε πως η ελληνική κοινωνία πρέπει να προχωράει συνεχώς μπροστά σε όλα τα επίπεδα, ακόμη και σε θέματα που αφορούν στις μειοψηφίες και θεωρούνται ακραία για την Εκκλησία και τη μέση ελληνική οικογένεια.

Πολλές φορές ο κ. Μητσοτάκης άκουσε από αρκετούς να του λένε πως με την Εκκλησία δεν τα βάζει μία κυβέρνηση και πως καλυτέρα θα ήταν να προχωρούσε άλλες μεταρρυθμίσεις παρά το θέμα των ομοφύλων ζευγαριών, γιατί με αυτό τον τρόπο θα γιγάντωνε τα ποσοστά των κομμάτων που βρίσκονται στα δεξιά της Ν.Δ.

Στη λεγομένη «δεξιά πολυκατοικία» ενοίκιο πλήρωσαν και το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων και το κόμμα της Χρυσής Αυγής σε πιο δύσκολους καιρούς, ενώ τώρα φαίνεται ότι μικρά διαμερίσματα έχουν ενοικιάσει η Ελληνική Λύση, οι «Σπαρτιάτες» και η Νίκη.

Και τα τρία δίνουν μάχη να αποδείξουν πως εκφράζουν το ένα καλυτέρα από το άλλο το λόγο του Χριστού και της Εκκλησίας. Το μόνο, όμως, που έχουν πετύχει είναι το μεν κόμμα της Νίκης να το χρησιμοποιούν διάφορες παραθρησκευτικές οργανώσεις για να πιέσουν για τα δικά τους συμφέροντα, η δε Ελληνική Λύση έχει παγιώσει ένα υψηλό ποσοστό, κυρίως στη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα, όπου παλιά κυριαρχούσαν ο Βασίλης Λεβέντης και η Χρυσή Αυγή.

Ανεξάρτητα το τι θα βγάλουν οι κάλπες των Ευρωεκλογών φαίνεται πως τα κόμματα της «δεξιάς πολυκατοικίας» δεν μπορούν να πιέσουν την κυβερνητική παράταξη. Αν στις Ευρωεκλογές η Ν.Δ. διατηρήσει ποσοστά πάνω από 30-32%, τότε θα μπορεί να μιλά για δικαίωση της πολιτικής της και θα καταστήσει σαφές πως η κυβερνητική παράταξη δεν μπορεί να κινδυνεύσει από τους σχηματισμούς που βρίσκονται τώρα στο ενοικιοστάσιο της «δεξιάς πολυκατοικίας».

Πολλά πράγματα θα κριθούν και από τα ποσοστά που θα πάρουν στις Ευρωεκλογές 2024 τα δύο μεγάλα κόμματα της αντιπολίτευσης, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.

Από τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών θα κριθούν, εν πολλοίς, και τα επόμενα τρία χρόνια της κυβερνητικής θητείας.

Αν, δηλαδή, το κόμμα του κ. Κασσελάκη είναι στο συν-πλην μία με δύο μονάδες από τα προηγούμενα ποσοστά του και ο κ. Ανδρουλάκης κινηθεί κάτω από το 15%, τότε θα φανεί πως οι αντοχές της κυβερνητικής παράταξης είναι μεγάλες και δύσκολα θα μπορέσει να σπάσει η συνοχή της από τα κόμματα της Κεντροαριστεράς.

Μπαίνουμε σιγά σιγά στον τελευταίο μήνα της προεκλογικής περιόδου και όλοι ετοιμάζονται να βγάλουν τα δυνατά τους χαρτιά, ώστε να κερδίσουν όσο γίνεται περισσότερους ψηφοφόρους. Εδώ θα κριθούν και οι προσπάθειες που κατεβλήθησαν είτε για να εργαλειοποιηθεί το θέμα των Τεμπών και να χρησιμοποιηθεί στη μάχη των Ευρωεκλογών είτε για να εργαλειοποιηθεί η Εκκλησία και η δυσαρέσκεια των μητροπολιτών απέναντι στην κυβέρνηση με αφορμή το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομοφύλων ζευγαριών.

Πάντως, αυτό που προκαλεί διαχρονικά μεγάλη φθορά στις κυβερνήσεις, εκτός από τα σκάνδαλα, είναι και η πορεία της Οικονομίας και το βιοτικό επίπεδο των πολιτών.

Γι’ αυτό το θέμα η αλήθεια είναι πως η αντιπολίτευση υστερεί σε επιχειρήματα και έτσι η πορεία της Οικονομίας είναι έξω από την αντιπαράθεση για τις Ευρωεκλογές, καθώς δεν προσφέρει επιχειρήματα κατά της κυβέρνησης. Και ίσως τελικά, για μία ακόμη φορά, αυτό να είναι το δυνατό χαρτί της Ν.Δ. στην κάλπη.