Οι ισχυροί της Ευρώπης κοιτούν μόνο το συμφέρον τους  

Όταν ο Σουμάν και άλλοι οραματιστές για τη δημιουργία της Ενωμένης Ευρώπης αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν το όραμά τους, πίστευαν πως σε βάθος χρόνου, άλλα όχι και τόσο μεγάλο, θα είχε δημιουργηθεί το ισχυρότερο, δημοκρατικότερο «κράτος» στον κόσμο. Έχουν περάσει από τότε, πάνω από 60 χρόνια, και ποια είναι η Ευρώπη που ζούμε σήμερα;  

Έχουμε μια Ευρώπη 27 κρατών, όμως στο στενό πυρήνα της, στην ΟΝΕ, μετέχουν μόνο 19. Ακόμη και αυτό δηλαδή, που για τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν πρώτος και κύριος στόχος, η κοινή οικονομική πολιτική, η νομισματική ένωση, δεν επετεύχθη. 

Πώς να επιτευχθεί, αφού αποδεικνύεται καθημερινά, πως κανένας ηγέτης από τα ισχυρά κράτη της Ε.Ε., όπως π.χ. η Γερμανία, αλλά όχι μόνο, δεν βάζει την Ευρώπη πάνω από το προσωπικό του πολιτικό συμφέρον.  

Για μένα, Ενωμένη Ευρώπη χωρίς τη συμμετοχή της Μεγάλης Βρετανίας, της Ρωσίας και τη Τουρκίας, δεν νοείται. Βέβαια, και για να μην παρεξηγηθώ, εφόσον αυτές πληρούν όλες τις προϋποθέσεις, με πρώτη τον πλήρη εκδημοκρατισμό τους όσον αφορά τις δύο τελευταίες. Ενωμένη Ευρώπη χωρίς την ένταξη όλων των κρατών-μελών της στην ΟΝΕ, Ενωμένη Ευρώπη χωρίς κοινή εξωτερική και αμυντική πολιτική, δεν υπάρχει. Δεν μπορεί να συναγωνιστεί τις ΗΠΑ, την Κίνα, και σιγά-σιγά θα φθίνει. Δεν θα έχει τη δύναμη να επιβάλει την άποψή της, δεν θα μπορεί να τις ακολουθήσει. 

Γιατί τα γράφω αυτά, θα μου πείτε, ιδιαίτερα τώρα που η πανδημία του κορωνοϊού μάς πλήττει όλους. Γιατί τώρα, φαίνεται πως η έλλειψη αλληλεγγύης εκ μέρους πολλών κρατών της Ευρώπης προς τα κράτη-μέλη της που το έχουν μεγαλύτερη ανάγκη, αποδεικνύει πως δεν είμαστε όλοι ένα, όλοι για όλους, ότι δεν στέκεται ο ένας δίπλα στον άλλον, και οι ισχυροί, όπως πάντα, κοιτάζουν το συμφέρον τους μόνο. 

Αν τώρα δεν ανοίξουν τα «πουγκιά» τους οι ισχυροί να στηρίξουν τις Οικονομίες των άλλων κρατών-μελών που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη, πότε θα το κάνουν; 

Σαφώς και είναι μέγα επιστημονικό και ιατρικό θέμα η αντιμετώπιση του κορωνοϊού, και οι άξιοι επιστήμονες, με τα σύγχρονα μέσα, θα βρουν τη λύση, ίσως και συντομότερα απ’ ό,τι περιμένουμε. Και αν όλοι πειθαρχήσουμε στις οδηγίες των ειδικών, πολύ σύντομα θα απαλλαγούμε από τη ζοφερή αυτή κατάσταση. 

Τι θα γίνει, όμως, με τις Οικονομίες των κρατών, όπως και της Ελλάδας, που θα έχουν υποστεί μεγάλο σοκ, που θα έχουν να αντιμετωπίσουν μεγάλα προβλήματα; Τι θα συμβεί αν χαθεί η τουριστική χρονιά σε Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία και αλλού; 

Φαίνεται να μην τους απασχολεί… Όπως μας υποχρέωσαν να δανειστούμε με αβάσταχτους όρους, να έρθει το ΔΝΤ, τα Μνημόνια στις δύσκολες ώρες, έτσι και τώρα πιστεύω επιθυμούν να γίνει. Να μας οδηγήσουν σε οικονομικό αδιέξοδο, να μας δανείσουν, να συνεχίσουμε να είμαστε εξαρτημένοι, να συνεχίσουμε να χρωστάμε, για να είμαστε κάτω από το συνεχή έλεγχό τους. 

Πιστεύω, εύχομαι και ελπίζω να μην εξελιχτούν τα πράγματα έτσι…  

Γιατί, αν γίνει αυτό, θα πρέπει πολύ σοβαρά να μας απασχολήσει αν θέλουμε να συμμετέχουμε σε μια τέτοια Ευρώπη…  

Υ.Γ. Δεν τελειώσαμε… Θα επανέλθω…