Το Καθήκον των Κυβερνώντων και των Πολιτών
Επί του πρακτέου η εποπτεία της λειτουργείας του κράτους αποτελεί ευθύνη της εκάστοτε εκλεγμένης πολιτικής ηγεσίας
«Τὸν ἄρχοντα τριῶν δεῖ μεμνῆσθαι: Πρώτον ὅτι ἀνθρώπων ἄρχει. Δεύτερον ὅτι κατά νόμους ἄρχει. Τρίτον ὅτι οὐκ ἀεὶ ἄρχει [Ο κυβερνών-διοικών τρία (πράγματα) πρέπει να έχει κατά νου: Πρώτον ότι κυβερνά ανθρώπους. Δεύτερον ότι κυβερνά σύμφωνα με το νόμο. Τρίτο ότι δεν θα κυβερνά για πάντα]». Αγάθων, αρχαίος τραγικός ποιητής, μαθητής του Σωκράτους (450-400 π.Χ.).
Οι κυβερνήσεις υποχρεούνται:
Να εξασφαλίζουν την εδαφική ακεραιότητα, την ανεξαρτησία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδος μας έναντι εξωτερικών απειλών.
Να προστατεύουν τη ζωή και την περιουσία των πολιτών από φυσικά φαινόμενα, από επιβουλές άλλων ανθρώπων και πάσης φύσεως κινδύνων που δύναται να προβλεφθούν και να αποτραπούν.
Να λειτουργούν το κράτος σύμφωνα με το Σύνταγμα, τους νόμους και τους ψηφισμένους κανόνες λειτουργίας των κρατικών υπηρεσιών, με πνεύμα ισονομίας (ισότητα όλων απέναντι στο νόμο) και ισοπολιτείας (δυνατότητα από όλους αναλήψεως δημοσίων αξιωμάτων).
Να επιβάλλουν το νόμο και να προστατεύουν τη κοινωνική γαλήνη.
Επί του πρακτέου η εποπτεία της λειτουργείας του κράτους αποτελεί ευθύνη της εκάστοτε εκλεγμένης πολιτικής ηγεσίας.
Οι 1.098.117 υπάλληλοι του ελληνικού δημοσίου, ανεξαρτήτως της θέσεως στην κλίμακα της ιεραρχίας τελούν υπό την διοίκηση του πολιτικού προϊσταμένου τους υπουργού και κατ’ επέκταση του πρωθυπουργού. Η σκληρή πραγματικότητα δείχνει ότι το ελληνικό δημόσιο αδυνατεί να προστατεύσει τη ζωή των Ελλήνων πολιτών και τη ψυχική τους υγεία και να διασφαλίσει την ευημερία τους.
Ο κάθε άνθρωπος έχει επιλέξει τον τρόπο που θα διαβιεί ως πολίτης σύμφωνα με την ιεράρχηση των αξιών στις οποίες πιστεύει. Εάν όλοι μας θέταμε τη τήρηση των νόμων υπεράνω όλων, δεν θα είχαν νόημα υπάρξεως τα δικαστήρια, η αστυνομία και οι φυλακές. Σε περίπτωση που συμπεριφερόμασταν επιπλέον με γνώμονα τη τήρηση της ηθικής, τότε θα δημιουργούσαμε τη ιδανική «Πολιτεία του Πλάτωνος» και θα απολαμβάναμε το παράδεισο επί της γης.
Την 1η Απριλίου 2024, στις 22:12, η 28χρονη Κυριακή Γρίβα δολοφονήθηκε έξω από το Αστυνομικό Τμήμα Αγίων Αναργύρων και Καματερού, στο οποίο μετέβη αιτούμενη προστασίας, επικαλούμενη την απειλή κατά τη ζωή της από τον πρώην σύντροφόν της.
Η αξιωματικός υπηρεσίας της σύστησε να επικοινωνήσει με την Άμεσο Δράση. Τελικά οι φόβοι της αποδείχθηκαν βάσιμοι, καθόσον δολοφονήθηκε έξω από το τμήμα, την ώρα που μιλούσε στο τηλέφωνο, ζητώντας περιπολικό όχημα για τη μεταφορά στην οικία της.
Ο τρόπος διαχειρίσεως του περιστατικού από τα αστυνομικά όργανα πρέπει να διδάσκεται ως παράδειγμα προς αποφυγή και αναδεικνύει την απουσία των απαιτούμενων προσόντων, γνώσεων και ικανοτήτων που υποχρεούται να έχει το προσωπικό της Ελληνικής Αστυνομίας. Πέραν αυτού, ο τρόπος εργασίας των οργάνων της τάξεως παραπέμπει στη δημοσιοϋπαλληλική διεκπεραιωτική αντίληψη προσφοράς των υπηρεσιών.
Όσον αφορά την επικαλούμενη έλλειψη προσωπικού η Ελλάδα κατατάσσεται στην δεύτερή θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση με 508 αστυνομικούς ανά 100.000 κατοίκους,
στη 2η θέση από απόψεως καταγγελιών περιστατικών παραβατικότητος και 4η στην εγκληματικότητα (2023), (Η ΕΓΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΤΑ ΧΩΡΑ). Πηγή: Βάση δεδομένων NUMBEO.
Υπάρχει λύση στο πρόβλημά; Βεβαίως και υπάρχει. Μπορούμε να το επιλύσουμε; Βεβαίως και είμαστε ανίκανοι να το επιλύσουμε. Η βελτίωση και η αναζήτηση της ποιότητος στη ζωή μας, προϋποθέτει αναγνώριση και προώθηση των καλυτέρων και απόλυση των ακατάλληλων.
