Σαλίνα Γαβαλά: Ο από μηχανής θεός είμαστε τελικά μόνο εμείς οι ίδιοι

Η Σαλίνα Γαβαλά γεννήθηκε στο Λονδίνο, μεγάλωσε στην Κύπρο και ζει κι εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Υποκριτική με υποτροφία του ΘΟΚ στο ΚΘΒΕ, και Υποκριτική για τον Κινηματογράφο στο NYFA του Λος Άντζελες. Επίσης, σπούδασε Χορό (Κλασικό Μπαλέτο) και Πιάνο.

Συμμετείχε σε θεατρικές παραστάσεις και musical, και σε τηλεοπτικές σειρές. Επίσης, έχει διδάξει Θέατρο στην Κύπρο. Το 2016 ήταν η coach στην ομάδα του Γιώργου Θεοφάνους στο Χ-FACTOR και κέρδισαν την πρώτη θέση.

Σε έναν άνδρα θαυμάζει την αφοσίωση και απεχθάνεται το ψέμα και την προδοσία. Όσο για παιδιά και οικογένεια λέει πως η ζωή έχει γίνει τόσο δύσκολη που θα δίσταζε να φέρει ένα παιδί σ’ αυτό τον κόσμο. Θα προτιμούσε να υιοθετήσει.

Σαλίνα μέσα στις τόσες σπουδές σας έχετε ζήσει και για ένα χρόνο στο Λος Άντζελες, όπου διδαχθήκατε Yποκριτική για Kινηματογράφο. Γιατί δεν προσπαθήσατε εκεί;

«Δοκίμασα ως ηθοποιός! Το Λος Άντζελες το αγάπησα και θα μπορούσα να ζήσω για πάντα. Έπρεπε όμως να αφήσω πολλά πίσω μου, και δεν το αποφάσισα! Κάποτε, το μετανιώνω, αλλά τελικά αυτό που μετράει είναι το ταξίδι και όχι ο προορισμός».

Η Mουσική πώς προέκυψε;

«Ήταν πάντα στη ζωή μου. Ως ηθοποιός δούλεψα σε μιούζικαλ, και τώρα ως τραγουδίστρια δημιουργώ δικές μου μουσικοθεατρικές παραστάσεις, όπως το “Όνειρα γλυκά”. Χαίρομαι, επίσης, να συμμετέχω σε μουσικοθεατρικές υπερπαραγωγές, όπως την “Όμορφη Πόλη” του Γιώργου Βάλαρη, στο ΜΜΑ, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, και στο Ηρώδειο».

Όταν μετακομίσατε στην Ελλάδα, από την Κύπρο όπου ζούσατε με τη μητέρα σας, σας συμπαραστάθηκαν καλλιτέχνες εδώ;

«Τα πράγματα μου ήρθαν σχετικά ομαλά, αφού πρώτα μετακόμισα στη Θεσσαλονίκη, που ήταν μία πόλη ευκολότερη από την Αθήνα και σπούδασα στο Κρατικό Θέατρο. Όσον αφορά τις συνεργασίες μου, με βοήθησαν περισσότερο στο να εξελιχθώ και να ανακαλύψω τις δυνάμεις μου. Έτσι κι αλλιώς, από μηχανής θεός είμαστε, τελικά, μόνο εμείς οι ίδιοι».

Η γνώμη σας για το συγκλονιστικό σκάνδαλο που ξέσπασε στον καλλιτεχνικό κόσμο;

«Δεν εκπλήσσομαι, γιατί κυκλοφορούσαν οι φήμες, παρόλα αυτά, συγκλονίστηκα, και αναφέρομαι φυσικά στους βιασμούς και τις κακοποιήσεις ανηλίκων, που αποκαλύφθηκαν. Όσο για τη λεκτική βία, είναι κάτι που λίγο-πολύ έχει βιώσει ο καθένας μας, σε όποιο περιβάλλον και αν κινείται επαγγελματικά. Όπου υπάρχει εξουσία, υπάρχει συχνά και η κατάχρησή της. Όμως, αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στους βιασμούς ανηλίκων! Έχω σοκαριστεί εδώ και χρόνια με αντίστοιχα σκάνδαλα στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας και κυρίως που δεν τιμωρήθηκε κανείς. Εύχομαι να αλλάξει το σύστημα και να τοποθετούνται αξιοκρατικά σε σημαντικές θέσεις Άνθρωποι με όλη τη σημασία της λέξης, με σεβασμό και ήθος. Ειδικά στο χώρο του Θεάτρου, για να είμαστε ηθοποιοί οφείλουμε να ποιούμε ήθος».

