Νίκος Χαρλαύτης στη «ΒτΚ»: «Αν αγαπάς αυτό που κάνεις, περνάς όμορφα»

Αναδημοσίευση από τη «Βραδυνή της Κυριακής»

Ο Νίκος Χαρλαύτης, βραβευμένος για τις σπουδαίες ενδυματολογικές του δημιουργίες σε πάρα πολλές και πολύ αξιόλογες παραστάσεις, μιλάει στη «ΒτΚ».

Αναλυτικά η συνέντευξη του Νίκου Χαρλαύτη στη «ΒτΚ»:

Κύριε Χαρλαύτη, δημιουργήσατε τα κοστούμια για το έργο του Γρηγορίου Ξενοπούλου «Το Μυστικό της Κοντέσσας Βαλέραινας», το οποίο εκτυλίσσεται στη Ζάκυνθο του 1897. Πώς ξεκινάτε το σχεδιασμό των κοστουμιών; Τι πληροφορείστε πρώτα;

«Η εποχή και ο τόπος του έργου αποτελούν βασικά σημεία για να ξεκινήσει κάποιος την έρευνά του για το σχεδιασμό των κοστουμιών. Ακολουθούν συναντήσεις με το σκηνοθέτη, όπου αναπτύσσονται σκέψεις και ιδέες γύρω από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε ρόλου… Η συνεργασία μου με τον Πέτρο Ζούλια και σ’ αυτή την παράσταση ήταν εξαιρετική».

Εστιάζετε και στην ηρωίδα του έργου, αλλά και στην ηθοποιό που ενσαρκώνει το ρόλο;

«Φυσικά! Όπως γίνεται με κάθε ρόλο… Εδώ, βέβαια, την “Κοντέσσα Βαλέραινα” υποδύεται η Νένα Μεντή. Το κοστούμι της –εκτός από το “άρωμα” εποχής– όφειλε να είναι κατάλληλο για τις συνθήκες του ρόλου, λειτουργικό, άνετο για τις κινήσεις της και ταυτόχρονα κομψό! Ήταν πολύτιμη εμπειρία η επαφή μου με αυτή τη σημαντική ηθοποιό, στη διαμόρφωση του κοστουμιού της».

Εκτός από τα σχέδια, βρίσκετε και τα υφάσματα και ό,τι τα στολίζει;

«Τα πάντα! Εξάλλου, μερικές μικρές λεπτομέρειες δημιουργούν τη διαφορά σ’ ένα κοστούμι. Για παράδειγμα, κάποιο αξεσουάρ ή μια ιδιαίτερη τρέσα, κάνουν ένα θεατρικό ρούχο ξεχωριστό».

Το πιο ακριβό ρούχο και το πιο περίτεχνο ποιος το φορά στην παράσταση;

«Τα κοστούμια της συγκεκριμένης παράστασης έχουν και “περίτεχνα” και “ακριβά” στοιχεία… Άλλα περισσότερα, άλλα λιγότερα… Είναι σημαντικό να αναφερθεί, ότι η οικογένεια της “Κοντέσσας” δεν απολαμβάνει, πλέον, τη ζωή μέσα στην οικονομική άνεση που είχε κάποτε, οπότε και τα ενδύματα των ρόλων ακολουθούν μία γραμμή “φθαρμένης πολυτέλειας”…».

Σχεδιάσατε και μία πληθώρα κοστουμιών για την επιθεώρηση των Παπαθανασίου –Ρέππα «Βίρα τις άγκυρες», που ανέβηκε με ένα μεγάλο θίασο από το ΚΘΒΕ, στη Θεσσαλονίκη. Πείτε μας και γι’ αυτό…

«Σπουδαία ευκαιρία να δημιουργήσει κανείς τόσα κοστούμια από διαφορετικές χρονικές περιόδους, με κεντρικό σημείο αναφοράς ένα λαμπερό θεατρικό είδος, όπως η επιθεώρηση. Επιπλέον, μόνο θετικά έχω να αναφέρω από τη συνεργασία μου με το ΚΘΒΕ, τον σκηνοθέτη της παράστασης Αστέρη Πελτέκη και όλους τους ταλαντούχους συντελεστές και ηθοποιούς, που δημιούργησαν αυτή τη “μαγική” παράσταση!».

Sold out από την πρεμιέρα του και αυτό…

«Όλοι δούλεψαν με κέφι και πολλές πρόβες, για έναα ποτέλεσμα που –όπως φαίνεται– έχει αγκαλιαστεί θερμά. Η συγκεκριμένη παράσταση των Μ.Ρέππα – Θ. Παπαθανασίου ήταν επιτυχία-“σημείο αναφοράς”, όταν πρωτοπαρουσιάστηκε στην Αθήνα. Θυμάμαι είχα πάει τρεις – τέσσερις φορές για να την παρακολουθήσω… Είναι μεγάλη χαρά που μου εμπιστεύτηκαν τα κοστούμια, όπως και να βλέπει κανείς, χρόνια μετά, ότι η επιτυχία επαναλαμβάνεται, με αφετηρία τη Θεσσαλονίκη!».

Η πρώτη παράσταση για την οποία φτιάξατε τα κοστούμια ποια ήταν;

«Ήταν κοστούμια για τις ανάγκες μίας “αυτοσχέδιας” παράστασης, μεταξύ παιδικών φίλων, την οποία παρουσιάσαμε στους γονείς μας! Ήταν ένα μπαλκόνι και οι “θεατές” κάθονταν στον κήπο! Οι ανυποψίαστοι γονείς, αντίκριζαν τα ρούχα και τα αξεσουάρ τους να χρησιμοποιούνται ποικιλοτρόπως – όχι αδιαμαρτύρητα… Γέλια και αγωνία μαζί, για το τι θ’ ακολουθούσε!».

