Ζωή Ρηγοπούλου: «Το θέατρο αντανακλά την κοινωνία»
Δείτε επίσης
Της Εσμεράλδας Αγαπητού
Αναδημοσίευση από τη «Βραδυνή της Κυριακής»
–Κυρία Ρηγοπούλου , σας απολαμβάνουμε φέτος στο θέατρο «Αποθήκη», με το πολύ ανθρώπινο έργο του βραβευμένου με Pulitzer Αμερικανού David Lindsay-Abaire «Good People». Ποιο μήνυμα θέλει να περάσει στο κοινό ο συγγραφέας ;
«Το έργο είναι τρομακτικά επίκαιρο και αφορά όλους, ανεξαρτήτως εθνικότητας. Μιλάει για τις επιλογές που κάνουμε στη ζωή μας και κατά πόσον έχουμε όλοι τις ίδιες δυνατότητες επιλογής. Μπορείς να είσαι πάντα καλός άνθρωπος, όταν η ανέχεια και η ανάγκη χτυπάει την δική σου πόρτα; Πόσο πιθανό είναι να είμαστε πολλές φορές οι κακοί στην ιστορία ενός άλλου»;
-Θα μας ερμηνεύσετε και το δικό σας ρόλο, που όπως πάντα είστε σπουδαία;
«Σας ευχαριστώ πολύ. Η Ντοτ την οποία υποδύομαι, είναι μια μεσήλικη μάνα ενός άχρηστου γιού, για τον οποίο όμως θα έκανε τα πάντα. Σκέφτεται με ρεαλιστικό, σκληρό τρόπο και σε σχέση με τις υπόλοιπες δύο γυναίκες της παρέας, βρίσκεται σε καλύτερη θέση οικονομικά μια και έχει ένα διαμέρισμα όπου μένει κι άλλο ένα που νοικιάζει».
-Το έργο παίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα κι αυτό είναι καλό, γιατί πολλοί θίασοι ανεβάζουν έργα που τα έχουμε δει και ξαναδεί. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί δεν τολμούν καινούργια έργα ;
«Νομίζω ένας καθοριστικότατος παράγοντας είναι τα δικαιώματα που πρέπει να πληρωθούν στον συγγραφέα. Τα έργα παλαιότερων δημιουργών στους οποίους δεν είναι απαραίτητη η καταβολή δικαιωμάτων, προτιμώνται απ’ τους παραγωγούς ως οικονομικότερη λύση».
-Είχατε γονείς δυο σπουδαίους ηθοποιούς, την Κάκια Αναλυτή και τον Κώστα Ρηγόπουλο, από μικρή ζήσατε μέσα στο χώρο της τέχνης .Πόσο έχει αλλάξει από τότε μέχρι σήμερα το θέατρο κι ο κόσμος του;
«Το θέατρο είναι ζωντανό πράγμα, αντανακλά πάντα την κοινωνία της κάθε εποχής. Όπως αλλάζει η καθημερινότητα, οι συνήθειες, οι ρυθμοί μας, έτσι αλλάζει και η τέχνη. Αλλάζουν οι συμπεριφορές και τα ζητούμενα των ανθρώπων, άρα και των καλλιτεχνών και των θεατών».
-Κάνει παρέα ο θίασος, μετά την παράσταση;
«Παρ’ όλο που οι παρέες στο θέατρο δεν είναι όπως αυτές που θυμάμαι στα παιδικά μου χρόνια, εμείς του θιάσου των «ΚΑΛΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ» κάνουμε παρέα μετά την παράσταση και αυτό είναι από τα πιο ευχάριστα πράγματα που ζω φέτος».
-Από τους γονείς σας τι χαρακτηριστικό θυμάστε; Και τι κρατάτε μέχρι σήμερα από αυτά που σας είχαν πει;
«Το ζωντανό παράδειγμα που είχα απ’ τους γονείς μου είναι ότι το θέατρο είναι ιερό. Με όσο σεβασμό και αφοσίωση συνεπάγεται αυτό».
-Πρόσφατα συνάδελφός σας σταμάτησε από την παράσταση, επειδή δεν θα επιτρεπόταν σε ανεμβολίαστους. Συμφωνείτε;
«Αφού τα υγειονομικά μέτρα απαιτούν εμβολιασμένους θεατές, το σωστό είναι η κάθε παραγωγή να έχει εξ αρχής εμβολιασμένους ηθοποιούς. Αλλιώς είναι άδικο για τον κόσμο».
-Η γνώμη σας για το Me Too ;
«Επιτέλους, κάποια πράγματα βγαίνουν στο φως. Μπράβο σε όλες και σε όλους που είχαν το θάρρος να μιλήσουν. Γιατί ό, τι κι αν υποψιάζεται ο απ’ έξω, αν δεν μιλήσει ο παθών, αποτέλεσμα δεν υπάρχει».
