Οι ζητιάνοι της προσωρινής σύνταξης

Σε ανέχεια έχουν περιέλθει δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που έχουν καταθέσει τα χαρτιά τους για σύνταξη και ζουν για χρόνια με τα ψίχουλα της προσωρινής. Απόμαχοι της ζωής που έφτασε η ώρα για να συνταξιοδοτηθούν και να ζήσουν ήρεμα το υπόλοιπο του βίου τους, αλλά παλεύουν να επιβιώσουν εξισορροπώντας την εξαθλίωση με την αξιοπρέπεια.

Σε χειρότερη μοίρα είναι χήρες και ορφανά με μηδενικά έσοδα, που περιμένουν τις συντάξεις χηρείας, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις ανθρώπων με διαδοχική ασφάλιση που δεν παίρνουν καν προσωρινή σύνταξη για έναν ολόκληρο χρόνο! Πολλοί έγιναν ουσιαστικά ζητιάνοι, και μιλώντας στη «Βραδυνή της Κυριακής» ανέφεραν καταστάσεις που σοκάρουν.

Ο μέσος χρόνος αναμονής κυμαίνεται στα δύο χρόνια, ενώ σε περιπτώσεις διαδοχικής ασφάλισης φτάνει και τα πέντε (!) Ο ΕΦΚΑ απολογείται ότι δεν υπάρχει προσωπικό για να διευθετήσει 190.000 κύριες συντάξεις που εκκρεμούν, 88.000 επικουρικές, 2.700 χηρείας και 3.600 εφάπαξ.

Πέτρος, ετών 70

Πούλησε τα υπάρχοντά του και τρώει στα συσσίτια

Ο κ. Πέτρος, 70 ετών, ζει για 3 χρόνια στην Αθήνα με 409 ευρώ προσωρινής σύνταξης. Ή μάλλον προσπαθεί να ζήσει, καθώς το ποσό αυτό καλύπτει μόνο το ενοίκιο του διαμερίσματός του και το ηλεκτρικό. Ήταν ελεύθερος επαγγελματίας και οι αποταμιεύσεις του εξαντλήθηκαν πλήρως πέρσι. Έτσι δεν έχει κυριολεκτικά να φάει. Ζητώντας μας, όπως και οι άλλοι, να μην αναφέρουμε το επώνυμό του, μας είπε ότι τρώει στα συσσίτια της εκκλησίας και του δήμου. Πλυντήριο και κουζίνα τα έχει πουλήσει. Κάθε μήνα μαζεύει τα άπλυτα ρούχα, τα πηγαίνει σε ένα κατάστημα, τα… ζυγίζουν και πληρώνει 8 ευρώ για να του τα πλύνουν. Μία μικρή τηλεόραση την ανοίγει με φειδώ για να ξεχνιέται κάποιες ώρες της ημέρας, και ζει στα σκοτάδια για οικονομία.

Κώστας, ετών 67

Ένα χρόνο δεν παίρνει ούτε προσωρινή!

Ο κ. Κώστας, ετών 67, από την Αθήνα, κατέθεσε τα χαρτιά για τη σύνταξη το 2018, αλλά επειδή ήταν στο ΤΕΒΕ και κάποια χρόνια στο ΙΚΑ, έχει «μπλοκάρει» το σύστημα και δεν παίρνει τόσο καιρό ούτε 1 ευρώ προσωρινή. Πώς ζει;

Η κατάστασή του είναι τραγική. Με μηδενικούς λογαριασμούς στην τράπεζα και με στεγαστικό δάνειο, τρώει μέρα παρά μέρα, όπως μας λέει. Οι ημέρες που τρώει είναι στα αδέρφια του, ενώ τις δόσεις τις πληρώνει ένας ξάδερφός του. Η αξιοπρέπειά του έχει φτάσει στα τάρταρα, μας εξηγεί, περνώντας τις περισσότερες ώρες της ημέρας κλεισμένος στα λίγα τετραγωνικά του διαμερίσματός του. Η φτώχεια τον έχει αποκόψει μοιραία από συγγενείς και φίλους. Με τη ΔΕΗ έχει κάνει διακανονισμό, αλλά σύντομα φοβάται θα του κόψουν το ρεύμα.

Μιχάλης, ετών 63

Ζει με τρία ανήλικα παιδιά και πέντε ευρώ τη μέρα

Ο κ. Μιχάλης, 63 ετών, είναι δάσκαλος σε δημόσιο σχολείο στη Θεσσαλονίκη. Έχει θεμελιώσει εδώ και 8 χρόνια δικαίωμα να συνταξιοδοτηθεί αλλά δεν το τολμάει, αναλογιζόμενος τις μεγάλες καθυστερήσεις των προσωρινών συντάξεων. «Αν από 1.000 πάρω 300, απλά δεν θα επιβιώσω», μας λέει.

