Β. Ασημάκης: «Είναι αδιανόητο ένας άνθρωπος να υποβάλλεται σε οποιαδήποτε μορφή βίας επειδή αναζητά εργασία»!

Δείτε επίσης

Αναδημοσίευση από τη «Βραδυνή της Κυριακής»

Της Εσμεράλδας Αγαπητού

Βασίλη, με τέτοιο ύψος (1,96) πώς και δεν ασχοληθήκατε με το μπάσκετ;

PGRpdiBzdHlsZT0iIiBjbGFzcz0ibW9iaWxlX2Jhbm5lciBiYW5uZXItc3RpY2t5Ij4NCgkJCTxkaXYgaWQ9J3ZyYWRpbmlfUFInIGNsYXNzPSJiYW5uZXItc3RpY2t5Ij4NCiAgPHNjcmlwdD4NCiAgICBnb29nbGV0YWcuY21kLnB1c2goZnVuY3Rpb24oKSB7IGdvb2dsZXRhZy5kaXNwbGF5KCd2cmFkaW5pX1BSJyk7IH0pOw0KICA8L3NjcmlwdD4NCjwvZGl2PgkJCTwvZGl2Pg==

«Αυτή την ερώτηση μου τη διατύπωναν αρκετά συχνά συγγενείς, φίλοι και άνθρωποι του αθλητισμού. Ενδεχομένως να με ενοχλούσε που άκουγα συνεχώς: “Αχ, ας είχα εγώ το ύψος σου..!”. Από την άλλη, ως μαθητής του Δημοτικού κοίταζα τη θεατρική σκηνή με δέος και ζήλευα τους ηθοποιούς που υποδύονταν τους διάφορους ρόλους. Μάλιστα, εκείνη την περίοδο βίωνα το διαζύγιο των γονιών μου, και το να ζω διαφορετικές εμπειρίες από τη δική μου ήταν μία φυγή από την σκληρή πραγματικότητα, η οποία με πλήγωνε βαθύτατα. Εκτός αυτού, ο αδερφός μου ήταν ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής και βαριόμουν πολύ βλέποντάς τον στο γήπεδο. Δεν έβρισκα, λοιπόν, κανένα ενδιαφέρον».

Ως πτυχιούχος, όμως, και του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, δεν ακολουθήσατε αυτή την πορεία…

«Αρχικά, προσπάθησα να επιβιώσω μόνο μέσω των εσόδων που αποκόμιζα από το θεατρικό σανίδι, αλλά, όπως γνωρίζετε, το επάγγελμά μας χαρακτηρίζεται από μία αέναη αβεβαιότητα, κάτι που με εξάντλησε ψυχικά! Από πέρσι ξεκίνησα να εργάζομαι ως καθηγητής σε σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης, προσπαθώντας, παράλληλα, να υπηρετώ το Θέατρο».

Παίξατε σε παιδικές αλλά και για ενήλικες παραστάσεις, πιο δύσκολο κοινό τα παιδιά ή οι μεγάλοι;

«Τα παιδιά, γιατί διακρίνονται για τον αυθορμητισμό τους και δεν φιλτράρουν αυτά που νιώθουν! Προσωπικά, έχω συγκινηθεί ουκ ολίγες φορές μετά το τέλος παραστάσεων στις οποίες συμμετείχα. Είναι τιμή να σε θεωρούν τα παιδιά ήρωά τους»!

Κινηματογραφικές ταινίες, σίριαλ, διαδικτυακό θρίλερ, διαφημιστικά spots, μόντελινγκ, είχατε πάρει μέρος και στο «Greece’s Next Top Model» το 2018. Γενικά, βοηθούν στην καριέρα του έναν νέο τα reality;

«Ναι, φέρνουν δουλειές μετά. Ίσως είναι σημείο των καιρών μας! Πάντως, προσωπικά είμαι κατά του εγκλεισμού και δεν θα ήθελα ποτέ να υποβληθώ σε αυτή τη διαδικασία! Παρόλα αυτά, η συμμετοχή μου σε δοκιμασία φωτογράφισης του “GNTM” μού έχει αφήσει μία ευχάριστη γεύση, γιατί συνεργάστηκα μ’ έναν πολύ σπουδαίο φωτογράφο».

Είστε καλλίφωνος και έχετε λάβει μέρος και σε φεστιβάλ σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Μπορεί μελλοντικά να ασχοληθείτε ενεργά με τη Μουσική, να τραγουδήσετε κάπου;

«Αγαπώ πολύ τη Μουσική και με χαροποιεί ιδιαιτέρως όταν μία θεατρική παράσταση συμπεριλαμβάνει και τραγούδι. Θα το ήθελα πολύ να εξελιχθώ σ’ αυτό τον τομέα! Μακάρι να μου δοθεί η ευκαιρία να το τολμήσω πιο επαγγελματικά»!

Ηθοποιός σημαίνει φως στην εποχή μας; Γιατί με όσα ανομολόγητα αποκαλύφθηκαν….