-Δεν θα μπορούσα να μην ρωτήσω και για τις «Άγριες Μέλισσες» που υποδυθήκατε τόσο συγκινητικά την γερόντισσα αδελφή του Βόσκαρη.
«Ήταν πολύ όμορφη η εμπειρία και η γνωριμία με ταλαντούχους συγγραφείς, σκηνοθέτες και συναδέλφους. Έκανα κάτι πολύ διαφορετικό απ’ ό ,τι έχω κάνει ποτέ στην τηλεόραση κι αυτό ήταν και πρόκληση και χαρά».
-Πολλά σχόλια έγιναν για το γκέι φιλί στις «Άγριες Μέλισσες» πριν αρκετά επεισόδια. Ένα σχόλιο ;
«Προσωπικά δεν βλέπω καμία διαφορά ανάμεσα σε ένα φιλί μεταξύ ομόφυλων και σ’ ένα φιλί μεταξύ ετερόφυλων. Και όποιος σοκάρεται, ας συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι το ίδιο το γεγονός περίεργο, αυτός απλώς δεν είναι έτοιμος να το αποδεχτεί».
-Πολλά θέατρα, πολλοί ηθοποιοί. Αμείβονται; γιατί ακούγεται ότι ορισμένοι πληρώνουν για να παίξουν κιόλας…
«Η ελλιπής αμοιβή είναι παλαιά ιστορία. Δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις έχουμε φτάσει πια στην πλήρη απουσία αμοιβής. Και δεν φταίει ούτε η οικονομική κρίση ούτε ο ιός. Γίναμε πολλοί οι ηθοποιοί και ο κάθε παραγωγός ξέρει ότι αν δεν πας εσύ, θα πάει ένας άλλος στη θέση σου. Με την απουσία δε πια συλλογικής σύμβασης εργασίας, έχουμε γίνει ένα ξέφραγο αμπέλι όπου επαφίεται στον καθένα ξεχωριστά να υπερασπιστεί τον εαυτό του, πράγμα αδύνατον».
– Συμμετείχατε το καλοκαίρι στα γυρίσματα της ξένης ταινίας «Daughters» με διεθνές καστ, που παίζεται και στο Netflix. Πείτε μας γι αυτό .
«Είχα μια μικρή σκηνή όπου υποδυόμουν την μητέρα του Ανδρέα Κωνσταντίνου, μια φιλόξενη γυναίκα απ’ την Αμοργό. Ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία και γιατί αγαπώ το σινεμά και γιατί ήρθα σε επαφή με ξένους συναδέλφους που εκτιμώ πολύ».
-Αν κάνατε restart θα ακολουθούσατε τον ίδιο δρόμο;
«Δεν έχω ιδέα τι θα γινόταν αν είχα τη δυνατότητα να κάνω επανεκκίνηση. Ίσως να έκανα ακριβώς τα ίδια και τώρα να έλεγα πάλι ακριβώς τα ίδια».
-Άλλα σχέδια;
«Σχέδια, ποτέ. Ό, τι έρθει, καλώς να ορίσει και μακάρι να είμαι σε θέση να επιλέγω».
«Προσωπικά δεν βλέπω καμία διαφορά ανάμεσα σε ένα φιλί μεταξύ ομόφυλων και σ’ ένα φιλί μεταξύ ετερόφυλων. Και όποιος σοκάρεται, ας συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι το ίδιο το γεγονός περίεργο, αυτός απλώς δεν είναι έτοιμος να το αποδεχτεί».
Βιογραφικό
Η Ζωή Ρηγοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι κόρη της Κάκιας Αναλυτή και του Κώστα Ρηγόπουλου , έτσι, από μικρή συναναστράφηκε με …ιερά τέρατα. Πολυσχιδής προσωπικότητα, μορφωμένη, δεν εφησυχάζει ποτέ, συνεχώς δημιουργεί. Τέλειωσε την Δραματική Σχολή Πέλου Κατσέλη, είναι πτυχιούχος του τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Παντείου Πανεπιστημίου και έχει και πτυχίο διδασκαλίας της Αγγλικής γλώσσας. Έχει σκηνοθετήσει, είναι μεταφράστρια θεατρικών και κινηματογραφικών έργων, παραγωγός μουσικών ραδιοφωνικών εκπομπών επί σειρά ετών , παρουσιάστρια και υπεύθυνη της εκπομπής για το θέατρο «Στάσιμον», στο κανάλι SEVEN X. Έχει διδάξει Υποκριτική στην Δραματική Σχολή ΚΕΑ, στον Πειραϊκό Σύνδεσμο και στην Δραματική σχολή ΜΕΛΙΣΣΑ. Αγαπάει τα ταξίδια, το σινεμά και τη μουσική. Έχει μια κόρη, την Κατερίνα που όμως δεν ασχολείται με την υποκριτική.
