Έπη Νικολακοπούλου στη «ΒτΚ»: «Οι καλλιτέχνες ή γεννιούνται ή δε γίνονται»

Αναδημοσίευση από τη «Βραδυνή της Κυριακής»

Η Έπη Νικολακοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα και έχει καταγωγή από Ύδρα και Ιρλανδία. Είναι ζωγράφος και γλύπτρια. Έχει παρουσιάσει πολλές ατομικές Εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε σημαντικές ομαδικές Εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Έργα της κοσμούν συλλογές διακεκριμένων προσωπικοτήτων της Ελλάδας και του εξωτερικού, και υπάρχουν σε Μουσεία και κρατικά κτίρια. Πάντα πρωτοπόρος από την εποχή της, ξεχωρίζει για τις δημιουργίες της με σύγχρονα υλικά όπως plexiglass, πλαστικά, σιλικόνη, οπτικές ίνες, ηλεκτρικά καλώδια και led φωτισμούς. Δημιουργεί έτσι μοναδικά έργα με έντονο, ιδιότυπο προσωπικό ύφος.

Κυρία Νικολακοπούλου, εγκαινιάστηκε η Έκθεσή σας «Εσωτερικός θρίαμβος», στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, η οποία θα διαρκέσει έως 30 Νοεμβρίου. Θέλετε να μας πείτε τι εκθέτετε και να μας εξηγήσετε τον τίτλο της;

«Εκθέτω έργα της περιόδου που διαπίστωσα με τρόμο ότι τα αιλουροειδή κυρίως, λόγω της γούνας τους, απειλούνται με εξαφάνιση, ελπίζοντας να αφυπνίσω τον θεατή, έργα που ανήκουν στην ενότητα “Ερωτευμένος τίγρης” και τα τελευταία έργα μου στα οποία οφείλεται και ο τίτλος της Έκθεσης “Εσωτερικός θρίαμβος”. Στην είσοδο του Ιδρύματος Κακογιάννη εκτίθεται η “πυραμίδα” μου, ένα έργο που παραπέμπει στη φυσική κορυφή του Ταϋγέτου σε σχήμα πυραμίδας, όπου υπήρχε ο λατρευτικός βωμός του Ηλίου και σήμερα το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία» .

Τα έργα σας είναι εμπνευσμένα από…

«Τις προσωπικές μου διαπιστώσεις πάνω σε πανανθρώπινα και παγκόσμια προβλήματα, τα επιτεύγματα του ανθρώπου και τον εσωτερικό μου κόσμο».

Τι υλικά χρησιμοποιείτε;

«Ακρυλικά χρώματα, σιλικόνη, που είμαι η πρώτη που έχω χρησιμοποιήσει, καλώδια ηλεκτρισμού, και γενικώς καλώδια, κούκλες βιτρίνας που έχω δημιουργήσει σε βιομηχανίες, led φωτισμούς, χρυσό 22 καρατίων, κυρίως plexiglass, καμβά και ένα σωρό ετερόκλητα υλικά ή αντικείμενα, που εκείνη τη στιγμή μου ταιριάζουν».

Σε αυτή την Έκθεση ακολουθείτε κάποια καινούργια τεχνοτροπία σας; Ακολουθείτε κάποια ξένα ρεύματα;

«Δεν ακολουθώ τεχνοτροπίες ή ξένα ρεύματα, κάτι που μου το αναγνωρίζουν σημαντικοί ιστορικοί Τέχνης».

Η εικαστική γραφή σας είναι αναγνωρίσιμη. Πώς το καταφέρνετε αυτό;

«Δεν αντιγράφω κανέναν και δε φοβάμαι να εκφραστώ με τρόπο και για θέματα με τα οποία δεν εκφράζονται οι άλλοι».

