Η συγγνώμη και οι παραιτήσεις υπουργών

Έπρεπε ο πρωθυπουργός να ζητήσει τις παραιτήσεις υπουργών ή όχι; Μία τέτοια κίνηση θα μπορούσε να εκτονώσει τη μεγάλη δυσαρέσκεια που υπάρχει στις καμένες περιοχές για τους χειρισμούς που έγιναν;

Όλη την προηγουμένη εβδομάδα αυτή ήταν η συζήτηση που γινόταν στο παρασκήνιο, πριν φτάσουμε στη δημόσια συγγνώμη που ζήτησε ο πρωθυπουργός για τη μεγάλη καταστροφή από τις πυρκαγιές.

Τα πρόσωπα που στοχοποιήθηκαν ήταν οι δύο αρμόδιοι υπουργοί, Χαρδαλιάς και Χρυσοχοΐδης, και μάλιστα το Κίνημα Αλλαγής ζήτησε ανοιχτά τις παραιτήσεις τους.

Βρισκόμαστε, λοιπόν, την επομένη των μεγάλων πυρκαγιών και σύμφωνα με την αντιπολίτευση θα έπρεπε να πάνε σπίτι τους δύο από τους υπουργούς οι οποίοι εδώ και 25 μήνες, έχουν ξελασπώσει την κυβέρνηση από τα πολύ δύσκολα.

Πρώτα ήταν η μάχη για τον έλεγχο της πλατείας Εξάρχειων και τις καταλήψεις. 

Μετά ήρθε η μάχη στον Έβρο και στα νησιά για τους μετανάστες. 

Και πριν από ενάμιση χρόνο ξεκίνησε η αντιμετώπιση της πανδημίας.

Οι δύο υπουργοί μαζί με τον κ. Τσιόδρα πήραν επάνω τους όλο το επιχειρησιακό κομμάτι της καραντίνας αλλά και της αυστηρής τήρησης των περιοριστικών μέτρων.

Πέρσι τέτοιον καιρό, που δεν είχαμε μεγάλες φωτιές, είχαν καταφέρει με τις γνώσεις τους και την εμπειρία τους να δώσουν μαθήματα για το πώς λειτουργεί η Πολιτική Προστασία και η άμεση αντιμετώπιση των πυρκαγιών.

Φέτος τα πράγματα άλλαξαν και η χώρα βρέθηκε, εκτός των άλλων, αντιμέτωπη με έναν πολύ ισχυρό καύσωνα και πολύ μεγάλες φωτιές, τις οποίες δεν κατάφεραν να ελέγξουν.

Η κυβέρνηση έκανε σαφές από την πρώτη στιγμή, πως μετά το Μάτι δεν πρέπει να υπάρξουν άλλοι νεκροί από πυρκαγιές. 

Σε σημείο μάλιστα που οι δύο υπουργοί παρεξηγήθηκαν.

Κάποιοι τους κατηγόρησαν ότι στην προσπάθειά τους να σώσουν τους ανθρώπους από τα χωριά και τους οικισμούς δεν υπολόγισαν όσο έπρεπε τη ζημιά που γινόταν στα δάση.

Το βράδυ που αναζωπυρώθηκε η φωτιά στη Βαρυμπόμπη και ταυτόχρονα φούντωσε και η φωτιά στη Βόρεια Εύβοια και στην Ηλεία, φάνηκε πως κανείς δεν μπορούσε να ελέγξει την κατάσταση.

Επί δύο μέρες οι κάτοικοι φώναζαν ότι δεν είχαν εναέρια και επίγεια μέσα, γιατί όλα είχαν διατεθεί για να σωθεί η Αττική.

Το επιχείρημα των υπουργών είναι πως μέσα στην κρίσιμη εβδομάδα είχαν να χειριστούν πάνω από 800 πυρκαγιές και συχνά οι πυροσβεστικές δυνάμεις δεν έφταναν.

Η αλήθεια είναι πως η φωτιά στην Εύβοια έπρεπε να σβήσει τις πρώτες ώρες.

