Τα δύο παραδείγματα που έπρεπε να ακολουθήσει ο κ. Καραμανλής

Τις περισσότερες φορές οι ισορροπίες στην πολιτική είναι πολύ λεπτές, αλλά θα πρέπει να βρίσκει τον τρόπο να τις κρατά όποιος θέλει να παραμένει ενεργός για πολλά χρόνια στον πολιτικό στίβο. Η στάση του πρώην υπουργού Μεταφορών Κώστα Καραμανλή στην υπόθεση των Τεμπών και στο θέμα της απόδοσης ευθυνών εκθέτει και τον ίδιο και την παράταξή του.

Στους διαδρόμους της Βουλής και στα «πηγαδάκια» των «γαλάζιων» βουλευτών αυτό που κυριαρχεί είναι το όνομα του πρώην υπουργού Μεταφορών Κώστα Καραμανλή. Η κυβερνητική παράταξη κατηγορείται ότι προσπαθεί να κουκουλώσει την υπόθεση και να συγκαλύψει τυχόν ευθύνες που ενδεχομένως μπορεί να υπάρχουν σε ένα από τα βαριά ονόματα του κόμματος. Δεν είναι μόνο οι 4-5 βουλευτές της Ν.Δ. που ανοιχτά κράτησαν αποστάσεις από την στάση του πρώην υπουργού. Οι περισσότεροι λένε πως αν ο πρώην υπουργός Μεταφορών δεν λεγόταν Καραμανλής, θα είχε άλλη πολιτική αντιμετώπιση. Πρώτα πρώτα, δεν θα ήταν στα ψηφοδέλτια του κόμματος έξι μήνες μετά την τραγωδία.

Η απόφαση του Κ. Καραμανλή να θέσει τον εαυτό του στην κρίση του σερραϊκού λαού έδωσε την εντύπωση πως επιζητούσε τη βουλευτική ασυλία, γιατί κάτι φοβόταν και κάτι έχει να κρύψει. Μπορεί, βέβαια, να εκλέχθηκε πανηγυρικά, αλλά αυτό δεν τον θέτει στο απυρόβλητο. Ίσα-ίσα, η στάση του στην Εξεταστική Επιτροπή εξαγρίωσε ακόμη περισσότερο τους συγγενείς των θυμάτων, την αντιπολίτευση, αλλά και τους πολίτες, οι οποίοι στις δημοσκοπήσεις δηλώνουν πως δεν είναι ικανοποιημένοι από την έρευνα και την απόδοση των ευθυνών για τα Τέμπη. Ο κ. Καραμανλής έχει δίκιο όταν λέει πως επί των ημέρων του υλοποιήθηκε ένα μεγάλο μέρος της συμβάσης 717. Την παρέλαβε στο 20% και την παρέδωσε στο 80%. Εάν δεν συνέβαινε το δυστύχημα, τότε θα μπορούσε να υπερηφανεύεται για το έργο του ο κ. Καραμανλής και ίσως να ολοκλήρωνε και την υλοποίηση της συμβάσης στο 100%. Όμως τώρα, με τους 57 νεκρούς, δεν πρόκειται να του αναγνωρίσει κανένας οποιοδήποτε ελαφρυντικό. Επίσης, κανείς δεν λέει πως α πριόρι ο Κ. Καραμανλής είναι ένοχος και πρέπει να τιμωρηθεί ως υπεύθυνος για το δυστύχημα.

Από την άλλη πλευρά όμως, δεν μπορεί να συμπεριφέρεται σαν να μην ήταν αυτός ο αρμόδιος υπουργός που διαβεβαίωνε πως υπάρχει ασφάλεια στους σιδηροδρόμους. Ένα από τα λάθη του ήταν ότι αποφάσισε να ξαναθέσει τον εαυτό του στην κρίση των πολιτών. Πίστευε πως έτσι θα μπορούσε να βγάλει από πάνω του το θέμα των ευθυνών και σε δεύτερο χρόνο να θωρακισθεί ο ίδιος (κάνοντας χρήση της βουλευτικής ασυλίας), από το μπαράζ των μηνύσεων και αγωγών που αναμενόταν να υποβληθούν εναντίον του αν επέλεγε να μείνει εκτός Κοινοβουλίου ως απλός πολίτης.

Η Ιστορία, βέβαια, έχει δείξει, τις τελευταίες δεκαετίες, πως όποιος πολιτικός αποχωρεί από τη Βουλή μέχρι να καθαρίσει δικαστικά η υπόθεσή του, επιβραβεύεται.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η περίπτωση Ρουσόπουλου, το όνομα του οποίου είχε εμπλακεί στην υπόθεση Βατοπεδίου. Μέχρι που ξεκαθάρισε δικαστικά η υπόθεση ο κ. Ρουσόπουλος είχε ιδιωτεύσει και περίμενε. Μετά, η υποψηφιότητά του και η εκλογή του ήρθαν πολύ φυσιολογικά, χωρίς σκιές. Άλλη περίπτωση ήταν αυτή του σημερινού υπουργού Δικαιοσύνης Γ. Φλωρίδη, ο οποίος δεν είχε στην πλάτη του κατηγορίες για οτιδήποτε, αλλά διαφώνησε με τον Γ. Παπανδρέου. Επέλεξε να αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ και παρέδωσε και την έδρα του. Πέρασαν 14 χρόνια για να επανέλθει στην πολιτική, όμως κανείς δεν μπορεί να του προσάψει το παραμικρό, αν και άλλαξε στρατόπεδο. Από αυτές τις δύο περιπτώσεις θα έπρεπε, ίσως, να παραδειγματιστεί ο κ. Καραμανλής και να έμενε έξω από την πολιτική ένα διάστημα μέχρι να ξεκαθαρίσει η υπόθεση των Τεμπών στη Δικαιοσύνη.

Ακόμη και τώρα, που είναι βουλευτής, θα έπρεπε να δείξει με τις κινήσεις του ότι θέτει τον εαυτό του στη διάθεση της Δικαιοσύνης, προκειμένου να βοηθήσει στη διαλεύκανση της υπόθεσης. Με τον τρόπο που συμπεριφέρεται ο πρώην υπουργός δείχνει πως θέλει να παραμείνει στο Κοινοβούλιο, για να μην του αποδοθούν ευθύνες και για να μην πληγωθεί η εικόνα του στους ψηφοφόρους του. Λες και αν οι δικαστές σκοντάψουν σε ευθύνες πολιτικών προσώπων θα διστάσουν να την στείλουν στη Βουλή, ώστε να ανοίξει η διαδικασία της προανακριτικής με συγκεκριμένο κατηγορητήριο.

Εδώ που έφτασαν τα πράγματα υπάρχει και ένας άλλος παράγοντας που λίγοι μπορούσαν να προβλέψουν. Είναι οι δημοσκοπήσεις που γίνονται εν όψει των Ευρωεκλογών, οι οποίες δείχνουν πως η κυβερνητική παράταξη μετά τις υποκλοπές, αιμορραγεί και λόγω της υπόθεσης των Τεμπών.

Η κυβέρνηση φαίνεται ότι πιέζεται πολύ, γι’ αυτό και τις τελευταίες ημέρες βγαίνουν ο ένας μετά τον άλλον οι βουλευτές της Ν.Δ. και κρατούν αποστάσεις από τον κ. Καραμανλή. Τα πράγματα θα δυσκολέψουν πολύ αν ακολουθήσει και το Μαξίμου αυτή την στάση.