Γάμος – κόλαση: Όλα όσα καταθέτει η πρώην σύζυγος του 46χρονου
Δείτε επίσης
Συγκλονίζει το θύμα στην Αργυρούπολη
Ενώπιον του ανακριτή πρόκειται να βρεθεί σήμερα το μεσημέρι ο 46χρονος που κατηγορείται για τον άγριο ξυλοδαρμό της 40χρονης συντρόφου του στην Αργυρούπολη. Ο φερόμενος ως δράστης είναι αντιμέτωπος με το κακούργημα της απόπειρας ανθρωποκτονίας σε ήρεμη ψυχική κατάσταση. Το θύμα είχε περιγράψει σε μήνυση που είχε υποβάλλει εναντίον του 46χρονου ότι από τον πρώτο κιόλας μήνα η συμπεριφορά του ήταν ιδιαιτέρως βίαιη και οι ξυλοδαρμοί ήταν τακτικοί.
«Στις αρχές του 2001 γνωρίστηκα με τον εγκαλούμενο και μετέπειτα προέκυψε προσωπική σχέση, στην οποία οι γονείς μου ήταν παντελώς αντίθετοι. Από τον μήνα Νοέμβριο του 2001 μέχρι και την 23/1/2009 συμβίωνα με τον εγκαλούμενο στη κατοικία του στην Αργυρούπολη Αττικής και επί της οδού… Δυστυχώς όμως από τον πρώτο κιόλας μήνα η συμπεριφορά του απέναντι εμού ήταν ιδιαιτέρως βίαιη και οι ξυλοδαρμοί ήταν πολύ τακτικοί χωρίς να υπάρχει κανένας σοβαρός λόγος. Λόγω του νεαρού της ηλικίας μου (20 ετών) δεν μπορούσα να αντιδράσω και φοβόμουν ιδιαιτέρως την επιθετική και βίαιη συμπεριφορά του με αποτέλεσμα να παραμένω στην οικία του, χωρίς ουσιαστικά τη δική μου βούληση. Κατά τον χειμώνα του έτους 2002 ο εγκαλούμενος, αφού με εξύβρισε μου ζήτησε να φύγω από την οικία του, όμως όταν προσπάθησα να αποχωρήσω αρχικά με έδειρε αγρίως, εν συνεχεία με έπιασε από τον λαιμό και με κράτησε βιαίως εντός της οικίας. Το ίδιο ακριβώς σκηνικό επαναλήφθηκε άλλες δύο φορές, με αποτέλεσμα λόγω του ξυλοδαρμού μου να παραμένω βιαίως στην οικία του. Οι συνθήκες διαβιώσεως ήταν τραγικές και χαρακτηριστικά αναφέρω την έλλειψη οποιασδήποτε τηλεφωνικής επικοινωνίας ακόμα και με στενά συγγενικά μου πρόσωπα και ιδίως με τους γονείς μου. Εκτός της οικίας τις ελάχιστες φορές που εξερχόμουν υπήρχε πάντοτε συνοδεία του, ο οποίος κατά αυτόν τον τρόπο ήλεγχε τις κινήσεις μου και περιόριζε ουσιαστικά την ελευθερία μου.
Στην οικία αυτή στο ισόγειο διέμενε η μητέρα του, ο πατριός του, η γιαγιά του και η αδελφή του, ενώ στον επάνω όροφο μέναμε εμείς χωρίς παραταύτα να είχα τη δυνατότητα ουσιαστικής επικοινωνίας μου με τα πρόσωπα αυτά. Κατά αυτόν τον τρόπο παρήλθαν τρία έτη περίπου και όταν έμεινα έγκυος πίστεψα ότι η γέννηση του παιδιού μας θα ήταν η τελευταία ελπίδα για τη διάσωση της σχέσης μας».
Τον Μάρτιο του 2005, γεννήθηκε το πρώτο παιδί, ο γιος του ζευγαριού- σύμφωνα με πληροφορίες ήταν πρόωρο και μάλιστα η γυναίκα παρέμεινε για μερικές μέρες στο σπίτι με σπασμένα νερά, με αποτέλεσμα να διατρέχει κίνδυνο τόσο η υγεία του μωρού όσο και η δική της.
