Δημήτρης Μητροπάνος: Η σπουδαία φωνή «έσβησε» σαν σήμερα

Ο μεγάλος λαϊκός ερμηνευτής, Δημήτρης Μητροπάνος, έφυγε από τη ζωή στις 17 Απριλίου του 2012, σε ηλικία 64 ετών.

Δώδεκα χρόνια μετά, στενοί φίλοι και συνεργάτες εξακολουθούν να τον μνημονεύουν, μέσα από δηλώσεις και δημόσιες αναρτήσεις. Ο τραγουδιστής πάλευε για ημέρες σε ιδιωτικό θεραπευτήριο έπειτα από οξύ πνευμονικό οίδημα.

Γεννημένος στα Τρίκαλα το 1948, ο Δημήτρης Μητροπάνος άρχισε να εργάζεται ως τραγουδιστής πριν τελειώσει το Γυμνάσιο. Το 1964 μετακόμισε στην Αθήνα για αναζήτηση καλύτερης τύχης και εντάχθηκε στη Νεολαία Λαμπράκη. Το 1966 γνωρίστηκε με το Μίκη Θεοδωράκη και ερμήνευσε μέρη από τη ”Ρωμιοσύνη” και το ”Άξιον Εστί” σε μια σειρά συναυλιών στην Ελλάδα και την Κύπρο. Το 1967, ο Μητροπάνος ηχογράφησε τον πρώτο του 45άρη δίσκο, με το τραγούδι ”Θεσσαλονίκη”, και έμελλε να συνδεθεί στενά με την μητρόπολη της Βόρειας Ελλάδας κατά τη διάρκεια της καριέρας του.

Σταθμός στην καριέρα του στάθηκε ο δίσκος ”Άγιος Φεβρουάριος” σε μουσική σύνθεση του Δήμου Μούτση και στίχους του Μάνου Ελευθερίου. Στη μακρά πορεία του, ο Δημήτρης Μητροπάνος συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους δημιουργούς του λαϊκού αλλά και του έντεχνου τραγουδιού, όπως το Γιώργο Ζαμπέτα, το Μίκη Θεοδωράκη, το Δήμο Μούτση, τον Απόστολο Καλδάρα, το Μάριο Τόκα, τον Τάκη Μουσαφίρη, το Χρήστο Νικολόπουλο, το Λευτέρη Παπαδόπουλου, τον Γιάννη Σπανό, το Θάνο Μικρούτσικο, τη Λίνα Νικολακοπούλου, το Λάκη Παπαδόπουλο, κ.ά. Τα τραγούδια που ερμήνευσε παραμένουν διαχρονικά και αγαπημένα από το κοινό. Ενδεικτικά αναφέρονται τα εξής: ”Η εθνική μας μοναξιά” (1992), ”Σ’ αναζητώ στην Σαλονίκη” (1992), ”Πες μου που πουλάν καρδιές” (1973), ”Τα λαδάδικα” (1994), ”Για να σ’ εκδικηθώ” (1988), ”Ρόζα” (1994), κ.ά.

Ο γνήσιος λαϊκός ερμηνευτής γεννήθηκε στις 2 Απριλίου του 1948, στο χωριό Αγία Μονή, που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα έξω από τα Τρίκαλα. Τα παιδικά χρόνια του ήταν γεμάτα φτώχεια, αλλά και πολύ μπάλα με τους φίλους του!

Προτού τελειώσει το γυμνάσιο άρχισε να εργάζεται ως τραγουδιστής. Παράλληλα, οργανώθηκε στη Νεολαία των Λαμπράκηδων, καθώς είχε ήδη πολιτικοποιηθεί από νωρίς, δεχόμενος μάλιστα απειλές ότι δε θα τον άφηναν να σπουδάσει λόγω των αριστερών του καταβολών.

Στην ίδια ηλικία, έπειτα από παρότρυνση του Γρηγόρη Μπιθικώτση, τον οποίο γνώρισε σε μία συγκέντρωση της εταιρίας του θείου του, στην οποία τραγούδησε, επισκέφτηκε την «Κολούμπια». Εκεί ο Τάκης Λαμπρόπουλος του γνώρισε τον Γιώργο Ζαμπέτα, δίπλα στον οποίο θα δουλέψει στα «Ξημερώματα». Τον Ζαμπέτα τον μνημονεύει ως μεγάλο του δάσκαλο και δεύτερο πατέρα. Όπως έχει δηλώσει, «ο Ζαμπέτας είναι ο μόνος άνθρωπος στο τραγούδι ο οποίος με βοήθησε χωρίς να περιμένει κάτι. Με όλους τους υπόλοιπους συνεργάτες μου κάτι πήρα και κάτι έδωσα».

Το 1966 ο Μητροπάνος συναντάται, τυχαία, για πρώτη φόρα με τον Μίκη Θεοδωράκη και ερμηνεύει, στη θέση άλλου καλλιτέχνη που τότε ασθενούσε, μέρη από τη «Ρωμιοσύνη» και το «Άξιον Εστί» σε μια σειρά συναυλιών στην Ελλάδα και την Κύπρο.

Το 1967, ο Μητροπάνος ηχογραφεί τον πρώτο του 45άρη δίσκο, με το τραγούδι «Θεσσαλονίκη». Είχε προηγηθεί η ηχογράφηση του τραγουδιού «Χαμένη Πασχαλιά», το οποίο όμως λογοκρίθηκε από τη Χούντα και δεν κυκλοφόρησε ποτέ. Σημαντική ήταν η συνεργασία του με τη δισκογραφική εταιρεία ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ, με την οποία έκανε μια δεύτερη μεγάλη καριέρα.

Οι συναυλίες αυτές ηχογραφούνται ζωντανά και κυκλοφορούν σε διπλό CD δύο μήνες αργότερα. Ακολουθούν «Ο Δρόμος για τα Κύθηρα» του Γιώργου Κατσαρού και «Τα συναξάρια» του Γιώργου Χατζηνάσιου, έργα υψηλής ποιότητας αλλά και μεγάλης απήχησης στην ελληνική κοινωνία.