Η αξιοπρέπεια και η σεμνότητα του Γιώργου Γεννηματά

Αναδημοσίευση από τη «Βραδυνή της Κυριακής»

Τριάντα χρόνια συμπληρώθηκαν αυτή τη βδομάδα από το θάνατο του Γιώργου Γεννηματά.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής Νίκος Ανδρουλάκης, σε ανάρτησή του στα κοινωνικά δίκτυα εκθείασε τη συνεισφορά του Γιώργου Γεννηματά στη δημιουργία και λειτουργία του ΕΣΥ.

Εκείνο για το οποίο όμως, ξεχώρισε στα μάτια του υπογράφοντος είναι η αξιοπρέπεια και σεμνότητά του.

Ένα πρωινό του μακρινού ’83 ή ’84 όταν είχαν πρωτοϊσχύσει οι λεωφορειόδρομοι, κατεβαίναμε στο κέντρο με το ιδιωτικό του αυτοκίνητο από την Κηφισίας.

Προσπαθώντας να φτάσει γρήγορα στη Βουλή μπήκε στο λεωφορειόδρομο, αλλά στο ύψος της Αλεξάνδρας ένας τροχονόμος μάς σταμάτησε για κλήση.

Μόλις άνοιξε ο αείμνηστος υπουργός το παράθυρό του, ο τροχονόμος έμεινε άναυδος, χαιρέτησε υπηρεσιακά και ζήτησε να προχωρήσουμε.

Ο Γεννηματάς με εκείνη την μπάσα φωνή του, του είπε να κάνει τη δουλειά του, να τον γράψει, αφού, όπως είπε, παρανόμησε. Εγώ ήμουν νεαρός φοιτητής, και με τον τρόπο αυτό μου έδωσε ένα μάθημα αξιοπρέπειας και σεμνότητας.

Όταν ζήτησα και τον είδα αρχές του ‘94, κάνοντας την θητεία μου, τον είδα για πέντε λεπτά το πολύ.

Φεύγοντας με μάτια κατακόκκινα από την ταλαιπωρία και με φωνή που με το ζόρι έβγαινε, γύρισε και μου είπε: «Γαλανομάτη, δε ζήτησες ποτέ τίποτα».

Στην κηδεία του ήμουνα άγημα…

Δ.Κ.