«Την 17/3/2005 γεννήθηκε ο υιός μας Ευάγγελος, γεγονός όμως που δεν επέφερε και τη βελτίωση των μεταξύ μας σχέσεων με μοναδική διαφοροποίηση την μη άσκηση πλέον σωματικής βίας σε βάρος μου, προκειμένου να μη βλέπει το παιδί μας τις σκηνές αυτές. Οι ύβρεις προς το πρόσωπο μου ήταν συχνές όσο και οι απειλές για την ζωή μου, αλλά και για τη ζωή των στενών συγγενικών μου προσώπων, ήτοι «θα σε σκοτώσω εσένα και τους συγγενείς σου, θα σας θάψω».
Με τις απειλές αυτές ο εγκαλούμενος εξασφάλιζε την παραμονή μου στην οικία του, καθώς τον θεωρούσα ικανό να τις πραγματοποιήσει σε περίπτωση που έφευγα από αυτήν. Την 8/4/2008 γεννήθηκε ένα κοριτσάκι, το οποίο είναι αβάπτιστο και το οποίο αντιμετώπιζε ο εγκαλούμενος ως υποδεέστερο, γεγονός που συνδυάζεται με την διάκριση των δύο παιδιών στο μυαλό του, θεωρώντας ως μοναδικό παιδί του τον Ευάγγελο. Η όλη απογοητευτική κατάσταση της συμβιώσεως μου με τον εγκαλούμενο έγινε χειρότερη με την πάροδο του χρόνου και ειδικότερα αφότου ο υιός μας Ευάγγελος άρχισε να αντιλαμβάνεται τη συμπεριφορά του πατέρα του προς το πρόσωπο μου, αλλά και προς τον ίδιο, Οι απειλές, οι ύβρεις και οι φωνές φόβιζαν συνεχώς τον υιό μας , οπότε πλέον συνειδητοποίησα την ανάγκη διαφυγής μας από την οικία του. Κατά τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο του 2008 ζήτησα από τον εγκαλούμενο να διακόψουμε τις σχέσεις μας και να αποχωρήσω από την οικία του με τα δύο παιδιά, όμως εκείνος αρνήθηκε και με αποκάλεσε τρελή».
Αν και όπως είχε υποστηρίξει η ίδια προσπαθούσε να φύγει, δεν το είχε καταφέρει μέχρι τις 23 Ιανουαρίου 2009.
«Έχοντας πλέον συνειδητοποιήσει κατά τους τελευταίους δύο μήνες ότι το συμφέρον των ανήλικων τέκνων μου και το δικό μου επέβαλε την αποχώρηση μας από την οικία του, αναζητούσα συνεχώς την ευκαιρία της διαφυγής μου με οποιονδήποτε τρόπο. Πραγματικά την 23/1/2009 ημέρα Παρασκευή και κατά τις πρωινές ώρες, ο εγκαλούμενος απουσίασε από την οικία και βρήκα την ευκαιρία να αποχωρήσω κακήν κακώς από αυτήν μαζί με τα παιδιά. Κατέφυγα στην οικία των γονέων μου μαζί με κάποια πράγματα των παιδιών, προκειμένου να προστατεύσω εμένα και τα παιδιά από τη βίαιη συμπεριφορά του, ενώ την ίδια μέρα ταυτοχρόνως του απέστειλα και σχετική εξώδικη γνωστοποίηση. Την 16/2/2009 κατατέθηκε αίτηση μου στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών με αίτημα την ανάθεση της προσωρινής επιμέλειας των δύο ανήλικων τέκνων, αίτημα στο οποίο συναίνεσε ο εγκαλούμενος ζητώντας με δική του αίτηση προσωρινή επικοινωνία η οποία ρυθμίστηκε με την δική μου πρόταση και συναίνεση. Τελικά όμως κατόπιν επιμόνων παρακλήσεων και ικεσιών του εγκαλούμενου, ο οποίος με διαβεβαίωσε ότι πλέον είχε αλλάξει συμπεριφορά και είχε συνειδητοποιήσει τα τραγικά λάθη του, επέστρεψα με τα παιδιά μας στην οικία που είχε μισθώσει στην Αργυρούπολη επί της οδού Κ…
Ο εγκαλούμενος όμως το καλοκαίρι του 2009 επανήλθε στην απαράδεκτη υβριστική και προσβλητική προς το πρόσωπο μου συμπεριφορά χωρίς όμως εγώ να έχω πλέον τη δυνατότητα απομακρύνσεως από την οικία μας, καθότι γνωρίζοντας την προηγούμενη αποχώρηση μου δεν με άφησε ποτέ μόνη και παρέμεινα εγκλωβισμένη σε αυτήν».
