Κάθε μέρα που περνάει ανησυχώ όλο και περισσότερο για τα εθνικά θέματα

Η συνεχιζόμενη με πολλαπλούς τρόπους επιθετικότητα – προκλητικότητα της Τουρκίας με προβληματίζει. Δεν είναι κάτι τυχαίο. Η Τουρκία δεν αντιδρά σπασμωδικά, δεν ενεργεί παρορμητικά. Όλες οι δηλώσεις και οι ενέργειές της είναι αποτέλεσμα στρατηγικού σχεδιασμού χρόνων, με εναλλακτικές προτάσεις και λύσεις για τα εθνικά της θέματα και τις διεκδικήσεις της. Η Τουρκία, ήθελε, θέλει, επιδιώκει και το διεκδικεί, και έχει ήδη καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για το μοίρασμα των υδρογονανθράκων της Μεσογείου.

Όλοι συμφωνούν πως η στάση της και η συμπεριφορά της είναι ανεπίτρεπτη, πως παραβλέπει και καταπατά κάθε έννοια του Διεθνούς Δικαίου, όπως η Συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης. Δεν γνωρίζει ότι δεν στέκεται; Δεν ξέρει ότι σύσσωμη η διεθνής κοινότητα θα σταθεί απέναντί της και θα την καταδικάσει; Tο γνωρίζει ο Ερντογάν. Και αυτός, όμως, και η χώρα του με τη στάση τους δεν έκρυψαν λεπτό τις προθέσεις, τα σχέδιά τους και τις βλέψεις τους …

Αποτέλεσμα;

Στο Βερολίνο, στη διάσκεψη για το Λιβυκό, η Τουρκία ήταν παρούσα, εμείς όχι. Είναι βέβαιο πως η διεθνής κοινότητα άρχισε να δίνει προσοχή στην απαίτηση της Τουρκίας να συμμετέχει στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της Μεσογείου. Ήδη, όπως έγινε γνωστό, με το πλωτό γεωτρύπανο «Γιαβούζ» η Τουρκία αγνοώντας προκλητικά τις επανειλημμένες αντιδράσεις και εκκλήσεις της διεθνούς κοινότητας και ιδιαίτερα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προχωρά σε γεώτρηση εντός της κυπριακής ΑΟΖ.

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και η ελληνική κυβέρνηση, με νηφαλιότητα και συντονισμένες ενέργειες, δημιούργησαν και δένουν συμμαχίες με τις ΗΠΑ, με ισχυρά ευρωπαϊκά κράτη, όπως η Γαλλία, και με αραβικές χώρες, όπως η Αίγυπτος, ώστε να μη βρεθούν προ απροόπτου.

Ο πρόεδρος της Γαλλίας, μετά την πρόσφατη συνάντησή του με τον Έλληνα πρωθυπουργό, καταδίκασε την προκλητική στάση της Τουρκίας και επιβεβαίωσε, για άλλη μία φορά, την πλήρη στήριξή του στα δίκαια κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου.

Γνωρίζει ο πρωθυπουργός πως δεν υπάρχει εθνικό Δίκαιο, υπάρχουν εθνικά συμφέροντα στις διαπραγματεύσεις μεταξύ κρατών. Και προσπαθεί η Ελλάδα να πείσει πως τα συμφέροντα των μεγάλων συνδέονται με τα συμφέροντα της Ελλάδας. Και πως, πάνω απ’ όλα, είναι όλοι σίγουροι πως στις συμφωνίες με τη χώρα μας υπάρχει πάντα φερεγγυότητα και ασφάλεια. Εκεί, κυρίως, θα πρέπει να αποσκοπεί η ελληνική εξωτερική πολιτική. Να πείσει δηλαδή, ότι συντασσόμενοι και συνεργαζόμενοι μαζί μας έχουν να κερδίσουν περισσότερα, παρά με την Τουρκία.

Υ.Γ.

Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως το ισχυρό χαρτί του Ερντογάν είναι οι 2.500.000 μετανάστες που ζούνε στην Τουρκία. Τρέμει η Ευρώπη μήπως γίνει ανεξέλεγκτη η έξοδος και η εισροή τους από την Τουρκία στη Δύση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση επιβάλλεται να λάβει άμεσα όλα εκείνα τα μέτρα που θα ασφαλίσουν τα σύνορα της Ελλάδας, που είναι και σύνορα της Ευρώπης.