Όταν πήρε διαστάσεις και άρχισε να απλώνεται κανείς δεν μπορούσε να κάνει τίποτα.

Το νερό που έριχναν τα εναέρια μέσα εξατμιζόταν και δεν έφτανε στο έδαφος.

Τα αεροπλάνα και τα ελικόπτερα λόγω του καύσωνα δεν μπορούσαν ούτε να ανεφοδιαστούν ούτε να κάνουν ρίψεις. Φοβήθηκαν στην Πολιτική Προστασία και στο υπουργείο ότι θα χαθούν πληρώματα.

Όταν έχουμε τόσο μεγάλη καταστροφή είναι λογικό να σκεφτεί κάποιος ότι μία παραίτηση κυβερνητικού στελέχους επιβάλλεται. 

Γιατί όμως η αντιπολίτευση ζητά από τον κ. Μητσοτάκη να αποπέμψει συνεχώς δύο από τους ικανότερους υπουργούς του;

Η απάντηση είναι γιατί με αυτό τον τρόπο γίνεται πολύ πιο εύκολο το «ξήλωμα του πουλόβερ» και έτσι θολώνει η εικόνα της κυβέρνησης.

Ο πρωθυπουργός, εκτός από την πολιτική φθορά, θα χάσει και δύο από τα στελέχη του, που κατά κοινή ομολογία δεν μπορεί εύκολα να αντιμετωπίσει η αντιπολίτευση και λόγω της εμπειρίας τους και λόγω της κατάρτισής τους.

Τα πιο παλιά χρόνια οι «καρατομήσεις» υπουργών ήταν συνηθισμένο φαινόμενο, ακόμη και αν αυτοί ήταν πετυχημένοι στο έργο τους.

Οι πρωθυπουργοί προτιμούσαν να θυσιάσουν κάποιο στέλεχός τους, αφενός για να του χρεώσουν την ευθύνη για ένα γεγονός και αφετέρου για να προστατεύσουν τη δική τους υστεροφημία.

Έχει γίνει, άλλωστε, πασίγνωστή η φράση του Ανδρέα Παπανδρέου όταν «καρατόμησε» τον Αντώνη Τρίτση, υπουργό Παιδείας τότε, μετά τη σύγκρουση του με την Εκκλησία.

«Αντώνη έγραψες ιστορία», του είχε πει και τον απέπεμψε από το υπουργείο Παιδείας, όπου –καθ’ ομολογία– ήταν ένας από τους πιο πετυχημένους πολιτικούς προϊστάμενους.

Με αυτή την κίνησή του ο Παπανδρέου είχε απορροφήσει τους πρώτους κραδασμούς της κυβέρνησής του, μετά τις αντιδράσεις της Εκκλησίας για τις μεγάλες αλλαγές που ήθελε να κάνει.

Δεν θα μπορούσε λοιπόν και ο Κ. Μητσοτάκης να πει στους Χαρδαλιά και Χρυσοχοΐδη: «Μιχάλη, Νίκο, γράψατε ιστορία», και να τους αποπέμψει; Για να περιορίσει έτσι και την πολιτική φθορά που εισπράττει η κυβέρνησή του από τις καταστροφές λόγω των πυρκαγιών.

Αντίθετα, όμως, από τον τρόπο που σκέφτονται πολλοί, ο πρωθυπουργός προτίμησε να πάρει ο ίδιος την ευθύνη και να ζητήσει προσωπικά συγνώμη από τους πολίτες.

Και άλλες φορές ο κ. Μητσοτάκης κάλυψε υπουργούς του, παρά τα λάθη που έκαναν.

Και δεν το κάνει γιατί πολιτικά δεν μπορεί ή είναι όμηρος, όπως μερικοί προκάτοχοί του.

Έχει να κάνει με τον τρόπο διακυβέρνησης που έχει επιβάλει από την πρώτη μέρα που ανέλαβε και τον συνεχή έλεγχο που ασκεί ο ίδιος και το Μαξίμου στους υπουργούς του.

Άλλες εποχές, άλλα ήθη, άλλες πρακτικές.

Ίσως σας ενδιαφέρουν