«Μετά από ένα “δύσκολο” καιρικό φαινόμενο , ο ήλιος θα βγει να σε ζεστάνει κάποια στιγμή»
«Εάν υπήρχε κάποιος να με συμβούλευε την κατάλληλη στιγμή , τότε ναι θα είχα φύγει για το εξωτερικό».
Της Εσμεράλδας Αγαπητού
Κύριε Κακούρη ή μήπως να πω κύριε …Σεβαστέ ; Είστε ένας από τους πιο δημοφιλείς ηθοποιούς αυτή τη στιγμή. Και λόγω των «Άγριων Μελισσών» που σαρώνουν, αλλά και του αδιαμφισβήτητου ταλέντου σας . Αισθάνεστε καλύτερα, όταν μεταμορφώνεστε με τους διαφορετικούς ρόλους; Ξεφεύγετε από την ρουτίνα, τα προβλήματα, την πραγματικότητα;
« Όταν αισθάνομαι ότι η μεταμόρφωση πέτυχε , και αυτό είναι κάτι που εξαργυρώνεται από την αγάπη του κόσμου, σίγουρα νιώθω καλά. Εάν η μεταμόρφωση αποτύχει τότε σίγουρα δε νιώθω καλά με τα ρούχα που φόρεσα. Φυσικά η ζωή και η τέχνη μπλέκονται με τέτοιο τρόπο που δεν ορίζεις εσύ. Δηλαδή μπορεί να διανύεις μια περίοδο μεγάλης καλλιτεχνικής επιτυχίας και παράλληλα μια δύσκολη προσωπική περίοδο ή το αντίστροφο. Ή το καλύτερο όλων να πηγαίνουν καλά και οι δύο.»
– Σκεφτήκατε ποτέ να δοκιμάσετε στο εξωτερικό, με τη φωνή που έχετε, θα θησαυρίζατε…
«Εάν υπήρχε κάποιος να με συμβούλευε την κατάλληλη
στιγμή , τότε ναι θα είχα φύγει».
-Αλήθεια, ο Λεωνίδας μοιάζει κάπου με τον Δούκα Σεβαστό, ή είναι το αντίθετο ;
«Ο Λεωνίδας Κακούρης είναι ο Λεωνίδας Κακούρης και ουδεμία σχέση έχει με πρόσωπα και καταστάσεις των ” Άγριων Μελισσών “ καθώς και των υπόλοιπων συναφών ρόλων που ερμηνεύει. Το μόνο που μπορεί να μας συνδέει είναι οι μνήμες και οι αναφορές που έχω στο να κτίσω ένα ρόλο».
-Την προηγουμένη γυρίζεται το επεισόδιο και την επομένη το βλέπουμε εμείς; Πόσο δύσκολο είναι να μαθαίνετε τελευταία στιγμή τη συνέχεια, το ρόλο;
«Δεν είναι έτσι ακριβώς , αλλά υπάρχουν κάποιες σκηνές που έχουν γυριστεί πολύ κοντά στο επεισόδιο που προβάλλεται. Είναι σα να έχεις μονίμως την εξεταστική για εννέα μήνες. Έρχονται πάντως πολλές ανατροπές.».
–Πιστεύετε ότι από τα τόοοσα πολλά που έχετε κάνει, τηλεόραση, κινηματογράφο, θέατρο, μεταγλωττίσεις, τώρα γνωρίζετε τη μεγαλύτερη δημοσιότητα; Γιατί κοντεύει το σήριαλ να μοιάζει με το φαινόμενο του «Άγνωστου Πόλεμου» . Όλοι φροντίζουν να γυρίζουν εγκαίρως σπίτι για να μη χάνουν λέξη…
«Η αλήθεια είναι ότι η επιτυχία της σειράς είναι από τις μεγαλύτερες που έχω ζήσει στο τηλεοπτικό μου βιογραφικό . Είμαστε όλοι ευτυχείς που σε τέτοια περίοδο κρίσης , η σειρά βρίσκει τέτοια αποδοχή στο κοινό, αν και από τη αρχή, διαβάζοντας το σενάριο περιμέναμε επιτυχία».
-Είχα διαβάσει ότι σας προόριζαν για τον ρόλο του Μιλτιάδη;
« Ναι, ή για το ρόλο του Μιλτιάδη ή για το ρόλο του Δούκα.
Ήταν ανάμεσα στους δύο ρόλους».
-Σε κάποιο από τα επεισόδια διαβάζετε μια εφημερίδα την «Βραδυνή». Για δείτε σύμπτωση…
«Πώς τα φέρνει η ζωή. Είναι αδιαμφισβήτητα μία ιστορική εφημερίδα , που σίγουρα βρίσκεται στους αποθηκευτικούς χώρους των σκηνογράφων , ακριβώς για αυτό το λόγο, για να χρησιμοποιείται σε ιστορικές σειρές, ταινίες, θέατρο, κλπ.».