Τα προσόντα που οφείλει να έχει ο αστυνομικός είναι πολλά, αλλά είναι μετρήσιμα και αξιολογήσιμα (φυσική κατάσταση, άριστος χειρισμός των όπλων, υψηλή ικανότητα οδηγήσεως οχημάτων και δικύκλων, δυνατότητα αυτοαμύνης, υψηλό δείκτη ευφυίας για την εκτίμηση των ταχέως εξελισσόμενων καταστάσεων, ψυχικό σθένος, εντιμότητα και ήθος).
Τηρουμένων των αναλογιών, η αξιολόγηση πρέπει να εφαρμόζεται σε όλους τους μισθοδοτούμενους από το δημόσιο κορβανά, κατά τη φάση της προσλήψεως, της εκπαιδεύσεως τους και τέλος της καθ’ όλο τον εργασιακό τους βίο. Η εκτέλεση των καθηκόντων των δημοσίων υπαλλήλων δυστυχώς υπόκειται στη διακριτική τους ευκαιρία και όχι στην ουσιαστική τήρηση των κανόνων και των εντολών που υπάρχουν.
Έχουμε αποδεχθεί με θρησκευτικό φανατισμό την μετριοκρατία, την ευνοιοκρατία, τη κομματική προστασία και καταδικάζουμε μετά βδελυγμίας την αριστεία. Προσηλωμένοι σε αναχρονιστικές αντιλήψεις και κουτοπόνηρες πρακτικές, θεωρούμε την υπεροχή αντιδημοκρατική ανισότητα και την αναγνώρισή της αντιδημοκρατική νοοτροπία.
Για να αλλάξουμε πρέπει να εφαρμόσουμε και όχι απλώς να διακηρύσσουμε ότι άπαντες είναι ίσοι απέναντι του νόμου και όσοι παρανομούν να υφίστανται τις συνέπειες.
Ο τρόπος που τηρούμαι τη νομιμότητα μοιάζει με το τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τη χρησιμότητα των διαχωριστικών γραμμών των λωρίδων κυκλοφορίας, επί των οποίων παρανόμως κινούνται τα δίκυκλα, τις οποίες όμως δεν καταργούμαι γιατί θα δημιουργηθεί το απόλυτο χάος.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το ελληνικής ιδιαιτερότητος δόγμα του χύμα, του περίπου και του ολίγου απ’ όλα, το οποίο δυστυχώς υπομένετε με κυνικότητα και απάθεια από τη πλειοψηφία των πολιτών.
Τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει με θεϊκή παρέμβαση ή δια μαγείας. Το πλέον ενδεικτικό της απουσίας θελήσεως αποτελεί η μείωση του πληθυσμού μας την τελευταία εικοσαετία. Αναγνωρίζουμε το πρόβλημα και το εντοπίζουμε στην απουσία οικονομικής ενισχύσεως και ιδιαίτερης μέριμνας, ενώ στη πραγματικότητα απορρέει από την αποφυγή θελήσεως αναλήψεως των ευθυνών δημιουργίας οικογένειας και τεκνοποιίας. Στη φύση οι δυνατοί επιβιώνουν, οι αδύνατοι και οι αλλοτριωμένοι στο τέλος εξαφανίζονται.
Τα υλικά αγαθά δεν μπορούν να υποκαταστήσουν το όραμα και τα ιδανικά. Η ευνομούμενη πολιτεία δεν μπορεί να συνυπάρξει με τον ωχαδερφισμό, τον αυτοκαταστροφικό εγωισμό και την διαρκή αναβλητικότητα.
Η ασθένειά μας είναι ανίατος και μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με συντηρητική αγωγή. Το οικοδόμημα κτίσθηκε σε σαθρά θεμέλια δεν μπορεί να επισκευασθεί, παρά μόνο να γκρεμισθεί και να κτισθεί εξ’ αρχής. Το είχε διατυπώσει ο τέως Πρωθυπουργός της Ελλάδος Κώστας Σημίτης το 2000, μετά τη βύθιση του Οχηματαγωγού πλοίου Σάμινα.
«Η χώρα όπου χέρι χέρι βαδίζουν η πρόοδος με την καθυστέρηση, η τάξη με το χάος, ο ηρωισμός με την αδιαφορία, «Αυτή είναι η Ελλάδα!». Από το 1821 έχουμε ψηφίσει 13 Συντάγματα, σε μια προσπάθεια να τα προσαρμόσουμε στις ανάγκες των πολιτών, ενώ πρέπει να συμβαίνει το αντίστροφο.
Για τον ίδιο λόγο έχουμε πάρα πολλούς νόμους. Η εξουσία φθείρει και διαφθείρει, η θέσπιση ανώτατου ορίου βουλευτικών θητειών, θα περιορίσει τη συνδιαλλαγή για όσους επιθυμούν να παραμένουν στο κοινοβούλιο στο διηνεκές.
Διανύοντας την 7η δεκαετία της ζωής μου, βιώνω τη πολιτική σαν εμπόριο ελπίδας, έχω κουρασθεί να ακούω ωραίες υποσχέσεις πριν από τις εκλογές και τις πιο απίθανες δικαιολογίες μετά.
Το να ελπίζεις να απαλείψεις τα κακώς κείμενα είναι σαν να προσπαθείς να μάθεις το κάβουρα να περπατάει ίσια, δεν μπορούμε να αλλάξουμε, ας το πάρουμε απόφαση και να ελπίζουμε στη εξ ύψους βοήθεια και στη καλή μας τύχη.
