Αλέκα Ζωγράφου: «Η τύχη είναι τυχερή και η επιτυχία ποτέ τυχαία»

Αλέκα, δημοσιογράφος σε έντυπα, τηλεόραση, ραδιόφωνο, αλλά και επιτυχημένη συγγραφέας. Ας ξεκινήσουμε με το τελευταίο σας βιβλίο «Για δυο σμαράγδια». Πείτε μας τι πραγματεύεται και γιατί επιλέξατε να διαδραματίζεται στη γενέτειρά σας, τον Ορχομενό;

«Οι αναγνώστες θα έχουν την ευκαιρία να ταξιδέψουν και να γνωρίσουν τον τόπο μου, τον Ορχομενό… Τρεις γυναίκες με τις επιλογές τους καταφέρνουν να διαμορφώσουν την ιστορία που θα έλεγα ότι μοιάζει με τα φύλλα της τράπουλας. Εκείνες επιλέγουν ποιο θα αφήσουν και ποιο θα κρατήσουν. Η Σμαράγδα είναι εκείνη, όμως, που θα κληθεί να ενώσει τις ιστορίες και στο τέλος να αποφασίσει… Όσον αφορά τον Ορχομενό, είναι γιατί ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας βασίζεται σε αληθινά γεγονότα που συνέβησαν εκεί».

Πόσο δύσκολες είναι οι ιστορίες που βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα; Θέλει και έρευνα…

«Η δυσκολία έχει να κάνει με τον συγγραφέα. Αναμετριέται με την αλήθεια και εκείνος αποφασίζει πόση “αντέχει” να αποτυπώσει στο χαρτί. Η έρευνα είναι ένα κομμάτι αναπόσπαστο από τη συγγραφή. Πόσο, μάλιστα, όταν υπάρχουν αναφορές σε ιστορικά γεγονότα της πόλης και της χώρας μας».

Όταν αρχίζετε να γράφετε, έχετε ολοκληρωμένη την υπόθεση και το τέλος της, ή καθ’ οδόν την διαφοροποιείτε;

«Αχ! Νομίζω ότι είμαι παράδειγμα προς αποφυγή! Γράφω χωρίς να έχω στο μυαλό μου το τέλος, δεν είμαι επιμελής, δεν έχω σχεδιάγραμμα και δεν κρατώ σημειώσεις. Το μόνο, όμως, που χρειάζομαι από την αρχή, είναι αυτό που οι περισσότεροι αναζητούν στο τέλος, τον τίτλο».

Μπορεί ένα βιβλίο να αποτύχει λόγω τίτλου;

«Αν και τον αναζητώ από την αρχή, με παιδεύει πολύ! Πιστεύω ότι ο τίτλος είναι η βιτρίνα. Όσο πιο ελκυστικός, τόσο καλύτερο το αποτέλεσμα, αλλά να συνάδει και με το περιεχόμενο».

Από τους πιο επιτυχημένους βρίσκω το «Άνεργη με Louis Vuitton». Τον βρήκατε γρήγορα;

«Δεν με κούρασε καθόλου. Τα είχε όλα! Οξύμωρος, με χιούμορ τόσο όσο, και πολύ ιδιαίτερος, ώστε να “βάλει σε πειρασμό” τους αναγνώστες να το διαβάσουν. Πιστέψτε με ότι κέρδισε το στοίχημα της επιτυχίας».

Τυχαίνει να… πεταχτείτε μέσα στη νύχτα γιατί σκεφτήκατε κάτι καινούργιο;

«Ναι, πολλές φορές. Η ιστορία που δουλεύω κάθε φορά, με κρατάει δέσμιά της, με αποτέλεσμα να είναι η τελευταία μου σκέψη το βράδυ. Και το πρωί το μόνο που με αγχώνει, είναι αυτό το “κάτι” που σκέφτηκα, να το θυμάμαι».

«Πάρα πολλοί γράφουν και είναι απορίας άξιο. Τώρα, αν τα βιβλία είναι όλα ενδιαφέροντα, πιθανώς ναι, μπορεί και όχι. Αλλά, δεν είναι κακό να έχουμε πολλούς συγγραφείς, κακό είναι να μην έχουμε πολλούς αναγνώστες».