-Πιστεύετε ότι όσο επιτυχημένη και να είναι μια σειρά , αν κρατά πολύ, ίσως και χρόνια , κουράζει;
«Εξαρτάται , εάν το σενάριο αρχίσει και πλατιάζει αδικαιολόγητα. Αυτό είναι κάτι που έχει να κάνει αποκλειστικά με την έμπνευση των σεναριογράφων . Όταν αισθανθούν ότι έχουν ειπωθεί όλα , θα πρέπει να μπει μια τελεία».
–Φαντάζομαι ότι σαν πατέρας θα είστε το εντελώς αντίθετο από τον Δούκα. Ποια η σχέση σας με τα παιδιά σας; Φιλική, προστατευτική;
«Έχω ένα κορίτσι και ένα αγόρι κι έχουμε πολύ τρυφερή σχέση.»
–Να έρθουμε τώρα στο έργο που πρωταγωνιστείτε με τον Χρήστο Σαπουντζή « Ο κάτω Παρθενώνας» του Μηνά Βιντιάδη, σε σκηνοθεσία Βάνας Πεφάνη, στο θ. «Άλμα». Πείτε λίγα λόγια για την υπόθεση και τον χαρακτήρα που υποδύεστε…Τι το κάνει να ξεχωρίζει;
«Είναι μια παράσταση που ο κόσμος έρχεται αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον εαυτό. Στο κέντρο βρίσκεται ο Παρθενώνας και ό,τι αυτός μπορεί να συμβολίζει. Ο «ένας» κόσμος του βλέπει από την βεράντα ενός υπερπολυτελούς διαμερίσματος και ο ” άλλος ” κόσμος του ζει σε μία σπηλιά κάτω από τον Παρθενώνα. Στην μεταξύ τους επαφή το όπλο και το χρήμα , που είναι το πιο τοξικό όπλο , αλλάζουν στρατόπεδα ξεγυμνώνοντας τους . Μία παράσταση για την κρίση , όχι τόσο την οικονομική αλλά την αξιακή».
-Πείτε μας όμως και για το «Στο Φαλιμέντο του κόσμου» στο θέατρο «Άλμα»…
«Είναι μία παράσταση που με συνοδεύει τα τελευταία χρόνια. Αρχικά παίχτηκε σε μουσικές σκηνές (Σταυρός του Νότου, Club, Ρυθμός stage). Φέτος με αφορμή την πρόταση του θεάτρου «Αμαλία» ,προσαρμόστηκε για θεατρική σκηνή, έχοντας μια πιο λιτή μουσική φόρμα και αρκετά επιπλέον κείμενα που αλίευσα από το προσωπικό του αρχείο. Είναι μία πρόταση που μιλά για το τώρα, το χτες και το αύριο από έναν άνθρωπο που τριάντα χρόνια πριν, είχε την διαίσθηση να δει και να καταλάβει όσα εμείς βιώνουμε σήμερα».
-Υπάρχει ένα μότο που σας κάνει να ξεπερνάτε τις δυσκολίες; Και μια ευχή σας;
«Δεν έχω κάποιο μότο. Αυτό που υπάρχει είναι η εμπειρία της ζωής που σου
δείχνει ότι μετά από ένα “δύσκολο” καιρικό φαινόμενο , ο ήλιος θα
βγει να σε ζεστάνει κάποια στιγμή».
Βιογραφικό
Ο Λεωνίδας Κακούρης γεννήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου στη Γερμανία , πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Αγρίνιο, τελείωσε το σχολείο στην Αθήνα και προτίμησε τις σπουδές στην Υποκριτική , από τη Νομική. Η είσοδος του στο θέατρο συνοδεύτηκε με τον ξαφνικό χαμό του πατέρα του. Πέρασε στις εξετάσεις διαβάζοντας τους μονολόγους μόνο ένα βράδυ. Είχαν προηγηθεί όμως παραστάσεις με ένα θίασο που είχαν στήσει στο Σχολείο . Δεν μετράει τους σημαντικούς σταθμούς στην πορεία του, αλλά την διαδρομή. Σε ηλικία 26 ετών πραγματοποίησε το τηλεοπτικό του ντεμπούτο στην παιδική σειρά των 80ς “Του κουτιού τα παραμύθια”. Ακολούθησαν συμμετοχές σε πολλά επιτυχημένα σήριαλ, μέχρι και στη «Λάμψη», σε θεατρικά έργα και λόγω της χαρακτηριστικής υπέροχης φωνής του έκανε πολλές μεταγλωττίσεις .