Προ τριετίας πέθανε η σύζυγός του και συντηρεί μόνος και τα τρία ανήλικα παιδιά τους. «Το κάθε μέλος της οικογένειας ζει με πέντε ευρώ τη μέρα», εξηγεί, λέγοντας ότι το 1/3 του ήδη περιορισμένου μισθού του είναι μόνο για το νοίκι. Εδώ και τρία χρόνια δεν έχουν βγάλει στα παιδιά τη σύνταξη της μητέρας. Το ένα πηγαίνει Δημοτικό και τα άλλα Λύκειο. «Δυστυχώς θα μείνουν αμόρφωτα, καθώς πρέπει από τώρα να βρουν μια οποιαδήποτε δουλειά να κάνουν», λέει ο πατέρας τους.

Γιώργος, ετών 69

Τρία χρόνια ζει σε μια «τρύπα» με 300 ευρώ το μήνα

Ο κ. Γιώργος, 69 ετών από την Αθήνα, ζει με 300 ευρώ προσωρινής σύνταξης, έχοντας καταθέσει τα χαρτιά από τις αρχές του 2017. Από τον ΕΦΚΑ δεν έχει κανένα χρονοδιάγραμμα για το πότε θα πάρει την πλήρη. Του είπαν ότι και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι του ΕΦΚΑ έχουν ανάλογο πρόβλημα με τη συνταξιοδότηση, παίρνοντας για καιρό προσωρινή 600 ευρώ.

«Αν έπαιρνα κι εγώ έστω 600 θα ήμουν σε αρκετά καλύτερη κατάσταση. Θα πλήρωνα τουλάχιστον το νοίκι και τους λογαριασμούς μου, και θα μου έμεναν τα 200 για να ζω, τώρα απλά δεν ζω». Ζω σε μια τρύπα. Ντρέπομαι, αλλά έχω ψάξει και στα σκουπίδια». Ήταν νοσηλευτής και τον βοηθά οικονομικά ένας φίλος του καρδιοπαθής, τον οποίο είχε σώσει παλαιότερα από έμφραγμα.

Τασούλα, ετών 59

Περιμένει τα έξοδα κηδείας του άντρα της για να περάσει δύο μήνες

Η κ. Τασούλα, 59 χρόνων, από τη Θεσσαλονίκη έχασε πριν από τρεις μήνες τον 63χρονο σύζυγό της, και πρόσφατα έκανε τα χαρτιά για τη σύνταξη χηρείας. Ξέρει ότι θα αργήσει. Προς το παρόν, μένει με την καρκινοπαθή μητέρα της και ζουν και οι δύο με τη σύνταξη χηρείας της μάνας, ύψους 360 ευρώ. Ευτυχώς έχουν δικό τους διαμέρισμα, τρέχουν, όμως, οι λογαριασμοί. «Τρώμε μόνο όσπρια. Θέρμανση δεν έχουμε και τυλιγόμαστε με τις κουβέρτες», αναφέρει, σημειώνοντας ότι δανείζεται διαρκώς από συγγενείς και φίλους, τους οποίους ντρέπεται να αντικρίσει. Δεν πήρε καν το ποσοστό για τα έξοδα κηδείας του συζύγου, γιατί είχε συνταξιοδοτηθεί πριν από ένα χρόνο και δεν τον έβρισκε το σύστημα. «Ελπίζω να πάρω αυτά, να τη βγάλουμε δύο μήνες», δηλώνει με γλαφυρό τρόπο.

Νίκη, ετών 81

Πέθανε ο άντρας της και της έκοψαν το επίδομα ΑμΕΑ

Η κ. Νίκη από το Λαύριο, 81 ετών, με 80% αναπηρία, θέτει κι ένα άλλο ζήτημα. Πέθανε ο σύζυγός της πριν από 7 μήνες και για να πάρει τη σύνταξη χηρείας (την οποία δεν έχει πάρει ακόμη ολόκληρη) της έκοψαν αυτόματα το επίδομα αναπηρίας.

«Έχουν συνδέσει αντισυνταγματικά την Πρόνοια με τη σύνταξη», λέει. Έτσι, ζει με 326 ευρώ της προσωρινής, ενώ τα έξοδά της ξεπερνούν τα 600 το μήνα. Ίσως πάρει πάλι το επίδομα αν περάσει από νέα επιτροπή ΚΕΠΑ για να πιστοποιηθεί ξανά ανάπηρη και από το Ταμείο του συζύγου της, σε μία διαδικασία που μπορεί να φτάσει και τους έξι μήνες. Προς το παρόν, ζει σε ένα σπίτι 60 τ.μ., κατασκευής του ’60, και επιβιώνει χάρη στην ευσπλαχνία κάποιων γειτόνων.

Του Φάνη Καραμπατσάκη

Από την Έντυπη Εκδοση