Από την «Βραδυνή της Κυριακής»:Δημήτρης Κανέλλος «Όσα ονειρευτήκαμε δεν έχουν γεννηθεί..»

Αν και έγινε περισσότερο γνωστός μέσα από το «Rising Star”, ο Δημήτρης Κανέλλος, έχει διαγράψει μια αξιόλογη πορεία πολλών ετών, δίπλα σε μεγάλους ερμηνευτές, όπως η Πόλυ Πάνου, η Ελένη Βιτάλη, ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο Τόλης Βοσκόπουλος, η Γλυκερία με την οποία συνεργάστηκε για πολλά χρόνια. Ο Δημήτρης Κανέλλος έχει επιλέξει το λαϊκό τραγούδι και το υπηρετεί με σεβασμό .

H τρίτη του προσωπική δισκογραφική δουλειά με τίτλο “Όσα ονειρευτήκαμε” κυκλοφορεί από την Minos Emi, & Universal Company και περιέχει συνολικά δέκα τραγούδια , τα πέντε είναι καινούργια. Τα υπόλοιπα πέντε είναι επανεκτελέσεις. Τα : “Σταυρόλεξο”, “Ηπειρώτικο” και “Βοριάς φυσάει τα λόγια μου” σε μουσικές του Μίλτου Πασχαλίδη και τα : “Όσο κρατάει ένας καφές” και “Μια παλιά φωτογραφία” σε μουσικές του Θάνου Μικρούτσικου. Κυκλοφορεί ψηφιακά σε όλες τις πλατφόρμες.

Από μικρός είχατε αγάπη για την μουσική κύριε Κανέλλο;

«Από μικρός είχα το μικρόβιο , μιας και η καλλίφωνη μητέρα μου τραγουδούσε κάνοντας τις δουλειές του σπιτιού . Στα 11 μου άρχισα μαθήματα στο μπουζούκι και μετά στην κιθάρα. Στα 16 μου άρχισα με την κιθάρα μου να παίζω και να τραγουδάω σε διάφορα μουσικά μεζεδοπωλεία, κι έτσι να βγάζω τα πρώτα μου χρήματα . Στο Εθνικό Ωδείο πήγα στα 17 μου και φοίτησα στην Άννα Διαμαντοπούλου για 7 χρόνια».

-Για ένα παιδί δεν έχει κινδύνους η νύχτα;

«Έχει , αλλά επειδή από μικρή ηλικία είχα δείξει την ανάλογη ωριμότητα, κι επειδή είχα ανάγκη τα χρήματα αναγκάστηκα να δουλέψω. Δε θυμάμαι ακριβώς τα μεροκάματα, αυτό που θυμάμαι είναι πως, ήταν τουλάχιστον δύο φορές πάνω το μεροκάματο της νύχτας, από εκείνο της ημέρας στην οικοδομή που δούλευα.».

– Έχετε τραγουδήσει με μεγάλα ονόματα ποια η συνεργασία που καθόρισε την ανοδική πορεία σας ;

«Σίγουρα η συνεργασία μου με τη Γλυκερία».

-Η συμμετοχή σας στο Rising Star σας βοήθησε;

«Ανέβασε τη περίοδο εκείνη τη δημοτικότητα μου».

-Τα συναισθήματά σας όταν τραγουδάτε;

«Είναι η στιγμή που καταθέτω το μέσα μου χωρίς φιοριτούρες και δεύτερες σκέψεις. Είναι το συναίσθημα μου στη γέννηση του».

-Δύσκολη η δουλειά σας, αφήνει περιθώριο για τα προσωπικά σας;

«Είναι όντως δύσκολη όταν θες να συνδυάσεις και προσωπική ζωή. Από την άλλη, άμα βρεις τον άνθρωπο σου, οφείλεις να θυσιαστείς πολλές φορές για ‘κείνον. Χαλάλι όμως. Όταν αγαπάς τη δουλειά σου, όσο κι αν σε πάει πίσω μια σχέση, θα τον βρεις πάλι το δρόμο σου».

-Τι φοβάται, με τι χαλαρώνει, τι εκτιμά και τι απεχθάνεται ο Δημήτρης;

«Φοβάμαι μη πάθουν κάτι οι άνθρωποι που αγαπώ. Με χαλαρώνει να γυμνάζομαι. Εκτιμώ την αλληλεγγύη στους ανθρώπους κι απεχθάνομαι τον μισανθρωπισμό».

