Ο Χρήστος Ζαμπούνης στο vradini.gr

Την δεκαετία του ’90, με την εμφάνιση του Διαδικτύου, ανηγγέλθη, εν χορδαίς και οργάνω, το τέλος του έντυπου πολιτισμού. Τριάντα χρόνια μετά, μπορεί αρκετοί αναγνώστες να έχουν εγκαταλείψει τις εφημερίδες προκρίνοντας την δωρεάν ενημέρωση του Ίντερνετ, αλλά η έντυπη ενημέρωση δεν έχει πεθάνει. Και ούτε πρόκειται.

Ο ίδιος επικήδειος είχε εκφωνηθεί για το Θέατρο όταν είχε ανακαλυφθεί ο Κινηματογράφος, χωρίς να επαληθευθεί. Το φιλοθέαμον κοινό συνεχίζει να πλημμυρίζει τις θεατρικές αίθουσες, ενώ και οι κινηματογραφικές αίθουσες έχουν και αυτές το κοινό τους παρά την αναγγελία θανάτου του Σινεμά μετά την ανακάλυψη και την διάδοση της Τηλεοράσεως.

Βεβαίως, έχει επέλθει ύφεσις, επιστρέφοντας στο θέμα μας, στον έντυπο Τύπο, με αρκετές εφημερίδες να συσσωρεύουν ζημίες, έτερες να αντιμετωπίζουν ζήτημα επιβιώσεως, και ικανός αριθμός να κλείνει οριστικώς.

Η κρίσις που αντιμετωπίζει ο κλάδος είναι αδιαμφισβήτητος, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι έχουν εκλείψει οι αναγνώστες που θα προτιμούν το χαρτί. Πέρα από την συνήθεια που επιμένουν να συντηρούν οι μεγαλύτερες, κυρίως, ηλικίες, υπάρχει η διάστασις της σωστής ιεραρχήσεως των ειδήσεων, καθώς και η αποφυγή των fake news, από τις οποίες βρίθει το Διαδίκτυο. Η αναρχία που επικρατεί στα νέα ψηφιακά Μέσα ενημερώσεως αποτελεί τροχοπέδη στον έλεγχο και διασταύρωση των γεγονότων, που αποτελεί την κορωνίδα της Δημοσιογραφίας.

Μία λύσις την οποία έχουν επιλέξει ορισμένα έντυπα, μεταξύ των οποίων και η «Βραδυνή της Κυριακής», είναι η δημιουργία ενημερωτικών ιστοτόπων, με παράλληλη ειδησεογραφία και συμληρωματική ύλη με την έντυπη έκδοση.

Από την Έντυπη Έκδοση