Άννα Τσεκούρα στη «ΒτΚ»: «Χωρίς τον έρωτα είμαι στρατιώτης στο χάος του πολέμου»

Κυρία Τσεκούρα, θα έλεγα, αν μου επιτρέπετε, πως είστε λογοτέχνις του… πάθους. Όχι μόνον κάνετε τον αναγνώστη κοινωνό του συγκλονιστικού, γλαφυρού και άκρως παραστατικού λόγου σας, αλλά μεταδίδετε και όλτο πάθος με τον τρόπο που… κεντάτε στο χαρτί. Πώς συμβαίνει αυτό το… μαγικό;

«Ευχαριστώ θερμά για τα λόγια σας. Με τιμά η εκτίμησή σας για τη γραφή μου. Ζω από πάθος. Για μένα τίποτε δεν μπορεί να συμβεί αν δεν το νιώθω να με κατακλύζει και να με κυριεύει. Στη ζωή μου μιλώ όπως γράφω. Γράφω όπως ζω. Σιχαίνομαι οτιδήποτε επιτηδευμένο. Αγαπώ τις λέξεις που αποδίδουν την αλήθεια των στιγμών, από την ψυχή μου. Έτσι, μπαίνουν στο χαρτί μου αβίαστα».

Ποιήματα όλα γύρω από τον έρωτα, από σχέσεις δυνατές, κάποτε απελπισμένες. Παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή ο έρωτας, και εξακολουθεί να υπάρχει στις μέρες μας; Τι σημαίνει για εσάς;

«Όσο υπάρχει ζωή, θα υπάρχει και έρωτας, που είναι αρχέγονο ένστικτο. Είναι η εξουσία των πάντων, και είναι πραγματικά δύσκολο να μιλήσεις για κάτι τόσο κυρίαρχο και αυταρχικό όπως ο Έρωτας. Προσωπικά, δίχως αυτόν είμαι απλά στρατιώτης στο χάος του πολέμου. Διεκπεραιώνω. Επιβιώνω».

Ρώμη, Ρότερνταμ, Άμστερνταμ, Βουδαπέστη, Λιουμπλιάνα, Βαρσοβία, Μπριζ, σημειώνετε κάτω από ορισμένα ποιήματά σας. Βρεθήκατε εκεί και εμπνευσθήκατε ή ζήσατε κάτι έντονο;

«Είναι κείμενα που τα εμπνεύστηκα κατά τη διάρκεια των ταξιδιών μου. Ζω έντονα κάθε στιγμή. Είμαι δραματική σε όλα. Ό,τι ζω, είναι βιωμένο έντονα».

Περισσότερη έμπνευση έχετε όταν είστε χαρούμενη ή λυπημένη;

«Δεν μπορώ να γράψω όταν είμαι ευτυχισμένη. Γράφω τεχνικά. Δίχως ψυχή. Αδιάφορα. Είμαι φρικτή στη γραφή όταν είμαι ευτυχισμένη».

Πώς ξεκινήσατε να γράφετε; Είναι θεραπευτική η γραφή;

«Γράφω γιατί δεν μπορώ να μην γράψω, αλλά ναι, είναι θεραπευτική. Ξόρκισα Δαίμονες και Αβύσσους με το γράψιμο. Δε με νίκησαν η θλίψη, το σκοτάδι και η μοναξιά».

Υπάρχουν και προσωπικά ή φίλων σας, βιώματα στα μυθιστορήματα και τα ποιήματά σας;

«Πάντα υπάρχουν αλήθειες μας μέσα στα γραπτά μας. Στα ποιήματα είναι ξεκάθαρο ότι δεν ελέγχω τα απόβλητα της ψυχής. Στην Ποίηση, άλλωστε, είναι ευκολότερο να αφεθείς δραματικά».

Το τέλος έτυχε να το αλλάξετε σε κάποιο βιβλίο κατά τη διάρκεια, ή το γνωρίζετε από την αρχή;

«Τίτλος και τέλος είναι τα μόνα που γνωρίζω εξ αρχής».

Μιλήστε μας για το «Σύλλογο Γυναικών Σπετσών», όπου είστε και πρόεδρος. Ποιο το έργο του από το 1996 που ζείτε εκεί μόνιμα;

«Ο Σύλλογος Γυναικών Σπετσών ιδρύθηκε το 1982, με πρωταρχικό σκοπό να κοινωνικοποιήσει τη γυναίκα. Δημιούργησε βεστιάριο παραδοσιακής ενδυμασίας, που, έως σήμερα, διαφυλάττει και συντηρεί. Ανέκαθεν λειτουργούσε με σκοπό την προσφορά στο συνάνθρωπο, και είναι ένας από τους πιο ενεργούς συλλόγους γυναικών στην Ελλάδα, γνωστός και στο εξωτερικό για την κοινωνική προσφορά, την ευρεία πολιτιστική του δραστηριοποίηση και το τεράστιο φιλανθρωπικό του έργο».