Εσείς, ως ανερχόμενη και όμορφη καλλιτέχνις, αντιμετωπίσατε κάποιου είδους παρενόχληση και πώς αντιδράσατε;

«Έχω περάσει από το χώρο του Θεάτρου, αφού ξεκίνησα ως ηθοποιός. Έχω αντιμετωπίσει πολλά, κάποια λιγότερο σοβαρά και κάποια περισσότερο. Βγήκα όμως αλώβητη, ίσως γιατί ήμουν αρκετά δυνατή. Κάποια πράγματα σε ακροάσεις και πρόβες, σίγουρα με έχουν ενοχλήσει, κάποια με έχουν προσβάλει. Ίσως όλα μαζί να συντέλεσαν στην απόφασή μου να βρω καταφύγιο στη Μουσική. Συνήθιζα, μάλιστα, να λέω πως στη Μουσική είναι πιο καθαρά τα πράγματα, ή τουλάχιστον έτσι τα βίωσα εγώ. Η μόνη ιστορία που σκέφτομαι ακόμα και θυμώνω ήταν η παρενόχληση από έναν γνωστό Κύπριο συνθέτη όταν ήμουν 15. Υπήρξε, όμως, δικαίωση, αφού χρόνια μετά, καταδικάστηκε για κάτι αντίστοιχο που έκανε σε κάποια άλλα κορίτσια»…

Οι στίχοι σας, υπέροχοι! Οφείλεται στο ότι είστε και συγγραφέας;

«Ευχαριστώ, αν και είναι πολύ μεγάλος τίτλος αυτός του συγγραφέα. Έχω γράψει ένα θεατρικό που έχει παιχτεί, δύο που περιμένουν να “ανοίξουν οι δρόμοι κι οι ζωές”, και έχω εκδώσει την ποιητική συλλογή “Hδονές – οδύνες”. Μου αρέσει να παίζω με τις λέξεις, να εξερευνώ τα όριά τους! Να βρίσκω κρυμμένα νοήματα . Και αυτό κάνω και στους στίχους μου».

Εμπνέεστε από προσωπικές εμπειρίες για τους στίχους;

«Αρκετές φορές. Άλλες, όπως στο πρόσφατο τραγούδι μου “Μάγισσες”, ήταν σαν να υπήρχαν οι λέξεις όταν το έγραφα, και απλά μου δείχνανε το δρόμο για να ειπωθεί η ιστορία! Ενώ κάποιες φορές οι λέξεις με παιδεύουν, σ’ αυτό ο στίχος βγήκε μαγικά»…

Για τις αποφάσεις που παίρνετε στη ζωή σας ευθύνεται και η απουσία –μαζί με τη συμπεριφορά– του πατέρα σας;

«Αυτό θέλει κάποια sessions ψυχανάλυσης ακόμα. Για κάποιες αποφάσεις θα έλεγα ότι σίγουρα ευθύνεται. Για όλες; Ω! Θεέ μου, ελπίζω πως όχι».

Έχετε χαρακτηρίσει την παράσταση «Όνειρα γλυκά» που γράψατε σαν παράσταση αυτοβελτίωσης και… οδηγό αισιοδοξίας σας, και τη θυμάστε κάθε φορά που νιώθετε ότι χάνετε τον εαυτό σας και τη δύναμή σας.

«Στην παράσταση η ηρωίδα συνομιλούσε, με κείμενα και γνωστά τραγούδια, με τον φανταστικό μελλοντικό εαυτό της, που τη βοηθούσε να δει τα πράγματα πιο θετικά, να συμφιλιωθεί με τα λάθη της, να βρει την ευτυχία στις απλές στιγμές και να αγαπήσει τον εαυτό της. Ήταν η πιο σημαντική άσκηση αυτοβελτίωσης που έχω κάνει. Ένα ταξίδι αυτογνωσίας, από το οποίο έβγαινα δυνατή, σοφότερη και πιο αισιόδοξη».

Τώρα με την πανδημία, που τα πάντα έχουν ακινητοποιηθεί;

«Θυμάμαι που άκουγα μικρότερη για τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ότι θα ήταν οικονομικός, και για την επισιτιστική κρίση, που θα ήταν η επόμενη κρίση. Σκέφτομαι την “αλληγορία του σπηλαίου του Πλάτωνα”» και νιώθω ότι παρόλο που όλα έχουν ειπωθεί , είμαστε “Τυφλοί τα τ’ ώτα τον τε νουν τα τ’ όμματα”».

Για τη συνέχεια, βιβλίο ή τραγούδι;

«Ένας μονόλογος διανθισμένος με τραγούδια, μία φωνή και ένα πιάνο»!

Από την έντυπη έκδοση της «Βραδυνής της Κυριακής»