Ερντογάν: Το εθνικό όραμα του «σουλτάνου»

Την ατζέντα του κινήματος «Millî Görüş» («Εθνικό Όραμα»), που στοχεύει στην επαναφορά του τουρκικού κράτους στα προ του 1923 επίπεδα, υιοθετεί, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν.

Αυτό είναι, σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της «Βραδυνής της Κυριακής», το συμπέρασμα ξένων διπλωματών τόσο στην Αθήνα όσο και στην Άγκυρα, οι οποίοι φέρονται να έχουν αποστείλει αναφορές στις κυβερνήσεις τους, όπου αναλύουν την κατάσταση που διαμορφώθηκε στην Τουρκία μετά τις κινήσεις του Ερντογάν στο θέμα της Λιβύης, στο Αιγαίο, και, εσχάτως, με την αμφισβήτηση της Συνθήκης του Μοντρέ, με τα απόνερά της, τη δίωξη των ναυάρχων που αμφισβήτησαν την ορθότητα της επιλογής του.

Το Millî Görüş (κάτι ανάλογο με τη δική μας Μεγάλη Ιδέα) το εμπνεύστηκε ο ισλαμιστής και εθνικιστής πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας Νετζμεντίν Ερμπακάν (πολιτικός μέντορας του Ερντογάν που ανατράπηκε με το αναίμακτο πραξικοπημα του στρατού το 1997), το 1969, και αποτελεί πυξίδα των υποστηρικτών του.

Υπό αυτό το πρίσμα, πλέον, εξετάζονται όλες οι κινήσεις του Τούρκου προέδρου. Σύμφωνα με πηγή της «Βραδυνής της Κυριακής», ο στόχος δεν είναι μόνο οι μεταρρυθμίσεις και παρεμβάσεις σε θρησκευτικά θέματα που ικανοποιούν τους ισλαμιστές, όπως η μετατροπή της Αγίας Σοφίας και άλλων εμβληματικών ναών σε τζαμιά, αλλά και η αποτίναξη του κεμαλισμού, με την ταυτόχρονη ανάκτηση της «ανεξαρτησίας».

Η επανάκτηση της πλήρους κυριαρχίας των Στενών και της ναυσιπλοΐας σε αυτά, είναι ένας διακηρυγμένος από παλιά στόχος, για όσους θυμούνται. Και η κατασκευή του καναλιού που θα συνδέει Εύξεινο Πόντο και Μαρμαρά, εξυπηρετεί αυτό ακριβώς το όραμα.

Η τελευταία παρέμβαση αναφορικά με την κατάργηση της Συνθήκης του Μοντρέ κινείται ακριβώς σε αυτές τις ράγες, αφού οι υποστηρικτές του κινήματος θεωρούν ότι ο Κεμάλ Ατατούρκ ήταν ενδοτικός υπογράφοντας συνθήκες που περιόριζαν την ισχύ της Τουρκίας. Βασικός στόχος, επίσης, είναι η αλλαγή του Συντάγματος με την κατάργηση των πρώτων τεσσάρων ιδρυτικών άρθρων της κοσμικής Δημοκρατίας.

Προς τούτο, ο Ερντογάν έχει αποδυθεί σε ένα σκληρό γεωπολιτικό πόκερ, στο οποίο η Ελλάδα είναι απλώς μία παράμετρος. Βασική μεν, αφού το Αιγαίο είναι μείζον στόχος για την Τουρκία, αλλά που δεν επηρεάζει δραματικά το «παιχνίδι» στην περιοχή.

Και το παιχνίδι έχει ως παίκτες τη Ρωσία, τις ΗΠΑ, την Ε.Ε., την Αγγλία, τη Γερμανία και τη Γαλλία, καθώς και τις χώρες του Μαγκρέμπ και της Μέσης Ανατολής.

Η Τουρκία σήμερα, επηρεάζει τις εξελίξεις σε έναν ευρύτατο χώρο, από τη Βόρειο Αφρική μέχρι την Κασπία, και ο Ταγίπ Ερντογάν είναι ένας πολύ σημαντικός παίκτης στο γεωπολιτικό σκάκι. Με μία πρώτη ματιά δείχνει να κινείται μεταξύ αντιφάσεων, που όμως αποτελούν τον πυρήνα της πολιτικής του.

Η στάση του στο θέμα της Ουκρανίας τον έφερε απέναντι από τη Ρωσία, με την οποία, όμως, έχει κοινά συμφέροντα σε άλλα ζητήματα, όπως αυτό των εξοπλισμών και του Αζερμπαϊτζάν, ενώ με τις ΗΠΑ είναι δύσκολες οι σχέσεις, αλλά ο εξοπλισμός των Ουκρανών μέσω Τουρκίας δεν έγινε μόνο με τουρκικά όπλα. Η Τουρκία «έκανε εξυπηρέτηση στη νέα διοίκηση Μπάιντεν», είπε στη «Βραδυνή της Κυριακής» πηγή του ΝΑΤΟ.

Από την έντυπη έκδοση της «Βραδυνής της Κυριακής»