Η ζωή στο νησί πώς είναι; Είστε και ζωγράφος, ασχολείστε και με αυτό;

«Έχω αφοσιωθεί στη συγγραφή. Βρίσκομαι όμως κοντά στη Ζωγραφική με τα βιβλία μου, αφού συνεργάζομαι με ζωγράφους υποτιτλίζοντας έργα από το 2012, όταν και ξεκίνησε εκτός Ελλάδος αυτό. Τα τελευταία χρόνια έγινε και στην Ελλάδα, με τη νεαρή ταλαντούχα και διεθνώς αναγνωρισμένη Σπετσιώτισσα ζωγράφο Εύα Μπρατοπούλου, η οποία με εμπιστεύθηκε ώστε να υπογράψω τα έργα στον ιστότοπό της, και πρόσφατα συμμετείχα σε μία Έκθεση ζωγραφικής της με κείμενα από τα βιβλία μου σε κάθε έργο της. Το νησί το λατρεύω από τα 12 χρόνια μου, και είναι ένας Έρωτας που δεν τον έχει νικήσει κανείς! Είμαι χειμερινή κολυμβήτρια και ξέρω να περνάω υπέροχα, χειμώνα – καλοκαίρι».

Και η… Άννα τι εκτιμά, τι απεχθάνεται, τι φοβάται;

«Εκτιμώ όσους έχουν λόγο, μπέσα, ανοικτή καρδιά και μυαλό, σέβονται όσα έχουν ζήσει και δεν τα ευτελίζουν. Απεχθάνομαι πρωτόκολλα, στερεότυπα, Δήθεν για τον καθωσπρεπισμό του τίποτα, και επαρμένους. Φοβάμαι το Θεό επειδή δεν γνωρίζω τα σχέδιά του, φοβάμαι την κακεντρέχεια και το φθόνο. Δεν ζηλεύω τίποτε, ούτε με την καλή ούτε με την κακή έννοια. Έχω συμφιλιωθεί με τις αδυναμίες μου».

Έχετε κάποιο μότο για να ξεπερνάτε τις δυσκολίες;

«Όλη μου τη ζωή βάζω στόχους. Μπροστά στην απογοήτευση, την αποτυχία, την αδικία, δεν έχω κάτσει ποτέ να κλάψω πάνω από 48 ώρες. Κουβαλώ τον πόνο μου βαθιά, αλλά το τρίτο 24ωρο έχω σηκώσει τα μανίκια και έχω ξεκινήσει για την κατάκτηση ενός νέου στόχου. Μότο; Η Λέξη “Παραιτούμαι” δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό μου».

Καινούργιο βιβλίο ή ποιητική συλλογή, να περιμένουμε;

«Την έβδομη ποιητική συλλογή, “Κίρκη”», δίγλωσση, στα ελληνικά & αγγλικά, γιατί έχει ζητηθεί επιμόνως, με το νέο χρόνο και μέσα στο Νοέμβριο, και το πρώτο βιβλίο του νέου μυθιστορήματός μου (ερωτικό θρίλερ μυστηρίου, Τριλογία), με τίτλο “Άγρια θάλασσα”».

«Φοβάμαι το Θεό επειδή δεν γνωρίζω τα σχέδιά του, απεχθάνομαι την κακεντρέχεια και το φθόνο. Δεν ζηλεύω τίποτε, ούτε με την καλή ούτε με την κακή έννοια. Έχω συμφιλιωθεί με τις αδυναμίες μου».

Η Άννα Τσεκούρα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και έχει πτυχία Διοίκησης Επιχειρήσεων, Δημοσίων Σχέσεων και Μάρκετινγκ. Έχει ασχοληθεί με παιδιά και εφήβους με μαθησιακές δυσκολίες, και προσφέρει δωρεάν διδακτικές ώρες σε προγράμματα Δεύτερης Ευκαιρίας που δημιούργησε η ίδια για ενήλικους όλων των ηλικιών, στα ελληνικά και αγγλικά. Έχει γράψει άρθρα σε διάφορα έντυπα και ηλεκτρονικά, έχει εκδώσει έξι ποιητικές συλλογές (δύο βραβεία), τέσσερα μυθιστορήματα (δύο βραβεία), έχει επιμεληθεί λευκώματα για λογαριασμό Οργανισμών, έχει δανείσει στίχους της σε πολλές μουσικές παραγωγές, ενώ ετοιμάζονται ποιήματά της από τη διεθνούς φήμης σοπράνο Μαρία Ρουμάνη και τον τενόρο Αλέξανδρο Παλατιανό. Έχει συνεργαστεί με ζωγράφους στο εξωτερικό υποτιτλίζοντας έργα τους, έχει οργανώσει πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις. Είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών.