Κώστας Κρομμύδας: Η ανάγκη του κόσμου να διασκεδάσει και να βγει, να επιστρέψει στις συνήθειές του, είναι μεγάλη

Ο Κώστας Κρομμύδας είναι απόφοιτος του Εθνικού Θεάτρου και έχει εργαστεί στην Τηλεόραση, στο Θέατρο και στο Σινεμά, ενώ συμμετείχε και στον 4ο κύκλο της αγγλικής τηλεοπτικής σειράς «The Durrells».

To 2012 εκδόθηκε το πρώτο του βιβλίο, το «Μπαμπά Μεγάλωσέ με», του ­οποίου η αναθεωρημένη και επικαιρο­ποιημένη έκδοση κυκλοφόρησε ξανά το 2021 από τις Εκδόσεις Διόπτρα, και τον Μάιο του 2013 το πρώτο μυθιστόρημά του «Η Ζωή που έλειπε» (αγγλικά «Cave of Silence») ακολούθησαν άλλα 7 μυθιστορήματα από τις Εκδ. Διόπτρα, όλα και στα αγγλικά, με την «Ουρανόεσσα» το 2017 να βραβεύεται από τον διαγωνισμό του «Public» ως το καλύτερο της χρονιάς.

Το 9ο βιβλίο του «Ακάκιε», από τις Εκδ. Διόπτρα, που κυκλοφορεί, θα γίνει ταινία. Επίσης, παραδίδει μαθήματα Συγγραφής (Master Class) και «δημόσιου λόγου – public speech». Αρθρογραφεί σε sites, εφημερίδες και περιοδικά.

Κύριε Κρομμύδα, πρόσφατα κυκλοφόρησε το καινούργιο σας μυθιστόρημα, το «Ακάκιε». Θα μας πείτε περί τίνος πρόκειται;

«Το “Ακάκιε” είναι μία μυθιστορηματική βιογραφία και βασίζεται στη ζωή του Λευτέρη Μαντζίκα. Ο ίδιος υπήρξε διευθύνων σύμβουλος της μεγαλύτερης βιομηχανίας ζυμαρικών του περασμένου αιώνα. Μέσα από τις σελίδες του θα ανακαλύψετε το success story ενός ανθρώπου που ξεκίνησε από ένα χωριό των Ιωαννίνων, έχοντας στην τσέπη του μόνο μία χρυσή λίρα αλλά και μία ακόμα πιο “χρυσή” συμβουλή. “Να μην αφήσει τίποτα στην τύχη”… Και αυτό έκανε!».

Είναι πιο δύσκολο να γράψεις μία ιστορία που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, ή μία φανταστική;

«Το κάθε είδος έχει τις ευκολίες αλλά και τις δυσκολίες του. Σε ιστορία που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα πρέπει να αποφασίσεις το ποσοστό των πραγματικών γεγονότων έναντι των μυθοπλαστικών, ώστε να έχουν ένα άρτιο και δεμένο αποτέλεσμα, σε σημείο που να μην ξεχωρίζει η αλήθεια από τη φαντασία. Θέλει τις σωστές αναλογίες».

Ο τίτλος «Ακάκιε» πώς προέκυψε;

«Ο τίτλος μπορεί να παραπέμπει στην πασίγνωστη διαφήμιση και να αποτελεί κομμάτι της ιστορίας του πρωταγωνιστή, αυτό, ωστόσο, που σηματοδοτεί η λέξη είναι η έλλειψη κακίας. Είναι βασική αρχή για να χαράξεις μία πορεία σαν κι αυτή του Λευτέρη, και όχι τόσο η επαγγελματική επιτυχία, αλλά το γεγονός ότι παρ’ όλη την καταξίωση, εκείνος έμεινε Άνθρωπος»!