Είναι για εσάς, τελικά, η δημιουργία των έργων σας και η μέχρι σήμερα επιτυχημένη πορεία σας, «εσωτερικός θρίαμβος»;

«Είναι η λύση των εσωτερικών μου προβλημάτων και η προσπάθειά μου να εκφραστώ για δική μου λύτρωση ή να εκφράσω την αγωνία μου για πανανθρώπινα προβλήματα ή την ικανοποίησή μου για τα ανθρώπινα επιτεύγματα, όπως η κατάκτηση του Διαστήματος (γλυπτά ποδήλατα από plexiglass, που οι ρόδες τους περιέχουν έγχρωμους πλανήτες)».

Πώς ξεκίνησε η αγάπη για την τέχνη σας; Σας επηρέασε η καταγωγή σας από την Ύδρα; Έχετε μνήμες από εκεί, τις οποίες ζωντανεύετε στη δουλειά σας;

«Ένα μεγάλο ποσοστό των προγόνων μου ήταν Υδραίοι, και τα πρώτα έργα που ζωγράφισα ήταν τοπία της Ύδρας που αποτέλεσαν την πρώτη μου ατομική Έκθεση στη γκαλερί του Διομήδη Πετσάλη, στην Αθήνα».

Όταν δημιουργείτε, είστε… μόνη ή περιβάλλεστε και σας αγκαλιάζουν τα θέματα που απεικονίζετε;

«Είμαι μόνη με τις σκέψεις μου και τις διαπιστώσεις μου».

Είστε μία σπουδαία καλλιτέχνις, καταξιωμένη τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, με πολλές Εκθέσεις και διακρίσεις. Έργα σας υπάρχουν παντού, και σε ιδιωτικές συλλογές και σε μουσεία. Ποιοι είναι πιο εύκολοι, καλύτεροι αγοραστές; Οι Έλληνες ή οι ξένοι;

«Οι Έλληνες, γιατί είμαι Ελληνίδα και μου αρέσει να υπάρχουν έργα μου στην Ελλάδα».

Στην Ελλάδα του σήμερα, υπάρχει τόσο μεγάλο αγοραστικό ενδιαφέρον, διότι γίνονται πολλές Εκθέσεις.

«Δεν το γνωρίζω, γνωρίζω όμως ότι συμμετέχω σε Εκθέσεις κατόπιν προσκλήσεως».

Τα έργα σας, φωτεινά, με έντονα χρώματα, φανερώνουν τον εσωτερικό σας κόσμο;

«Μόνο».

Τι θέλετε να… διαβάσει ο θεατής στις δημιουργίες σας;

«Ό,τι θέλει ο ίδιος και να βρει τις δικές του αλήθειες».

Η… Έπη τι εκτιμά, τι αγαπά, τι φοβάται;

«Ως άνθρωπος είμαι μοναχικός, όπως, άλλωστε, οι περισσότεροι καλλιτέχνες , αλλά με τον τρόπο μου αγαπώ πολύ τη ζωή και όσα πιστεύω ότι έχει να μου προσφέρει, το φως, το χρώμα και το σχήμα, αλλά και η έλλειψή τους είναι μία συναρπαστική εμπειρία. Φοβάμαι τον πόνο, είτε το σωματικό είτε τον ψυχικό».

Έχετε κάποιο μότο για τις δυσκολίες;

«Οι καλλιτέχνες ή γεννιούνται ή δε γίνονται».

Υπάρχει μυστικό για την καταξίωση ενός εικαστικού;

«Γνωρίζω ότι είναι η διαφήμιση, αλλά δεν τη μεταχειρίζομαι. Ένας εικαστικός οφείλει, κατά τη γνώμη μου, αν θέλει να επιτύχει, να μην αντιγράφει παρά μόνον τον εαυτό του».

Έχετε όμως και ένα έντονο κοινωνικό έργο. Να μας πείτε και γι’ αυτό…

«Είναι η συνέχεια του ενδιαφέροντός μου για τα κοινά, η πολιτική και η αγάπη μου για τους ανθρώπους και τα ζώα. Δεν πιστεύω ότι ο άνθρωπος είναι ιδιοκτήτης της Γης περισσότερο από τα ζώα. Οφείλουμε σεβασμό σε κάθε ζωντανό οργανισμό και προσπάθεια να τον διατηρήσουμε στη ζωή, αν θέλουμε να διατηρήσουμε και τη δική μας».