-Υπάρχουν πισώπλατα μαχαιρώματα στο χώρο σας;

«Αυτά, τα ακούω από συναδέλφους, αλλά δε με απασχόλησαν ποτέ. Κοιτάω αποκλειστικά τη δουλειά μου».

-Πείτε μας για το τρίτο σας άλμπουμ «Όσα ονειρευτήκαμε».

“Είναι μια δισκογραφική δουλειά που αποτελείται από δέκα στο σύνολο τραγούδια σε ποίηση Άλκη Αλκαίου εκτός από ένα που στίχους έχει γράψει ο Γρηγόρης Λιάρος (αδερφός του Αλκαίου). Τις μουσικές υπογράφουν ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Μίλτος Πασχαλίδης, ο Θύμιος Παπαδόπουλος και ο Μανόλης Ανδρουλιδάκης. Ο τίτλος του άλμπουμ προέρχεται από το ομώνυμο καινούργιο τραγούδι που είχε γράψει ο Θάνος Μικρούτσικος, «Όσα Ονειρευτήκαμε”».

– Και… πραγματοποιήθηκαν, όσα ονειρευτήκατε; 

“Όσα ονειρευτήκαμε δεν έχουν γεννηθεί…”

–Κύριε  Κανέλλο, πως αντιμετωπίζετε την κατάσταση αυτή που ταλανίζει τον πλανήτη μας;

«Όπως οι περισσότεροι . Κλεισμένος μέσα , προσπαθώ να μην έρχομαι (όσο είναι εφικτό) σε επαφή με τα αγαπημένα μου πρόσωπα, λιγοστές φορές βγαίνω για να ψωνίσω τα απαραίτητα. Προσπαθώ να περνάω το χρόνο μου όσο γίνεται πιο εποικοδομητικά, παίζοντας και ακούγοντας μουσική, διαβάζοντας βιβλία, βλέποντας ταινίες, κάνοντας γυμναστική, επικοινωνώντας μέσω διαδικτύου με αγαπημένα μου πρόσωπα . Ας ελπίσουμε η επιστήμη να κάνει το θαύμα της και να περάσουμε αυτόν τον Γολγοθά, όσο πιο σύντομα γίνεται».

– Τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους συνανθρώπους μας;

-Είναι σημαντικό σ’ αυτή τη πρωτόγνωρη κρίση που καλούμαστε να ξεπεράσουμε ως λαός, εκτός απ’ το να παίρνουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας που έχει ανακοινώσει η επιστημονική ιατρική κοινότητα, είναι εξίσου σημαντικό να παραμείνουμε όσο γίνεται ακμαίοι και ψυχολογικά δυνατοί. Όταν τελειώσει αυτός ο εφιάλτης, αλλά και τώρα, και όπως μπορεί ο καθένας (και το οφείλουμε σε μας, στα παιδιά μας αλλά και στα γερόντια μας) να απαιτήσουμε απ’ τους αρμόδιους ένα καθ’  όλα δωρεάν, ποιοτικό με βάση τις ανάγκες της εποχής μας και πλήρως στελεχωμένο, Δημόσιο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Δε νοείται, ο άνθρωπος να έχει κατακτήσει τόσα πράγματα τεχνολογικά και να μην έχει ένα εξελιγμένο δωρεάν δημόσιο σύστημα υγείας». 

– Πιστεύετε ότι από όλη αυτή τη δοκιμασία θα αναθεωρήσουμε ορισμένα πράγματα;

«Ένα από τα συμπεράσματα που θα μπορούσαμε να βγάλουμε σχετίζεται σε κάποιο βαθμό με το παλιό λαϊκό ρητό, «Όταν καίγεται το σπίτι του διπλανού σου να ξέρεις θα ‘ρθει η στιγμή που θα καεί και το δικό σου». Νομίζω, θα μπορούσε να συμβεί στη δεδομένη στιγμή, όταν η εξάπλωση και η μεταδοτικότητα του ιού είναι τόσο τρομακτικά εύκολη. Αυτό όμως, είναι καλό να μας προβληματίσει και για άλλα εξίσου σοβαρά ζητήματα , όπως η φτώχια, η ανεργία, οι πόλεμοι, η προσφυγιά ή η μετανάστευση και άλλα που δυστυχώς κάποιοι (ευτυχώς λίγοι), νομίζουν πως δε θα τα ζήσουν ποτέ και συμπεριφέρονται σε εκείνους που τα βιώνουν με υποτιμητικό και ρατσιστικό τρόπο. Θέλω να ελπίζω ότι θα δώσουμε παραπάνω προτεραιότητα στον άνθρωπο και τις ανάγκες του».

Από την Έντυπη Έκδοση