Οι τέσσερις γυναίκες που δεν φοβήθηκαν τους φασίστες

Η υπόθεση της Χρυσής Αυγής, μία δεκαετία τώρα, μας δίδαξε πολλά. Πως πρέπει να σκεφτόμαστε ως υπεύθυνοι πολίτες, ως κοινωνία και ως έθνος.

Πως η πόλωση και ο φανατισμός ποτέ δεν δίνουν λύση σε κανένα από τα προβλήματα.

Και κυρίως, πως οι εποχές έχουν αλλάξει και πως χρειάζεται συνεργασία, ομαδικότητα, διάλογος και σύνθεση απόψεων για να προχωρήσει μία χώρα.

Ο Μιχαλολιάκος και η συμμορία του, εδώ και πολλά χρόνια είχαν δείξει πως ζούσαν σε μία άλλη εποχή.

Είχαν γαλουχηθεί με το διχασμό, το μίσος και την ιδεολογία που είχαν οι ναζιστές το 1930. Και αυτά προσπάθησαν να σπείρουν στην ελληνική κοινωνία.

Δήλωναν με υπερηφάνεια ότι ήταν ναζιστές και εθνικιστές.

Βγήκαν στους δρόμους κρατώντας δάδες. Έκαναν παρελάσεις στις λαϊκές γειτονιές και χτυπούσαν τους αλλοδαπούς που δούλευαν για ένα μεροκάματο.

Το πρωί δήλωναν ότι βοηθούσαν τους ηλικιωμένους και το βράδυ πουλούσαν προστασία.

Από τα χέρια τους πέρασαν πολλά λεφτά αγνώστου προελεύσεως. Αυτά τα μυστικά κονδύλια ήταν που έκαναν μεγάλη και τρανή τη Χρυσή Αυγή, ανεβάζοντάς την στη θέση του τρίτου κόμματος.

Ίσως ποτέ ο ελληνικός λαός δεν θα μάθει από πού βρήκαν ο Μιχαλολιάκος και η παρέα του τα χρήματα για να οργανώσουν όλον αυτό τον στρατό.

Το κλίμα στην ελληνική κοινωνία συνεχώς βάραινε από τις επιθέσεις των χρυσαυγιτών: κατά των Αιγυπτίων ψαράδων, κατά του Σωτήρη Πουλικογιάννη στο Πέραμα, κατά των Αρχών στον Μελιγαλά.

Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήταν το μοιραίο λάθος τους.

Η εισαγγελέας Ευτέρπη Γκουτζιαμάνη ήταν αυτή που ανέλαβε να βγάλει το φίδι του ναζισμού από την τρύπα του.

Πέντε χρόνια αργότερα, μετά από μερόνυχτα δικαστικής διαδικασίας, μία άλλη γυναίκα δικαστικός, η Μαρία Λεπενιώτη, κατάφερε ένα ισχυρό χτύπημα εναντίον του φασισμού στην Ελλάδα, με την απόφασή της να κρίνει τη Χρυσή Αυγή ως εγκληματική οργάνωση.

Όλα αυτά τα επτά χρόνια η γυναίκα που έγινε σύμβολο στον αγώνα κατά της Χρυσής Αυγής ήταν η Μάγδα Φύσσα, η μάνα του αδικοχαμένου Παύλου.

Πάλεψε μόνη της ενάντια σε ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα. Έκανε υπομονή και ήξερε ότι θα έρθει η ώρα της δικαίωσης, όπως και έγινε.

Σε αυτή την υπόθεση υπάρχουν, βέβαια, και πολλοί ακόμη άνθρωποι που πάλεψαν για να χτυπηθεί το θεριό και τους αξίζουν συγχαρητήρια.

Ανάμεσά τους είναι και μα κοπέλα που δεν την γνωρίζει το ευρύ κοινό, γιατί δεν βγήκε στις κάμερες και δεν θέλησε να μιλήσει δημόσια.

Είναι η Δήμητρα Ζώρζου, μία κοπέλα που βρέθηκε τυχαία με τη φίλη της μπροστά στη δολοφονία. Και όμως, δεν δείλιασε και κατέθεσε στην Αστυνομία και στο δικαστήριο τα όσα είδε.

Το σθένος αυτών των τεσσάρων γυναικών, όσο και φαίνεται παράξενο, στάθηκε ικανό για να χτυπηθεί στη ρίζα της η πιο σκληρή έκφραση του φασισμού στην Ελλάδα.