Και… μάθαμε ότι θα γυριστεί και ταινία με την εταιρία «Αργοναύτες». Να υποθέσω ότι θα έχετε και εσείς κάποιο ρόλο, αν όχι του πρωταγωνιστή; Και πότε υπολογίζετε να προβληθεί;

«Πράγματι, έχουμε υπογράψει συμβόλαιο με την εταιρία παραγωγής ταινιών “Αργοναύτες” πριν από την έκδοσή του, που ήταν στις 12 Μαΐου. Έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για αυτόν τον άγνωστο βίο και, φυσικά, με χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός. Πρωταγωνιστικό ρόλο σίγουρα δεν θα δεχτώ, αλλά έναν δεύτερο ρόλο, που να μου ταιριάζει πάντα, με χαρά να τον εκτελέσω».

Τα συναισθήματά σας για όλο αυτό το εγχείρημα; Όχι πως είναι πρωτόγνωρη η εμπειρία για εσάς, αλλά το ότι θα δείτε στη μεγάλη οθόνη δικό σας δημιούργημα;

«Πρωτόγνωρη είναι, μιας και δεν έχει τύχει μέχρι στιγμής να μεταφερθεί κάποιο βιβλίο μου στη μικρή ή τη μεγάλη οθόνη. Είναι το μεγάλο όνειρο κάθε συγγραφέα, και αποτελεί τιμή για τη συγγραφική δουλειά».

Κύριε Κρομμύδα, ζει ο ελληνικός κινηματογράφος; Με τόσες ξένες ταινίες που μας κατακλύζουν, το κοινό βλέπει και ελληνικά έργα;

«Σίγουρα δεν είναι στα καλύτερά του και οι λόγοι είναι πολλοί. Οι Έλληνες επιλέγουν τις εγχώριες παραγωγές εφ’ όσον αυτές έχουν άρτιες προδιαγραφές, γιατί η ποιότητα αποτελεί ένα εκ των βασικών στοιχείων για να έχει εμπορικότητα μία ταινία».

Όταν τελειώσετε ένα βιβλίο σας ζητάτε τη γνώμη κάποιου πολύ δικού σας;

«Ναι, φυσικά, έχω μία βασική ομάδα που συμβουλεύομαι και έχουμε μία όμορφη συνεργασία».

Πώς βιώσατε την περίοδο του lockdown; Από τη μία, με την ιδιότητά σας του ηθοποιού, είσαστε σε στάση, από την άλλη, του συγγραφέα, δημιουργήσατε;

«Η ιδιότητα του ηθοποιού έχει μπει σε μία σχετική αδράνεια εδώ και κάποια χρόνια, και αυτό έγινε από επιλογή. Η συγγραφή είναι, πια, η κύρια ιδιότητά μου και την απολαμβάνω όσο τίποτα. Την περίοδο του εγκλεισμού έγραφα εντατικά, έκανα διαδικτυακές παρουσιάσεις και, φυσικά, δεν παραγκώνισα την επαφή μου με τους αναγνώστες μου. Τους οφείλω πολλά».

Για τα σκάνδαλα που ξέσπασαν στον καλλιτεχνικό χώρο γνωρίζατε κάτι, ή εκπλαγήκατε; Θα πληρώσουν οι ένοχοι ή θα ξεχαστεί έπειτα από λίγο καιρό το… κακό; Το λέω επειδή οι Έλληνες έχουμε ασθενή μνήμη…

«Η Δικαιοσύνη θα αποφασίσει για τις πράξεις τους και της έχω εμπιστοσύνη».

Πιστεύετε ότι τώρα που ετοιμάζονται θεατρικές παραστάσεις θα έχουν κοινό ή θα φοβάται ακόμη τον ιό ο κόσμος;

«Σίγουρα ο φόβος δεν έχει εξαλειφθεί, αλλά η ανάγκη του κόσμου να διασκεδάσει και να βγει, να επιστρέψει στις συνήθειές του, είναι μεγάλη. Με πολλή προσοχή, όλα μπορούν να επιτευχθούν».

Από την έντυπη έκδοση της «Βραδυνής της Κυριακής»