Ο Χρήστος Ζαμπούνης γράφει στο vradini.gr για την υποτίμηση της…υπερεκτίμησης

Η δήλωσις του Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν πέρασε απαρατήρητος, διότι έγινε σε νεκρό χρόνο, δηλαδή στις 10 Σεπτεμβρίου του τρέχοντος έτους. Είπε επί λέξει ο Τούρκος πρόεδρος απευθυνόμενος στον Αλχάζ Αλίγιεφ, πρόεδρο του Αζερμπαϊτζάν: «Ένα έθνος, δύο κράτη».

Από την πλευρά του, ο νεώτερος Αλίγιεφ –κυβερνούν με τον πατέρα του την χώρα από το 1993– ευχαρίστησε για την υποστήριξή του τον «αδελφό» Τούρκο ομόλογό του.

Το καλό με την Τουρκία είναι ότι πάντοτε ανακοινώνει τις προθέσεις της, όντας ξεκάθαρη στο τι θέλει και στο τι ζητά. Το κακό με τον διεθνή παράγοντα είναι ότι όσον αφορά τον ηγέτη της δεν λαμβάνει υπ’ όψιν της την περίφημη φράση του Ρούζβελτ: «Ποτέ μην υποτιμάς κάποιον που υπερεκτιμά τον εαυτό του».

Ο πόλεμος που μαίνεται εδώ και ολίγες ημέρες στο Ναγκόρνο Καραμπάχ –ή αρμενιστί Αρτσάχ-, μία περιοχή του Νοτίου Καυκάσου, η οποία κατοικείται κυρίως από Αρμενίους και ανεξαρτητοποιήθη το 1994, είχε προαναγγελθεί από το «Ένα έθνος, δύο κράτη», προ καιρού. Το αστείο είναι ότι η Τουρκία κατεδίκασε την παράνομη εισβολή και κατοχή εδάφους του Αζερμπαϊτζάν από το Ναγκόρνο Καραμπάχ, ενώ 20 χρόνια νωρίτερα, είχε πράξει ακριβώς το ίδιο στην Κύπρο…