Δημήτρης Αριανούτσος στη «ΒτΚ»: Προξενιό με την… Κοντέσα Βαλέραινα

Αναδημοσίευση από τη «Βραδυνή της Κυριακής»

Δημήτρη, μας φέρνετε θαλασσινό αέρα, αφού είστε γέννημα-θρέμμα της όμορφης Πάρου… Πότε και πώς καταλάβατε ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός;

«Για να είμαι ειλικρινής, δεν μπορώ να ξέρω τη στιγμή που το αποφάσισα. Η Υποκριτική είναι μία τέχνη που ανακάλυψα από τα πρώτα μου, κιόλας, χρόνια. Συμμετείχα σε θεατρικές παραστάσεις και στο σχολείο, αλλά και σε εξωσχολικές ομάδες. Το “μικρόβιο” θεωρώ πως υπήρχε πάντα. Στις Πανελλήνιες ήθελα να περάσω Αρχιτεκτονική, αλλά τελικά κατέληξα στη Γραφιστική, και παράλληλα ξεκίνησα μαθήματα Υποκριτικής σε ένα θεατρικό εργαστήρι, όπου και ξεκίνησα να ασχολούμαι πιο σοβαρά».

Όλη σας η οικογένεια ζει στην Πάρο, εσείς πώς αποφασίσατε να φύγετε από το νησί και να ζήσετε στην Αθήνα;

«Αποφάσισα να φύγω όταν πέρασα στη σχολή Γραφιστικής στην Αθήνα. Δεν είναι κάτι που το σκέφτηκα ιδιαίτερα. Ήθελα να φύγω από το νησί και να αλλάξω παραστάσεις».

Μπορέσατε να προσαρμοστείτε εύκολα στη δύσκολη ζωή εδώ;
«Μπορώ να πω πως προσαρμόστηκα πολύ εύκολα. Έκανα φίλους που έχω ακόμα και σήμερα στη ζωή μου, και γενικά μού αρέσει πολύ η ζωή στην Αθήνα. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί να κάνει κανείς οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας».

Γνωρίζω ότι οι Παριανοί είναι πολύ περήφανοι για εσάς… Τη σεζόν αυτή, σας θαυμάζουμε διπλά. Στην Τηλεόραση και στο Θέατρο. Υποδύεστε τον Χρήστο Προβιό, γιο του Μελέτη Ηλία στο «Προξενιό της Ιουλίας», με ένα καταπληκτικό καστ ηθοποιών. Πώς σας έγινε η πρόταση;

«Η αλήθεια είναι πως θεωρώ ότι είναι μία πολύ όμορφη δουλειά και υπάρχει πολύ καλή διάθεση από όλους τους συντελεστές μπροστά και πίσω από τις κάμερες. Είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι σε αυτή τη σειρά. Η πρόταση έγινε κάπως τυχαία. Με είχε φωνάξει η Ηρώ Γάλλου (Casting Director) να περάσω ένα casting για μία άλλη δουλειά, και μία ημέρα πριν πάω, μου έστειλε και μία σκηνή του Χρήστου. Όταν διάβασα μερικά πράγματα για το ρόλο, μου κίνησε κατευθείαν το ενδιαφέρον. Αφού έκανα το δοκιμαστικό ζήτησε να με δει ο σκηνοθέτης της σειράς Νίκος Κρητικός, και ύστερα από κάποια δοκιμαστικά και συζητήσεις για το ρόλο, έκλεισα στο προξενιό».

Θα μας αποκαλύψετε κάτι για τον Χρήστο; Θα συνέλθει ή θα χειροτερέψει στη συνέχεια; Και η Ιουλία θα… βρεθεί με τον Γρηγόρη, αφού σκότωσαν τον Προβιό;

«Ο Χρήστος είναι ένας ιδιαίτερος χαρακτήρας πληγωμένου παιδιού. Ειδικά τώρα που βρήκε τις απαντήσεις για τη μητέρα του που έψαχνε απεγνωσμένα, τα πράγματα χειροτέρεψαν. Θα καταλήξει σε ψυχιατρική κλινική στην Αθήνα, όπου θα τον στείλει ο πατέρας του, και θα δούμε τι θα γίνει στη συνέχεια. Όσο για την Ιουλία και τον Γρηγόρη, δεν ξέρουμε ακόμη πώς θα εξελιχθεί η σχέση τους».

Πρέπει να νιώθετε τυχερός, γιατί αν και μικρός ακόμη, έχετε συμμετάσχει σε καταπληκτικές δουλειές. «Μην ψαρώνεις», «Το δαχτυλίδι της φωτιάς», και τώρα στο Θέατρο του Ελληνικού Κόσμου στο «Μυστικό της Κοντέσας Βαλέραινας», πάλι με σπουδαίους ηθοποιούς μας. Ο εγγονός της Βαλέραινας που υποδύεστε, μοιάζει με τον Χρήστο;

«Πραγματικά, νιώθω πολύ τυχερός για τις δουλειές που έχω κάνει, αλλά και για τους συνεργάτες που έχω συναντήσει στη δουλειά. Θεωρώ πως ο Παυλάκης με τον Χρήστο δεν έχουν κανένα κοινό στοιχείο. Ο Χρήστος είναι ένα παιδί που έχει μεγαλώσει μέσα σε ένα σπίτι χωρίς αγάπη, εγκλωβισμένος στο παρελθόν του. Από την άλλη, ο Παυλάκης είναι ένας έφηβος που κοιτάζει το μέλλον κατάματα, είναι πρακτικός, και στο έργο σηματοδοτεί τη νέα εποχή που έρχεται».