«Πίστευα και πιστεύω ότι το επάγγελμά μας είναι λειτούργημα! Δυστυχώς, όπως και σε άλλα επαγγέλματα υπάρχουν άνθρωποι που εκμεταλλεύονται την όποια εξουσία νομίζουν πως έχουν, καταστρέφοντας όνειρα και ελπίδες νέων που προσπαθούν να βρουν τα πατήματά τους σε έναν χώρο που είναι αρκετά δύσκολος και που χρειάζεται να έχει κανείς γερό στομάχι».

Εσείς έχετε αντιμετωπίσει απρεπείς συμπεριφορές;

«Δυστυχώς, ναι! Είναι στιγμές που έχω νιώσει αρκετά άβολα! Είναι αδιανόητο ένας άνθρωπος να υποβάλλεται σε οποιαδήποτε μορφή βίας επειδή αναζητά εργασία! Κάποια στιγμή, μελλοντικά, ίσως βρω το κουράγιο να μιλήσω πιο ανοιχτά επί του θέματος»!

Υπάρχει στήριξη στους ταλαντούχους νέους στο Θέατρο;

«Είναι γεγονός ότι ακόμη και το Κρατικό Θέατρο δεν προκηρύσσει ακροάσεις, πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων, κυρίως αναζήτηση χορικών για τις καλοκαιρινές περιοδείες, με αποτέλεσμα να ανακυκλώνεται ένας συγκεκριμένος κύκλος συναδέλφων! Αυτό είναι κάτι που αδικεί τους νέους ηθοποιούς».

Αισιόδοξος, ρομαντικός, ρεαλιστής. Τι είστε και… με τι μότο ξεπερνάτε τις δυσκολίες;

«Λίγο απ’ όλα! Έχω κρατήσει αρκετά μότο από διάφορους ήρωες που έχω υποδυθεί και τα φέρνω στο νου μου ανάλογα με την περίσταση. Μου αρέσει να συνδέομαι μαζί τους… Βλέπετε, αυτή η σχέση δεν τελειώνει με το πέρας της κάθε παράστασης». 

Η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει και ακολουθείτε;

«Να στέκομαι στο ύψος μου ό,τι κι αν συμβαίνει»…

Τώρα κάνετε πρόβες για το «Ο χορός του θανάτου» του Αύγουστου Στρίντμπεργκ, που θα παίζεται στο Θέατρο Τέχνης «Εκάτη» σε διασκευή και σκηνοθεσία Βαλεντίνης Λουρμπά, από 4 Μαρτίου. Θέλετε να μας πείτε για την υπόθεση και το ρόλο σας;

«Το έργο εστιάζει στον έγγαμο βίο της Άλις και του Έντγκαρ, ο οποίος αργοσβήνει, αφού η πλήξη και οι συνεχείς αντιδικίες τους συνθέτουν την “κόλασή” τους. Την εύθραυστη ισορροπία του ζευγαριού διαταράσσει ο Κουρτ, που εμφανίζεται και γίνεται ο καταλύτης της αλληλοεξόντωσής τους. Εγώ υποδύομαι τον Κουρτ, που έχει βασανιστεί αρκετά στη ζωή του, έλειψε στο εξωτερικό χρόνια και επιστρέφει στη βάση του προσδοκώντας σε ένα νέο ξεκίνημα». 

Κάτι άλλο μελλοντικά;

«Παράλληλα, κάνω πρόβες για την “Γκόλφω” του Σπυρίδωνος Περεσιάδη, σε σκηνοθεσία του Νικόλαου Αμουντζά, που θα ανέβει σε κεντρικό θέατρο το Μάρτιο, και παίζω και στο παιδικό “Ο Βασιλιάς Βάτραχος”, παραγωγή του θεάτρου “Θυμέλη”, στο κινηματοθέατρο “New Star Art Cinema”, σε σκηνοθεσία Έλλης Βοζικιάδου».

«Με ενοχλεί στη σημερινή κοινωνία, ο βαθμός ευκολίας με τον οποίο οι άνθρωποι εξάγουν συμπεράσματα για κάποιον. Επίσης, οι ατομιστές, οι αδιάφοροι και οι δίχως ενσυναίσθηση. Προσόν θεωρώ την επιείκεια, που όλοι έχουμε ανάγκη».

Βιογραφικό

Ο Βασίλης Ασημάκης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 5 Δεκεμβρίου του 1990, είναι πτυχιούχος του Τμήματος Ιστορίας & Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και απόφοιτος της Σχολής Δραματικής Τέχνης «Ιάκωβος Καμπανέλλης» Αγίας Βαρβάρας. Έχει ύψος 1,96 μ. (!) και είναι από τους ταλαντούχους της γενιάς του . Είναι χορωδιακό μέλος σε δημοτική χορωδία από το 2005 μέχρι σήμερα, με την οποία έχει λάβει μέρος σε πλήθος φεστιβάλ σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Συμμετείχε στη συναυλία «Φωνές Αγγέλων», μαζί με μέλη των χορωδιών του Oregon και της Indianapolis της Αμερικής, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το 2005 και ως μέλος χορωδίας στη συναυλία του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης για το «Άξιον Εστί», του Οδυσσέα Ελύτη, σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Κατσαρού, το 2009. Μιλά αγγλικά και ιταλικά.

Ίσως σας ενδιαφέρουν