Τα συχνότερα λάθη στην γλώσσα μας

Ανοίγεις την τηλεόραση για να παρακολουθήσεις ειδήσεις ή μία εκπομπή, συνδέεσαι με τον υπολογιστή ή το κινητό σου για να πλοηγηθείς στο Διαδίκτυο, και το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό είναι να στείλεις ορισμένους παρουσιαστές ή τους χρήστες των Μέσων Κοινωνικής Δικτυώσεως, ή ακόμη και τους παίκτες των τηλεπαιχνιδιών, στο σχολείο.

• Ας ξεκινήσουμε με το πολλοί, το πολύ και το πολλή. Λέμε πόσο πολλοί, πόσο πολύ και τόσο πολλή, και όχι πόσο πολλοί ή πόσοι πολύ.
• Ο επικεφαλής της Πυροσβεστικής δεν κλίνεται, οπότε δεν λέμε «τον επικεφαλή της Πυροσβεστικής».
• Το κατ’ αρχήν και το κατ’ αρχάς δυσκολεύει πλείονες του ενός, με το πρώτο να σημαίνει «κατά κανόνα» και το δεύτερο να έχει χρονική σημασία.
• Το ίδιο ισχύει με το άμεσα, που σημαίνει απευθείας, και το αμέσως, που σημαίνει παρευθύς, όπως και με το απλά, που σημαίνει με απλότητα, και το απλώς, που σημαίνει «μόνο».
• Στον προφορικό λόγο ακούμε τις εκφράσεις πιο καλύτερο, πιο σωστότερο, που είναι καθαρός πλεονασμός. Το σωστό είναι πιο καλό ή καλύτερο, πιο σωστό ή σωστότερο σκέτο.
• Δεν είναι λίγοι εκείνοι που βάζουν αύξηση στην προστακτική αορίστου, δηλαδή λένε ή γράφουν απήντησέ μου, υπέγραψε εδώ, μετέφερέ το, ενώ το σωστό είναι απάντησέ μου, υπόγραψε εδώ, μετάφερέ το.
• Τα ουσιαστικά εμπειρία και πείρα δεν είναι ταυτόσημα. Το πρώτο έχει πληθυντικό –«εμπειρίες»–, το δεύτερο, όχι! Εμπειρία είναι πολλές φορές αυτό που λέγεται βίωμα. Πείρα είναι μία γενική έννοια που σημαίνει την γνώση που αποκτά κανείς από πολλές εμπειρίες.
• Το ύπαιθρο είναι το αντίθετο του κλειστού χώρου, ενώ η ύπαιθρος είναι το αντίθετο της πόλης και σημαίνει εξοχή, αγροί, χωριά.
• Ο κατάλογος είναι μακρύς, και ας μου επιτραπεί να το κλείσω προσωρινώς με την κλίση των ονομάτων. Δεν λέμε ή γράφουμε, για παράδειγμα, «φώναξέ μου την Θέμις», αλλά «φώναξέ μου την Θέμιδα», όσο για την Σαπφώ, της Σαπφούς ή της Σαπφώς, θα πρέπει να διαλέξει κανείς ανάμεσα στην αρχαία και την νεοελληνική μορφή της.