Ένα έργο τόσο παλιά γραμμένο μπορεί να έχει ενδιαφέρον και για το σήμερα;

«Θεωρώ πως δεν θα μπορούσε να ταυτιστεί περισσότερο με το σήμερα. Μέσα από το έργο βλέπουμε τρεις γενιές ανθρώπων να παλεύουν για τα πιστεύω τους. Από τη μία η Κοντέσσα Βαλέραινα που παλεύει να μην προδώσει τις αρχές της, και από την άλλη τα παιδιά και ο εγγονός της που μπροστά στον πειρασμό του χρήματος πασχίζουν να την εξαναγκάσουν να παραβεί τον όρκο που έχει δώσει. Πρόκειται να έργο κλασικό, συνεπώς επίκαιρο, που καταφέρνει να βάλει τους θεατές σε μία διαδικασία σκέψης και αναθεώρησης των δικών τους πιστεύω».

Υπάρχει κάποιος ρόλος που θα θέλατε να παίξετε στο μέλλον;

«Δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος ρόλος που θα ήθελα να παίξω. Αυτό που θέλω είναι μέσα από τους ρόλους που μου δίνονται, να μπορώ να εκφράζομαι και να μεταδίδω συναισθήματα στους θεατές».

Έχετε όμως και άλλα καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα. Σπουδάσατε γραφίστας, ασχολείστε και με τη Φωτογραφία, παίζετε πιάνο και γιουκαλίλι… Απ’ όλα περισσότερο τι αγαπάτε;

«Περισσότερο από όλα αγαπάω την Υποκριτική. Βρίσκω μαγική τη διαδικασία ανακάλυψης ενός χαρακτήρα και το πώς θα πάρει ζωή στο τέλος. Επίσης, μέσα από την τριβή με διαφορετικούς χαρακτήρες ανακαλύπτει κανείς πράγματα και για το δικό του εαυτό. Παρ’ όλα αυτά, αγαπάω πάρα πολύ και τη Φωτογραφία, γιατί μέσα από τα πορτρέτα μου απαθανατίζω συναισθήματα».

Μπορεί να δούμε και κάποια Έκθεση Φωτογραφίας; Τι σας αρέσει να απαθανατίζετε;

«Για να είμαι ειλικρινής, δεν το έχω σκεφτεί αυτό. Μου αρέσει κυρίως να απαθανατίζω πορτρέτα ανθρώπων σε αυθόρμητες στιγμές».

Για προσωπική ζωή υπάρχει χρόνος; Ή έχετε αφοσιωθεί στο να προχωρήσετε στην καριέρα σας;

«Κατά τη γνώμη μου, όποιος θέλει, βρίσκει χρόνο να τα συνδυάσει και τα δύο. Αλλά η αλήθεια είναι πως οι ρυθμοί της καθημερινότητας είναι απαιτητικοί. Προσπαθώ να διατηρώ μία ισορροπία».

Ως νέος της εποχής μας τι θα ζητούσατε από τους κυβερνώντες;

«Καλύτερες υποδομές σε βασικά πράγματα, για να νιώθουμε όλοι ασφαλείς».

Ένα όνειρό σας που θέλετε να εκπληρώσετε;

«Να ζήσω στο εξωτερικό».

Υπάρχουν άλλες… προτάσεις στο τραπέζι;

«Υπάρχουν, αλλά δεν είναι κάτι συζητήσιμο ακόμα». «Είμαι ρομαντικός και αισιόδοξος. Πολλές φορές νιώθω πως έχω γεννηθεί σε λάθος εποχή. Θα έλεγα πως με τρομάζει το πνεύμα της εποχής μας. Είναι όλα πολύ απρόσωπα – και κυρίως οι ανθρώπινες σχέσεις».

Βιογραφικό

Ο Δημήτρης Αριανούτσος γεννήθηκε στην Πάρο στις 26 Ιουλίου 1996. Είναι γραφίστας, ηθοποιός, ερασιτέχνης φωτογράφος, και στο Instagram του κυριαρχούν τα black & white στιγμιότυπα, ασχολείται με τους στίχους και τη μουσική, παίζει πιάνο και γιουκαλίλι. Η πρώτη επαφή του με την Υποκριτική ήρθε αρκετά νωρίς, όταν συμμετείχε σε διάφορες σχολικές παραστάσεις. Τελειώνοντας το σχολείο, πέρασε στη Σχολή Γραφιστικής, μία Σχολή την οποία είχε επιλέξει συνειδητά, καθώς εκτός από την ηθοποιία, το Σχέδιο ήταν πάντα μία άλλη αγαπημένη του μορφή έκφρασης. Του αρέσει να τραγουδάει κυρίως ξένα τραγούδια. Έχει ένα μεγαλύτερο αδελφό, τον Χρήστο που ζει στην Πάρο. Ανήκει στο αίμα της νέας γενιάς των ηθοποιών, είναι συμπαθέστατος, ντροπαλός, ευγενής, σεβαστικός και η φυσιογνωμία του προσδίδει αριστοκρατικότητα άλλων, καλών, εποχών.