Οι θηριωδίες στην Μπούτσα και το προηγούμενο του Πούτιν

Με τις τρομερές και φοβερές φωτογραφίες από την Μπούτσα να κάνουν το γύρο του κόσμου, γίνεται προφανές ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν ακολουθεί κατά γράμμα το σχέδιο του στα ανατολικά της Ουκρανίας, ακριβώς όπως έκανε στο παρελθόν με οποιαδήποτε άλλη περιοχή είχε την ατυχία να αποτελέσει στόχο του.

Και παρά τις νίκες του στο έδαφος, τα λάθη του είναι επαναλαμβανόμενα. Για παράδειγμα η υποτίμηση του εχθρού είναι ένα πάθημα που έζησε για πρώτη φορά κατά την επίθεση του στην πρωτεύουσα της Τσετσενίας, το Γκρόζνι το 1999, το οποίο προφανώς δεν του έγινε μάθημα, αφού το επαναλαμβάνει σήμερα στο Κίεβο, την πρωτεύουσα της Ουκρανίας. Όπως γράφει σε σχετικό άρθρο του ο Guardian, είτε λόγω ύβρις, είτε λόγω αποτυχίας του στενού κύκλου του Ρώσου προέδρου να του μιλήσει με ειλικρίνεια για τα όρια των ικανοτήτων του ρωσικού στρατού, τόσο στην Τσετσενία όσο και στην Ουκρανία, η ρωσική υπεροπλία αποδείχτηκε κενό γράμμα.

Όταν οι Ρώσοι αλεξιπτωτιστές έπεσαν στο αεροδρόμιο Χοστόμελ στα περίχωρα της Μπούτσα, εξαφανίστηκαν γρήγορα από το οπτικό πεδίο των ντόπιων. Στόχος τους εκτιμάται πως ήταν να κατευθυνθούν με βήμα ταχύ προς το Κίεβο και να ανατρέψουν την κυβέρνηση του Βολοντίμιρ Ζελένσκι για να την αντικαταστήσουν με μια ηγεσία φιλική προς το καθεστώς του Κρεμλίνου. Η σθεναρή αντίσταση όμως που συνάντησαν στην ευρύτερη περιοχή παγίδευσε τις ρωσικές δυνάμεις, που υποχρεώθηκαν σε σφοδρές μάχες στα βόρεια και στα βορειοανατολικά του Κιέβου για να κρατήσουν τα εδάφη που πήραν με τον αιφνιδιασμό της εισβολής τους τις πρώτες ημέρες.

Η επανεμφάνιση των Ρώσων στην Μπούτσα είχε σαν αποτέλεσμα την απάνθρωπη τιμωρία των Ουκρανών κατοίκων της. Όπως και στο Γκρόζνι στο παρελθόν έτσι και σήμερα στην Μπούτσα, οι Ρώσοι φαίνεται ότι ακολουθούν τη στρατηγική της άγριας βίας, που πιστεύουν ότι μαζί με τις συνεχιζόμενες επιθέσεις σε όσα περισσότερα μέτωπα είναι δυνατόν, θα ρίξει κάποια στιγμή τον λαό της αντίπαλης χώρας στα γόνατα. Το 2003 τα Ηνωμένα Έθνη χαρακτήρισαν το Γκρόζνι την πιο κατεστραμμένη πόλη σε ολόκληρη τη γη, με τα στοιχεία να επιβεβαιώνουν ότι περίπου 5.000 με 8.000 κάτοικοι της πέθαναν στη διάρκεια της πολιορκίας της. Ανάλογη ήταν και η εικόνα στο Χαλέπι το 2016, το οποίο οι Ρώσοι ανακατέλαβαν από τον αέρα για λογαριασμό του Μπασάρ αλ Άσαντ, σκοτώνοντας αδιακρίτως γυναίκες και παιδιά, όπως γράφει η βρετανική εφημερίδα.

Θα πετύχει άραγε ο Πούτιν τον στόχο του και θα καταφέρει τη Δύση να δεχτεί μια νέα πραγματικότητα με την οποία δεν θα είναι ποτέ σύμφωνη, όπως συνέβη με την παραμονή του Ασάντ στην εξουσία της Συρίας και την ανάδειξη του Ραμζάν Καντίροφ, γιου του πρώην προέδρου της Τσετσενίας Αχμάτ Καντίροφ σε νέο επικεφαλή της; Μέχρι σήμερα όλα δείχνουν ότι ο πόλεμος αυτός παίζεται σε δύο επίπεδα: 1) στο έδαφος ανάμεσα σε Ρώσους και Ουκρανούς και 2) στη διπλωματία ανάμεσα στους Ρώσους και τη Δύση. Για την ώρα όλα τα ενδεχόμενα, ακόμα και τα πιο επίφοβα, όπως ο λεγόμενος «Μαύρος Κύκνος», δηλαδή το απρόοπτο συμβάν μιας πυρηνικής ή βιολογικής επίθεσης, που όλοι απεύχονται, παραμένουν ανοιχτά…