H «φούσκα» Τσίπρα με τις πατέντες των εμβολίων

Στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης οδηγεί το θέμα της αντιμετώπισης της πανδημίας ο Αλέξης Τσίπρας.

Σε μια προσπάθεια, ασφαλώς θεμιτή μέχρι ενός ορίου, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης προσπαθεί να αποκομίσει οφέλη, θέλοντας να ξορκίσει τις κακές δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν επιχειρεί να παρουσιάσει τον κ. Τσίπρα ως πρόσωπο που λαμβάνει πρωτοβουλίες που υιοθετούν διεθνείς οργανισμοί και ότι είναι συνομιλητής θεσμικών παραγόντων.

Πρόσφατο παράδειγμα η υπόθεση με τις πατέντες των εμβολίων και η παρέμβαση επ αυτού του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Αρχικά η Κουμουνδούρου παρουσίασε ένα γενικόλογο ψήφισμά του Συμβουλίου, το οποίο τάχθηκε υπέρ μιας διακήρυξης του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών ότι «ένα εμβόλιο για τον Covid-19 πρέπει να είναι παγκόσμιο δημόσιο αγαθό», ως αποδοχή της πρότασης Τσίπρα για τις πατέντες.

Στη συνέχεια ισχυρίστηκε ότι μία τηλεφωνική επικοινωνία που είχε ο κ. Τσίπρας με τον Γενικό Διευθυντή του ΠΟΥ, ο οποίος εξέφρασε -την αυτονόητη- άποψη ότι η υγεία είναι «δημόσιο αγαθό» ως μία ακόμη αποδοχή της πρότασης Τσίπρα.

Την πρόταση αγοράς πατεντών από την Ευρωπαϊκή Ένωση την είχε κάνει πρώτος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μαζί με τον Ηλία Μόσιαλο, πριν από δέκα μήνες, πριν παραχθούν εμβόλια, δηλαδή στην κατάλληλη συγκυρία. Τώρα η συζήτηση έχει πάει αλλού. Έχει ξεκινήσει η παραγωγή και το ζητούμενο είναι να εγκριθούν τα υποψήφια εμβόλια και να τηρηθούν τα χρονοδιαγράμματα παραδόσεων.

Η αλήθεια είναι ότι η μαζική παραγωγή στην Ελλάδα των εμβολίων νέων τεχνολογιών (mRNA, cDNA/vector), όπως ζητάει ο κ. Τσίπρας, δεν θα μπορούσε να γίνει στο άμεσο μέλλον. Απαιτεί πολύ υψηλού επιπέδου τεχνογνωσία και υλικοτεχνική υποδομή, όπως και δυσεύρετες στην παρούσα φάση πρώτες ύλες. Η Ελλάδα δεν έχει εργοστάσιο ειδικά διαμορφωμένο για την παραγωγή εμβολίων και ακόμα κι αν διέθετε η διαδικασία είναι χρονοβόρα.

Όπως δήλωσε στις 25 Ιανουαρίου ο πρόεδρος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας, απαντώντας σε ερωτήσεις της Διαρκούς Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής, ακόμα και υπό τις βέλτιστες συνθήκες θα χρειαζόταν τουλάχιστον 12 με 18 μήνες ώστε οι ελληνικές επιχειρήσεις να αρχίσουν την παραγωγή και την αποστολή εμβολίων.

Πέραν των τεχνικών δυσκολιών, αυτός ο χρονικός ορίζοντας υπερβαίνει κατά πολύ τα χρονοδιαγράμματα για παραδόσεις εμβολίων τους επόμενους μήνες. Συνεπώς, το ερώτημα είναι εάν η πρόταση Τσίπρα έχει κάποια ουσία αυτή τη στιγμή ή γίνεται καθαρά για επικοινωνιακούς λόγους.