ΣΥΡΙΖΑ: Φοβούνται διαρροή ψηφοφόρων προς τον Παπανδρέου, ελπίζουν σε συνεργασία
Μετά την απόσυρση της Φώφης Γεννηματά, η υποψηφιότητα του Γιώργου Παπανδρέου τάραξε τα νερά έτι περαιτέρω
Αλυσιδωτές αντιδράσεις σε όλους τους πολιτικούς χώρους προκαλούν οι ραγδαίες εξελίξεις στο Κίνημα Αλλαγής, καθώς οι συσχετισμοί αλλάζουν συνεχώς και τα κόμματα επιχειρούν να εκτιμήσουν τα νέα δεδομένα. Η κούρσα διαδοχής στο ΚΙΝ.ΑΛ., από μία εσωκομματική διαδικασία ήσσονος ενδιαφέροντος έχει πάρει, πλέον, διαστάσεις που ξεφεύγουν από τα όρια του κόμματος, και μοιάζει να αποτελεί ρυθμιστή εξελίξεων σε όλο το πολιτικό σκηνικό.
Μετά την απόσυρση της Φώφης Γεννηματά, η υποψηφιότητα του Γιώργου Παπανδρέου τάραξε τα νερά έτι περαιτέρω, με τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει κάθε λόγο να ανησυχεί αφενός για διαρροές ψηφοφόρων προς το Κίνημα Αλλαγής – εφόσον ο πρώην πρωθυπουργός καταφέρει να κερδίσει την εκλογική μάχη– αλλά και να ελπίζει, ταυτόχρονα, σε μία συμβατή με τις θέσεις του προοδευτική διακυβέρνηση.
«Κλειδί» αποτελεί η αντιδεξιά στάση του Γιώργου Παπανδρέου, που καθιστά τη συγκυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ περισσότερο εφικτή εν όψει μίας εκλογικής αναμέτρησης με απλή αναλογική.
Ο κυριότερος «πονοκέφαλος» της Κουμουνδούρου είναι μία επικράτηση του Γιώργου Παπανδρέου σε ενωτικό κλίμα, που θα μεταφραστεί σε προσκλητήριο προς όσους απομακρύνθηκαν από τον κύριο εκφραστή της Κεντροαριστεράς, το ΠΑΣΟΚ, κάτι μπορεί να σημάνει φυγόκεντρες τάσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ, με αποτέλεσμα το κόμμα να αποδυναμωθεί μπροστά στον στόχο «άλωσης» και ενσωμάτωσης όλων των προοδευτικών στοιχείων.
Αν και κανείς δεν είναι σε θέση να προεξοφλήσει το αποτέλεσμα της εκλογικής αναμέτρησης στο Κίνημα Αλλαγής, υπάρχει η παραδοχή πως ο Γιώργος Παπανδρέου εξακολουθεί να είναι μετρήσιμο πολιτικό μέγεθος. Για τον ΣΥΡΙΖΑ η εσωκομματική διαδικασία είναι υπόθεση τριών προσώπων, καθώς «βλέπουν» αναμέτρηση μεταξύ του Γιώργου Παπανδρέου, του Ανδρέα Λοβέρδου και του Νίκου Ανδρουλάκη.
Το διαφορετικό πολιτικό στίγμα του Ανδρέα Λοβέρδου και μία πιθανή εκλογή του στην ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής καθιστά τα πράγματα πιο ξεκάθαρα ως προς το ιδεολογικό πρόσημο, αφαιρεί όμως –στις παρούσες συνθήκες– σχεδόν κάθε πιθανότητα για μετεκλογική συνεργασία.