Τα πιο δύσκολα κοστούμια που φτιάξατε για ποιο έργο ήταν;

«Σε κάθε παράσταση υπάρχουν κοστούμια που έχουν δυσκολίες. Αυτό, όμως, είναι και το ενδιαφέρον! Ζητήματα δημιουργούνται όταν πρόκειται για γρήγορες αλλαγές, όπου οι ηθοποιοί δεν έχουν τον απαραίτητο χρόνο. Υπάρχουν, όμως, λύσεις για όλα…».

Παίζουν τα κοστούμια καθοριστικό ρόλο στην υπόθεση του έργου;

«Από την στιγμή που ξεκινάει μία παράσταση, τοπρώτο που αντικρίζει ο θεατής είναι οι ηθοποιοί μέσα στο κοστούμι που φορούν. Ακόμα και εάν δεν αρθρώσει λέξη κάποιος απ’ όσους βρίσκονται στη σκηνή, τα κοστούμια –μαζί με το σκηνικό– οφείλουν να μεταφέρουν το θεατή κάπου… Σε μία ατμόσφαιρα, σε μία εποχή, σε μία κατάσταση…».

Πόσο σημαντικό είναι τα κοστούμια να αναφέρονται στην εποχή που διαδραματίζεται το έργο; Γιατί είναι και πολλά που τα έχουν μεταφέρει στη σύγχρονη εποχή –σε αρκετές παραστάσεις– και πιστεύω ότι κάτι χάνεται…

«Εξαρτάται από το ύφος που επιλέγει ο σκηνοθέτης να δώσει στην παράσταση. Υπάρχουν θεατρικές δουλειές πάνω σε έργα εποχής, με σύγχρονη προσέγγιση, όπου όταν όλα είναι μελετημένα, εναρμονισμένα και, κυρίως, με αισθητική και έμπνευση, το αποτέλεσμα παρουσιάζεται εξαιρετικά ενδιαφέρον. Όταν κάτι γίνεται σύγχρονο, μόνο “για να γίνει”, τότε σίγουρα κάτι χάνεται».

Πότε αποφασίσατε πως θέλατε να ασχοληθείτε με το επάγγελμα αυτό;

«Από μικρό παιδί μού άρεσε να δημιουργώ. Έγραφα κείμενα, έπαιζα μουσική, ζωγράφιζα. Παρακολουθούσα θεατρικές παραστάσεις από πιτσιρίκι. Οι σπουδές μου στη Νομική στάθηκαν πολύτιμες, όμως δε μου αρκούσαν. Επιδίωξα να σπουδάσω, παράλληλα, Σχέδιο και Ενδυματολογία».

Όμως, είστε και συγγραφέας. Γράψατε «Το έπος της Μαλάμως» για το Θέατρο, που πρωταγωνίστησε ο Θανάσης Αλευράς.

«Αξέχαστη εμπειρία αυτή… Η Ελένη Γκασούκα σκηνοθέτησε εμπνευσμένα το έμμετρο κείμενό μου και ο Θανάσης Αλευράς ήταν εξαιρετικός στο ρόλο της “Μαλάμως” – όπως και όλοι οι ηθοποιοί που έπαιζαν. Ένας από αυτούς ήταν και ο Πάνος Νάτσης, που κρατούσε χαρακτηριστικούς ρόλους στην παράσταση. Θα υπάρχει πάντα στη μνήμη μου. Κρίμα που χάθηκε τόσο νωρίς…».

Έχετε σχεδιάσει κοστούμια για πολλά έργα μέχρι τώρα, και έχετε βραβευθεί. Αισθάνεστε δικαιωμένος με το δρόμο που επιλέξατε να ακολουθήσετε;

«Αν αγαπάς πραγματικά αυτό που κάνεις, περνάς όμορφα».

Υπάρχει κάποιο έργο που θα θέλατε να σχεδιάσετε τα κοστούμια του;

«Τα μιούζικαλ είναι ένα αγαπημένο μου θεατρικό είδος. Εάν ανέβει στην Ελλάδα, το “Sunset Boulevard”…».

Και κάτι άλλο;

«Ναι. Σχεδίασα τα κοστούμια για το δικαστικό δράμα “Τerror”, τη μεγάλη επιτυχία, που από τις 5/2 ανεβαίνει στο θέατρο “Κ. Βασιλάκου – Μ. Τόλη”».

Ποιος είναι ο Νίκος Χαρλαύτης

Ο Νίκος Χαρλαύτης, βραβευμένος για τις σπουδαίες ενδυματολογικές του δημιουργίες σε πάρα πολλές και πολύ αξιόλογες παραστάσεις, από μικρός αγαπούσε το Θέατρο και όλα όσα συνεπάγεται.

Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Πεντέλη, όπου κατοικεί μέχρι και σήμερα. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και στο ΑΚΤΟ – Art & Design College, Σχέδιο και Ενδυματολογία. Μουσική δεν «σπούδασε» με την έννοια του Ωδείου…

Έκανε μαθήματα Πιάνου κατ’ οίκον και συνεχίζει να παίζει για τους φίλους του. Τον ελεύθερο χρόνο του αρέσει να τον περνά με αγαπημένα του πρόσωπα.

Εύχεται κάποια στιγμή να σχεδιάσει τα κοστούμια σε κάποιο διεθνές μιούζικαλ «κατά την γέννησή του», όπου δεν θα υπάρχει προηγούμενο «δείγμα γραφής».